Του Γιώργου Μαμάκη
Για να φθάσει κανείς εδώ που πρέπει μετά από το χωριό Καπετανιάνα, να ακολουθήσει έναν χωματόδρομο στην κόψη του γκρεμού με πολλές στροφές, τράνταγμα και σκόνη.
Ο κακοτράχαλος αυτός ο δρόμος στον ορεινό όγκο των Αστερουσίων οδηγεί σε μέρη μυστικά και απόκοσμα, όπου το βλέμμα χάνεται στη θέα του πελάγους, στις επιβλητικές πτήσεις των σπανίων γυπαετών, σε φαράγγια που καταλήγουν στον Άη Γιάννη, έναν μικρό παραθαλάσσιο οικισμό.
Ο οικισμός αυτός πήρε το όνομά του από το παλιό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη που βρίσκεται μέσα σε σπηλιά.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τοιχογραφίες του καθολικού, που χρονολογούνται από το 1360.
Στον τοίχο του ναού υπάρχουν μορφές σε φυσικό μέγεθος, σπάνιο φαινόμενο στην Κρήτη, τόσο για την τοιχογραφία στον εξωτερικό τοίχο, όσο και για τις διαστάσεις τους.
Ο χώρος χρησιμοποιήθηκε από τα αρχαία χρόνια ως Ασκληπιείο, όπως μαρτυρά η επιγραφή στην είσοδο του ναού.
Ως τα τέλη του 20ου αιώνα πολλοί πιστοί που υπέφεραν από κάποια πάθηση, κοιμόντουσαν τη νύχτα πάνω στις πεζούλες που υπάρχουν μέσα στο ναό πιστεύοντας ότι θα τους θεραπεύσει ο Άγιος.
Αυτό θεωρείται ως η χριστιανική συνέχεια της μεθόδου της εγκοπής, που συναντάμε στην αρχαία Ασκληπιεία, όπου οι ασθενείς οδηγούνταν στο Εγκοιμητήριο (στο άβατο) για να κοιμηθούν, να δουν στο όνειρό τους τον Ασκληπιό και να θεραπευτούν!
Θερμές και ξεχωριστές ευχές σε όσους/όσες γιορτάζουν σήμερα! Να είσαι όλες και όλοι καλά!!
Με όμορφες, ευτυχισμένες και δημιουργικές στιγμές!
