Γράφει ο π. Αρσένιος Προκοπάκης
Σήμερα τιμούμε και πάλι την Μεγάλη μας Μάνα…είναι ζωντανά τα εικονίσματά της, ζωντανά τα προσκυνήματά της.
Και πουθενά αλλού σε όλο τον κόσμο τόσο πολλά, όσο στον τόπο μας.
Και πουθενά δεν τιμάτε και δεν αγαπιέται τόσο πολύ, όσο συμβαίνει εδώ στην Ελλάδα.
Γιατί άραγε;
Είναι σύμπτωση;
Δεν υπάρχει σπίτι χωρίς την εικόνα της.
Δεν υπάρχει χωριό χωρίς την Εκκλησία της.
Δεν υπάρχει μοναστήρι χωρίς το παρεκκλήσι της.
Δεν υπάρχει ανθρώπινη θλίψη χωρίς την επίκληση του ονόματός της.
Αυτή να είναι η ελπίδα μας και η παρηγοριά τόσο στις συμφορές που οι ίδιοι προκαλέσαμε, αλλά και σ΄ αυτές που θα έρθουνε.
Το τούνελ που μας βάλανε αλλού θα μας βγάλει…
Διαμετρικά αλλού!
Δεν το φαντάζονται όμως.
Γιατί δεν ξέρουν πόσο επικίνδυνη είναι η σπίθα που φυλάγεται αθόρυβα κάτω από τη στάχτη.
Είμαστε από τη γενιά που δεν πεθαίνει όταν ενταφιάζεται.
Ό Άγιος Σάββας στην Κάλυμνο έλεγε στον κοσμο που τον επισκεπτόταν πως έχουμε στοργικότατη μητέρα που μας σκεπάζει με τις πρεσβείες της, από αόρατους εχθρούς.
Που μόνη αυτή μπορεί και το κάνει: να ζητάει έλεος για μας, εκεί που δεν μας αξίζει πια έλεος, έτσι όπως καταντήσαμε.
Θά ΄ρθουν ώρες πειρασμικές έλεγε Ο Άγιος Σάββας Τότε που όλα θα δείχνουν πως οι προσευχές μας δεν εισακούονται, πως οι νηστείες μας άδικα γίνονται και ότι τα δάκρυά μας άδικα χύνονται.
Τότε που ο ουρανός θα μοιάζει άδειος και ο Θεός ανύπαρκτος.
Εσείς να μην απελπιστείτε.
Φωνάξτε τη Μάνα και αυτή αυτοστιγμής!
Θα διαλύσει τα σκοτάδια των θλίψεων.
Ποιος ύμνος και ποια γλώσσα θα είναι ποτέ αρκετά για να υμνήσουν την Κεχαριτωμένη Κόρη;
Ποιο ποίημα και ποιο τραγούδι είναι αντάξιο της Δόξας και της Μεγαλοσύνης της;
Κι όμως μια απλή λέξη από μια πονεμένη καρδιά…από μια ταλαιπωρημένη ψυχή..από μια πύλινη ύπαρξη , θα μπορούσε να είναι εκείνο το οποίο θα λυγήσει και τον ομορφότερο λόγο για εκείνη!
Η μεγάλη μας ΜΑΝΑ..
Συγχώρα μας ΜΑΝΑ που δεν θα σε στολίσουμε σήμερα και δεν θα σε τιμήσουμε όπως σου αξίζει!
