Γράφει η Μαρία Μαυρουδή*
Ο καιρός με την υψηλή του θερμοκρασία μας παροτρύνει για εξορμήσεις . Αυτή τη φορά αποφασίζω με τη σκέψη να κάνω μία υπέροχη βόλτα περπατώντας σε μια πανέμορφη περιοχή στο κέντρο της Αθήνας η οποία είναι πνιγμένη μέσα στο πράσινο και στον καθαρό αέρα.
Και μιας και είναι η γιορτή του Αγίου Δημητρίου θα συνδυάσω τη βόλτα μου ανάβοντας και ένα κεράκι προς τιμή του Αγίου. Για όσους μαντέψατε σωστά, η σκέψη σταμάτησε , στο λόφο του Φιλοπάππου. Εκεί, στην ανηφοριά, μέσα στην πυκνή βλάστηση, όπου βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγ. Δημητρίου του Λουμπαρδιάρη.
Ο ναός σύμφωνα με μια άποψη χτίστηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ενώ σύμφωνα με μία άλλη τον 9ο αιώνα.
Όπως αναφέρει η παράδοση, πήρε το όνομά του ς από τη «λουμπάρδα», δηλαδή το κανόνι αφού παραμονή του Αγ. Δημητρίου, το 1658 ο Αξιωματούχος Οθωμανός Γιουσούφ θέλησε να βομβαρδίσει με κανόνι το ναό από την Ακρόπολη προκειμένου να καταστρέψει την εκκλησία και να σκοτώσει τους πιστούς που είχαν έλθει για να γιορτάσουν τον Άγιο Δημήτριο. Όμως, λίγο πριν πραγματοποιηθεί το σχέδιό του, ένας κεραυνός από μία ξαφνική καταιγίδα που ξέσπασε, ανατίναξε το πυροβολείο στην Ακρόπολη και με αυτό τον τρόπο σώθηκε το εκκλησάκι όμως σκοτώθηκε ο ίδιος και η οικογένειά του. Απ’ αυτή την απόπειρα ανατίναξης του ναού με λουμπάρδα, ονομάστηκε Λουμπαρδιάρης.
Η νοερή περιπλάνηση στο ιστορικό εκκλησάκι που δεσπόζει στο λόφο του Φιλοπάππου τελειώνει. Αν μας δοθεί η ευκαιρία σε μία μελλοντική εξόρμηση προς την πόλη της Αθήνας ας επισκεφτούμε τον υπέροχο αυτό ναό. Να είμαστε σίγουρη ότι το ειδυλλιακό περιβάλλον που το περικλείει θα μας αποζημιώσει και με το παραπάνω .
