Της Χαριστής Κουκουμπεδάκη
Προχθές έγινε από το Δήμο Φαιστού με υπεύθυνη την Μαρία Βασιλάκη, τιμητική του αείμνηστου Σπύρου Σηφογιωργάκη του λυράρη και Γίγαντα της Κρητικής μας Παράδοσης.
Ότι και να πει κανείς για τούτη τη μεγάλη μορφή είναι λίγο..
Την παρουσίαση έκανε ο Γιώργος Βιτώρος και τίμησαν τη μνήμη του πλήθος καλλιτεχνών της Κρητικής μουσικής άξιοι συνεχιστές του έργου του.
Έκανα ένα μικρό αφιέρωμα το οποίο και απάγγειλα για φόρο τιμής σ’ αυτόν τον άνθρωπο που εκτός από άριστο δεξιοτέχνη της λύρας ήταν ένας άρχοντας μα και ετοιμόλογος και σοφός που έλεγες ……Θε μου και δώσε μου άλλα δυο αυθιά να τονε γροικώ….
Στον άδη εμαζωχτήκανε απόψε οι γλεντιστάδες
κι εστέσανε τρικούβερτο γλέντι και πανηγύρι
κι ούλα τ’ αντροπαλλήκαρα στέκουνται γύρου γύρου,
με τα σαλβανοζώναρα, τα κρουσσωτά μαντήλια
κι ούλες οι λεβεντόκορμες οι μορφοκορασίδες,
οι γρες, μα και οι γέροντες και τα μικιά κοπέλια.
Κι αναμεσώς τως έχουνε τον ξακουστό λυράρη
το γέννημα τ’Αγαλιανού το Σπύρο Σηφογιώργη,
που ‘χει τση λεβεδιάς θωριά και των παλιώ τσι τρόπους,
απού βαστά τη λύρα ντου τη χρυσοφυλντισένια
και παίζει τσι γλυκιούς σκοπούς κι ούλους τσι ξεσμιλιώνει,
και το δοξάρι ντου μιλεί τάξε πως έχει στόμα.
Κι ωσάν τη σκόλη τση Λαμπρής ξέφεξ’ ο τόπος τ’άδη
κι ανοίξαν τα ζιμπούλια ντου κι οι μοσκομενεξέδες.
Στέκετ’ο Χάρος και γροικά, σιμά κι αποθαμάζει
και πιάνει στην ομπρός μερά τσι πρωτοχορευτάδες.
Κι ο Σηφογιώργης παίζει ντου κι ένα ταλίμι κάνει.
Η λύρα τονε μάγεψε και το γλυκύ τραγούδι
κι εμέθυσ’ απ’τσι κοντυλιές λες κι ήπιε χίλιες κούπες
κρασί, κι εμερακλώθηκε κι εβγήκεν εις το κέφι.
Κι είπε… .παντέρμη Κρήτη μου στέκι του παραδείσου,
που βγαλες τέθιο λυρατζή που τσι νεκρούς ‘νεσταίνει
κι ως και του άδη δίδει φως η τόση αρχοδιά ντου
και δε χορταίνω να γροικώ τσ’ όμορφους αμανέδες
κι ο φάρος….με κουζούλανε και δεν πατώ στο χώμα.
Κι έσυρ’ ο Χάρος μια φωνή του Θιου κι απηλοήθη…
– Μην ξαναπάρεις λυρατζή γ-ή μερακλή στον άδη
να τονε φήνεις να γλεντά, ‘σάμε να στέκει ο κόσμος
να χαίρεται τη ζήση ντου……
Δεν έπρεπε σ’ετσά μορφή ο Χάρος να σιμώνει
να τονε φήσει ο ντουνιάς να τονε καμαρώνει…
