Γράφει ο Δημοσιογράφος Γιώργος Μυσιρλάκης
Τώρα κ. Κώστα ούτε τίτλοι ούτε άρθρα ,ούτε χρονογραφήματα. Άλλωστε άφησες τόμους ολόκληρους. Και τώρα μια σιωπή – αυτή που δεν σ άρεσε – βουβός πόνος , αναμνήσεις μιας ζωής , και είδα τη θάλασσα μανιασμένη σήμερα ,που και η ίδια που λάτρευες, υποκλινόταν σε σένα “αφεντικό” , “boss” σε λέγαμε και χαμογελούσαμε όλοι μαζί .
Διευθυντή, φίλε, αδελφέ , δάσκαλε που μαζί ζήσαμε 35 και πλέον χρόνια, σχεδόν τα πάντα νιώθω αδύναμος να σου πω το ύστατο χαίρε . Δε βγαίνει γαμώτο.
Ξέρεις όμως πως όλοι οι συνάδελφοι συντετριμμένοι απ’ το πρωί ζητούσαν να πω η να γράψω δυο λόγια . Δύσκολο όμως εσύ το καταλαβαίνεις .
Πίστεψε με κύριε Κώστα – έκφραση που πάντα θα συνοδεύει την προσφώνηση σου,- έστω και αν…..-πως ζορίστηκα πολύ λόγω της αγάπης μου και της άπειρης εκτίμησης μου – να τα εκφράσω .
Άλλωστε η σκέψη εκτός από σένα είναι στην αγαπημένη Μαρίτα ,τον υπέροχο και αξιολάτρευτο γιο σου Γιώργο την ξεχωριστή νύφη σου και την εγγονή σου μα και τα εξαίσια αδέλφια σου Γιώργο και Όλγα
Τελικά ψέλλισα πέντε κουβέντες:
Αχ! Κ. Κώστα .!
“Eνας ακούραστος εργάτης της δημοσιογραφίας , ένα αγαπημένος συνεργάτης και φίλος , μια πολυσχιδής προσωπικότητα που αφήνει ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα στην Κρήτη το Ηράκλειο και τον επαρχιακό Τύπο ο Κώστας Γραμματικάκης έφυγε απότη ζωή βυθίζοντας στο πένθος όχι μόνο την οικογένεια του μα και όλους εμάς που επί χρόνια συνεργαστήκαμε μαζί του στη ΜΕΣΟΓΕΙΟ και μάλιστα όχι σε σχέσεις Διευθυντή και εργαζόμενων μια και ήταν ο άνθρωπος που μοιράζονταν μαζί μας κάθε μέρα, χρόνια ολόκληρα, τις αγωνίες, τις χαρές τις λύπες μας και δίκαια τον αποκαλούσαμε “ψυχούλα” Ξεχώριζε γιατί έδινε νόημα στη δημοσιογραφία την οποία υπηρετούσε με πάθος ,αξιοπρέπεια, ήθος, ευγένεια, ποιότητα και σεβασμό.2Επί 6 δεκαετίες ήταν πάντοτε παρών, στο τοπικό γίγνεσθαι και έδινε τις δικές του μάχες στον τομέα της αρθρογραφίας και της δημοσιογραφίας περνώντας πάντα θέση σε κάθε γεγονός ενώ μοναδικά ήταν τα χρονογραφήματα του που έχουν αφήσει εποχή. Υπήρξε ένας από τους πρωταγωνιστές της προσπάθειας για την αναβάθμιση του Περιφερειακού Τύπου και επί χρόνια ήταν πρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών επαρχιακών εφημερίδων .Η μοίρα του φέρθηκε σκληρά αφού πριν λίγα χρόνια έχασε τον γιο του Αριστοτέλη μα και πάλι οπλίστηκε με κουράγιο και δύναμη για να συνεχίσει να δίνει το παρόν του και να προσφέρει με τις δίκες του δυνάμεις στην τοπική κοινωνία.Η σεμνότητα, το ήθος και η αποφασιστικότητα του χαρακτήρισαν όλη την πορεία του άοκνου αυτού εργάτη της δημοσιογραφίας, στην υπηρεσία της δημοκρατίας και του αναγνώστη θα μείνουν παράδειγμα προς μίμηση. Ειλικρινή συλλυπητήρια στη σύζυγο του , τον γιο του τη νύφη του τα αδέλφια του και σ όλη την οικογένεια του .ΑΘΑΝΑΤΟΣ !!
