Στην αρχή η φτώχεια ήταν μεγάλη.
Πεινάσαμε πολύ.
Με τη γυναίκα μου
μέναμε σε ένα δωμάτιο.
Μην κοιτάτε πού μένουμε τώρα.
Δούλευα σε ένα γαλακτοπωλείο.
Με 100 χλμ. ανέβαινα το λόφο Σκουζέ.
Με τον πάγο στο χέρι.
Η μία πόρτα άνοιγε, η άλλη έκλεινε.
Της πήγα πάγο και γνωριστήκαμε.
”Είστε πολύ καλή”, της έλεγα.
”Μακάρι να ήταν όλες οι πελάτισσες
σαν κι εσάς!…”
Για μένα ήταν αυτονόητο
ότι θα περάσω με τη Μίνα.
Είμαστε πάνω από μισό αιώνα μαζί.
Αποκτήσαμε δύο γιους,
τον Βασίλη και τον Χάρη
και δύο εγγόνια που λατρεύω.
Αν δεν συναντιόμασταν στο στρατό
με τον Νίκο Κούνδουρο,
δε θα υπήρχε στο πανί
ούτε Θανάσης, ούτε Βέγγος.
Μια μέρα μου λέει:
”Όταν απολυθούμε θα παίξεις
σε μια ταινία που θα φτιάξω.”
Γυρίστηκε η ”Μαγική Πόλις” και
βρέθηκα μέσα σε ένα μαγικό κόσμο.
Έπαιζα τρίτους ρόλους και δούλευα
σαν φροντιστής για ένα κομμάτι ψωμί.
Γυρίστηκε και ο ”Δράκος”… Μέσα σε
δύο χρόνια έπαιξα 22 μικρούς ρόλους.
Είχα κάποια επιτυχία και μου έδωσαν
ρόλους πρωταγωνιστή.
Καταλάβαινα ότι δεν ήμουν εγώ
αλλά κάποιος ηθοποιός Βέγγος
που τον μεταχειρίζονταν όπως ήθελαν.
Σκέφτηκα να κάνω
μια εταιρεία παραγωγής,
όπου οι ταινίες θα γινόντουσαν
πάνω – κάτω όπως ήθελα εγώ.
Με βοήθησαν δύο σκηνοθέτες.
Ο Πάνος Γλυκοφρύδης
και ο Ερρίκος Θαλασσινός.
Ταινίες σαν τον ”Παπατρέχα”
ή το ”Μην είδατε τον Παναή”
δε θα έβγαιναν χωρίς αυτούς.
Μια μέρα ο Γλυκοφρύδης μού είπε ότι
ήταν αδύνατο να συνεχίσει μαζί μου,
γιατί δεν πίστευε
ότι οι ταινίες αυτές ανταποκρίνονταν
στις απόψεις που είχε για το Σινεμά.
Λίγο κατόπιν δουλειές του Θαλασσινού
δεν του άφηναν περιθώρια να ασχοληθεί
μαζί μου.
Τότε βρέθηκα σε δύσκολη θέση.
Δεν είχα εμπιστοσύνη σε άλλον άνθρωπο
και το χειρότερο,
πίστευα ότι δεν υπήρχε άλλος άνθρωπος
που να με καταλαβαίνει.
Έτσι πέρασα στη σκηνοθεσία.
Είμαι παιδί του Κινηματογράφου.
Τον προτιμώ 100 φορές από το Θέατρο.
Πανηγύρι, φίλε μου!
Ξέρεις τί γίνεται στο γύρισμα;
Ωραία ιστορία!…
Πολλές φορές
εμπνεόμαστε από μία κουβέντα και
αλλάζουμε το σενάριο εκείνη τη στιγμή.
Γυρίζαμε το ”Δόκτωρ Ζι Βέγγος”.
Ο Ντίνος Κατσουρίδης με τη μηχανή
στο χέρι, εγώ, 45 τούρτες, 25 γιαούρτια
και 6 ώρες κέφι.
Κάναμε μια σκηνή πολύ ωραία
με τον Φώτη Μεταξόπουλο.
Αγαπημένο μου φιλμ είναι το:
”Ποιος Θανάσης!”.
Είναι σαν Θέατρο αλλά μου αρέσει.
Και η ταινία
”Θου Βου Φαλακρός Πράκτωρ,
Επιχείρησις Γης Μαδιάμ”
έχει στιγμές κινηματογραφικές
αλλά εγώ, προτιμώ την άλλη.
Η μεγαλύτερη χαρά μου ήταν
όταν άνοιξα το γραφείο μου,
και η μεγαλύτερη πίκρα
όταν αναγκάστηκα να το κλείσω.
Τρεις κλητήρες κάθε πρωί έξω από
την πόρτα μου και 4.000.000 χρέος.
Από ολόκληρη την εταιρεία
”Θ. Β. – Ταινίες Γέλιου”
έμεινε μονάχα ένα τηλέφωνο.
