Κείμενο – Φωτογραφίες: Νίκος Μαθιουδάκης
Σπήλι Ρεθύμνου!
28-10-2018
Στο όμορφο γραφικό και ιστορικό Σπήλι Ρεθύμνου!
Ευχαριστούμε την καλή μας φίλη Αγγελική Μπελαντάκη στην πρόσκληση να βρεθούμε σε μια ωραία εκδήλωση παρουσίας για τον οδηγό μαγειρικής και πολλά μπράβο στην ομάδα του φεστιβάλ κρητικής κουζίνας με πρόεδρο την Λένα Ηγουενάκη που έχουν την ευθύνη της διακίνησης του βιβλίου και τα έσοδα όπως είναι γνωστό πηγαίνουν στην Ογκολογική κλινική του ΠΑ.ΓΝΗ.
Η εκδήλωση έγινε στον ιστορικό και ανακαινισμένο αλευρόμυλο παρουσία αρκετού κόσμου και την βοήθεια των τοπικών αρχών.
Η Ρασοφάμπικα του Σπηλίου
Ήθελα ιδιαίτερα όμως να σταθώ σε ένα άνθρωπο που γνώρισα που αγαπά τον τόπο του και που κουβαλάει μέσα του το μεράκι της παράδοσης τον αγαπητό Χαρίδημο Κακλαμάνο που μας έκανε μια ξενάγηση στο παρελθόν όταν μας εξήγησε στη ξύλινη κατασκευή μικρογραφία για το πως λειτουργούσε ο μύλος και συγχρόνως το νερό έδινε ενέργεια στην Ρασοφάμπρικα και επεξεργαζόταν τα ράσινα υφάσματα κουβέρτες πατητές γαμπάδες του βοσκούκ.λ.π.
Ακούγοντας τον ήρθε στην μνήμη μου και του διηγήθηκα ότι στο χωριό μου στην Εθιά ερχόταν απο το Σπήλι -Μιξόρρουμα ένας αγωγιάτης με το μουλάρι την δεκαετία του 1960 και μάζευε τα ράσινα υφάσματα και φορτωμένο το μουλάρι τα πήγαινε στο Σπήλι και μετά την επεξεργασία πάτημα τα επέστρεφε ύστερα από δύο τρείς μήνες.
Αυτός με καμάρι, όταν του έκανα την ερώτηση «Από πού ‘σαι κουμπάρε; Και αυτός με καμάρι: Από το Σπήλι! Και έχουμε και ρασοτριβείο και πατούμε τσι ρασές, διαφημίζοντας την ρασοφάμπρικα του χωριού του»!
Τότε όσοι θυμούνται και ειδικά οι παλιότεροι στο χωριό μας τις πατούσαν σε ένα ξύλινο κατασκεύασμα σαν σκάφη με τα πόδια! Αναμνήσεις που δύσκολα ξεχνιούνται όσοι ζήσαμε εκείνα τα χρόνια την ζωή και την καθημερινότητα στο κάθε χωριό!
Όταν όμως πατάς το πόδι σου στο Σπήλι είναι φυσικό και δεν είναι δυνατόν να μην πάει η σκέψη στον μεγάλο Θανάση Σκορδαλό που η προτομή του δεσπόζει στο γραφικό μέρος με τις ιστορικές βρύσες και τα νερά του Σπηλίου.
Το Σπήλι έχει πολλές ομορφιές που δεν τις προλαβαίνεις σε δύο τρεις ώρες αξίζει πιστεύω και η επόμενη επίσκεψη!
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
