Της Χαριστή Φανουράκη Κουκουμπεδάκη
Αφιερωμένο για τον αξέχαστο καθηγητή μου άνθρωπο και σπουδαίο Μαθηματικό κύριο Μάρκο Πολάκη….
Πάμφτωχα είν’ τα λόγια μου
φοβούμαι να μη σφάλω
στερνό αντίο για να πω
σε δάσκαλο μεγάλο.
Τον άριστο καθηγητή το Μάρκο τον Πολάκη
που σήμερο υποδέχεται
του άδη το κονάκι.
Άντρας τση ειλικρίνειας
ήτο μα και τσ’ αξίας
Και θησαυρός ολόχρυσος τούτης της κοινωνίας.
Σπουδαίος Μαθηματικός και φιλοσοφημένος
ήτονε
μα και τση πρεπιάς
άθρωπος μετρημένος.
Σήμερο ‘νοίγουν πόρτεγα
του ουρανού οι αγγέλοι
γιατί ψυχή ‘χενε αγνή
σαν το μικιό κοπέλι.
Στέκουν να τον υποδεχτούν στην πόρτα
να περάσει
στου παραδείσου το μπαξέ μέσα να ξαποστάσει.
Τσ’ αξιοπρέπιας τση τιμής και τσ’ αθρωπιάς τσ’ αξίες
είχε που δε συγκρίνουνται με χίλιες περιουσίες.
Έφυγε μα ξεδιαλεχτό άφηκε πίσω νάμι
π’ άθρωπος είναι δύσκολο σήμερο να το κάμει.
Όσα κοπέλια δίδαξε
ποτές δεν του ξεχνούνε
στη σκέψη ντως θα σεργιανά
και θα του συχωρούνε.
Καθηγητή μου σεβαστέ θα πω καλοστραθιά σου
γιατί σε όλους άνοιγες να μπουν την αγκαλιά σου
Τόπο να βρεις για να σταθείς κι αγγελική μια θέση
στου Παραδείσου να βρεθείς
όθεν τη μέση μέση.
Στση σκέψης μας το θυμιατό θα βάνωμε λιβάνι
όπου ‘σαι εις τον ουρανό
το μερτζουβί να φτάνει.
Στο λοΐσμό θα σ’ άφτωμε ακοίμιστο καντήλι
και τσ’ ακριβής τση μνήμης σου
δε θα σβηστεί το φτύλι…
Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Μανιδάκης, τον οποίο και ευχαριστούμε…
