Γράφει η Έφη Μιχελάκη
” ΣΤΟ ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΣΙΑΚΟ” ..
Αμπώθει τσοι κερκόπορτες κι ήσπασε τα
κερκέλια,
το Πάνω Κόσμο ο Χάροντας να βγεί να
διαγουμίσει,
να πάρει νιούς και κοπελιές τον Νάδη να
μορφίσει.
Θωρρεί παρέαν όμορφη, δείπνο
καλοστρωμένο,
ποθάμαξε ντως στη θωριά και στην
αντρειοσύνη,
μα πχια πολύ εποθάμαξε του Μίχαλου τα
νιάτα.
Απ’ ούλους ο πιο άζουδος και τση Σαγιάδας
νάμι,
ντυμένος στα ολιομέταξα, στοι μέσες του
τ’ ασήμια,
κι είχε ανθισμένα μάγουλα, τα χείλι ντου
γραμμένα,
κι η γι- αναπνιά ντου εμύριζε αγιόκλημα και
μύρο !
Και τη σαΐτα ξάμωσε στ’ αφράτο ντου
αστηθάκι,
κι η σαϊθιά δεν ήσφαλε, και βρίχνει τη
καρδιά ντου..
Και βγαίνει αχνός του λιβανιού κι ήσμιξε τον
αέρα,
τω Χριστουγέννω μερτζουβί λιβάνι
ανεμυρίζει,
και μέρεψεν ο Χάροντας κι οπίσω ευθύς
γυρίζει…
** Πλησιάζουν 40 μέρες που ο Μιχάλης μας αποχαιρέτησε.
Όμως η ψυχή ντου εποπτεύει τα πέλαγα πάνω απ’ τη δική του Bastia , στο Σκάλωμα, στη Λιόψη, στο Δέλτα του Καλαμά, στη Ντόλιανη, στο Μαυρονόρος και στι τόπους που λουζότανε ο Πάνας..
Καλήν αντάμωση Μιχάλη Πασιάκο,
χαιρέτα μας στι εδικούς μας αθρώπους
ετά στον έρμο Νάδη..
* Η Έφη ΜΙχελάκη είναι Κτηνίατρος από το Ασήμι, με καταγωγή τους Παρανύμφους Αστερουσίων
