«Ένας ουρανός γεμάτος αστέρια» θα πρέπει να ήταν ο τίτλος του σημειώματος…
Τις ημέρες που πέρασαν και που το φεγγάρι δεν ήταν πολύ δυνατό, ήταν πραγματικά υπέροχο να βρίσκεσαι σε μέρος ήσυχο και να απολαμβάνεις τη θειική ομορφιά.
Νύχτες των αστεριών ήταν σίγουρα οι πρώτες ημέρες του Ιουλίου!
Αστροφεγγιά…
Νύχτες που σε φέρνουν πίσω…
Σε χρόνια παιδικά που κοιμόσουν στο δώμα παρέα με «αγιασμένες» μορφές παππούδων και γιαγιάδων…
Δεν ξέρω γιατί, όσο πηγαίνω προς τα πίσω, τόσο ποιο καθαροί μου φαινόταν οι ουρανοί!
Και στ΄ αλήθεια θέλω να τον ξαναβρώ μπροστά μου αυτό τον καθαρό ουρανό των παιδικών μου χρόνων.
Τον καθαρό και ξάστερο…
Ελπίζω σύντομα, γιατί σίγουρα τον έχω ανάγκη!
(Η φωτογραφία της Ελένης Μπικάκη από το Καλαμάκι)