Ένα τηλέφωνο μού έμεινε
απ’ όλη αυτή την ιστορία!
Μου τα πήραν όλα!
Όταν έκανα την εταιρεία
δεν το έκανα για να κερδίσω
μα για να σταθώ σαν καλλιτέχνης.
Είχα μεράκι για τις ταινίες μου.
Τις γύριζα όπως ήθελα.
Γύριζα κωμωδίες. Αυτή η λέξη
είναι για πολύ υψηλών στόχων έργα.
Είμαι της αγχωτικής κωμωδίας.
Το άγχος είναι η σπεσιαλιτέ μου.
Μια ζωή στην τσίτα είμαι.
Δεν ηρεμώ ποτέ.
Ποτέ δεν έτρεξα
πίσω από την επιτυχία.
Ποτέ δεν είχα τη φιλοδοξία
να γίνω καλός ηθοποιός.
Ήθελα να είμαι δουλευταράς.
Να δουλεύω με ταχύτητες μεγάλες.
Δουλεύω με το ένστικτο.
Δεν έχω κανένα ταλέντο.
Μόνο αυτή τη φάτσα που,
κοίταξέ την καλά και διάβασε…
Εδώ είναι αποτυπωμένη
όλη η μιζέρια, όλη η δυστυχία,
όλος ο πόνος τού ασήμαντου Έλληνα.
Κάτι έχει η φάτσα μου
που φέρνει τον άλλο κοντά μου.
Ίσως,
όταν πέφτει η ματιά τους επάνω μου,
ξέρουν ότι είμαι πολύ εντάξει άνθρωπος.
Κάποτε με πλησίασε ένας γέρος
έξω από το σινεμά και μου είπε:
”Είμαι συνταξιούχος και βλέπω
με τη γυναίκα μου τις ταινίες σου.
Βγαίνω από τον κινηματογράφο
κι έχω ξαλαφρώσει για τρεις μέρες.
Σε ευχαριστώ ”καλέ μου άνθρωπε!..”
Αυτό το ”καλέ μου άνθρωπε”
έγινε το σήμα κατατεθέν μου.
Ο ”Θανάσης” φτιάχτηκε
παρατηρώντας τους ανθρώπους
μέσα στο χώρο που κινούνται.
Στις γειτονιές, στις λαϊκές αγορές,
στον κινηματογράφο.
Ο θεατής αντιλαμβάνεται ότι πάνω
στον Βέγγο υπάρχει μια εντιμότητα.
Ότι ο Θανάσης Βέγγος δεν έχει
προσπαθήσει να τον κοροϊδέψει.
Τώρα αν με ρωτήσεις
ο χαρακτήρας ”Θανάσης”
τί προσφέρει
σε μια κοινωνία σαν τη δική μας,
τι να σου πω… Δεν ξέρω.
Δύο θέματα έχω στο συρτάρι.
Δεν πρόλαβα να τα γυρίσω.
Το ένα είναι σάτιρα των γουέστερν
και έχει τίτλο: ”Βίβα Λας Βέγγος”,
ενώ το άλλο έχει τίτλο:
”Καλοί μου άνθρωποι, Το παιδί!”
Αυτό το φιλμ δεν είναι κωμωδία.
Είμαι εγώ κι ένα παιδί.
Ένας φουκαράς,
άτυχος, ξέμπαρκος από δουλειά,
βρίσκει ένα παιδί, το περιμαζεύει
και το μεγαλώνει μόνος του.
Κι ενώ ήταν άτυχος,
από εκείνη τη στιγμή και πέρα,
όλα του πάνε καλά.
Αυτά τα δύο σενάρια θα τα γυρίσω
όταν θα έχω πάλι την ευκαιρία…
Τελευταία είδα την ταινία
”Ψηλά τα χέρια Χίτλερ”,
του σκηνοθέτη Ροβήρου Μανθούλη.
Δε μου άρεσε πια ο Βέγγος εκεί μέσα.
Τώρα θα έπαιζα διαφορετικά το ρόλο.
Αυτό είναι κέρδος, δε νομίζεις;
Από τη ζωή μου κρατάω
ότι με αγάπησαν 4.000.000 άνθρωποι,
και με μίσησαν τρεις.
Νομίζω ότι δε θα είναι παραπάνω.
Θανάσης Βέγγος
Σαν σήμερα,
το 2011, έφυγε από τη ζωή.
…………………………………………………………
Πηγές:
kathimerini. gr
Απόσπασμα από συνέντευξη
στη Σόνια Ζαχαράτου.
tovima. gr
Απόσπασμα από συνέντευξη
στον Ανδρέα Δεληγιάννη.
Περιοδικό
Σύγχρονος Κινηματογράφος
diskoryxeion. blogspot. com
Απόσπασμα από συνέντευξη
στον Τάκη Παπαγιαννίδη.
Περιοδικό Ψυχαγωγία
Απόσπασμα από συνέντευξη
στον Γιώργο Κοντογιάννη.
lifo. gr – Φώντας Τρούσας
