Της Ελισάβετ Παπαμιχελάκη
Καθώς περνάνε οι ώρες, με ακόμη ένα άτομο που αγαπούσα πολύ και εκτιμούσα πολύ να μην είναι πια στην ζωή…
Θέλω να πω κάποια πράγματα μέσα από την καρδιά μου!
Ζήστε…
Ζήστε όσο πιο όμορφα μπορείτε την ζωή σας…
Δεν θα σας δοθεί ξανά η ευκαιρία αυτή…
Κάντε ότι δεν κάνατε τόσα χρόνια, να χαμογελάτε και εάν κάτι πάει στραβά συνεχίστε να χαμογελάτε…
Ποτέ δεν ξέρετε πότε θα είναι το τέλος!!!
Γι’ αυτό ζήστε όμορφα με αξιοπρέπεια και πολύ αγάπη στην ζωή σας…
Ότι σας στεναχωρεί απλά μπορείτε να το αποφύγετε, με όμορφο τρόπο δεν χρειάζεται να γίνεται με άσχημο τρόπο!!!
Δώστε δεύτερες ευκαιρίες, δώστε χρόνο σε ανθρώπους που θέλουν να σας εξηγούν το οτιδήποτε, να μοιράζεται πολλά χαμόγελα και σε ανθρώπους που αγαπάτε και σε ανθρώπους που παίρνανε απαρατήρητοι από την ζωή σας…
Όταν αγκαλιάζετε να αγκαλιάζεται σφιχτά γιατί ίσως να είναι και η τελευταία φορά…
Φτωχοί-πλούσιοι,άσπροι-μαύροι-κίτρινοι,καλοί-κακοί,όμορφοι-άσχημοι,εύσωμοι-αδύνατοι,ψηλοί-κοντοί,μικροί-μεγάλοι,είμαστε όλοι μας άνθρωποι και όλοι μας θα καταλήξουμε σε ένα μέρος… πριν να είναι αργά να λέτε τα συναισθήματα σας, να εκφράζετε την αγάπη και τον θαυμασμό σας!!!
Όπου βλέπετε την αδικία να κυριαρχεί να αντιδράτε…στην ζωή μας πρέπει να κάνουμε ότι επιθυμεί η ψυχή μας, όμως με μέτρο!!!
Εάν βλέπετε παιδιά ή ακόμη και ενηλίκους να κινδυνεύουν προσπαθήστε να τους βοηθήσετε…
Με κάθε τρόπο και κάθε κόστος, ακόμη και έναν άνθρωπο να βοηθήσουμε τότε η αποστολή μας σαν άνθρωποι πέτυχε!!!!
Η αγκαλιά σου, η μυρωδιά σου, το χαμόγελο σου, η ψυχή σου, η καρδιά σου, τα μάτια σου και η φωνή σου…
Τόσο πολύ θα μου λείψουν…
Μου είχες πει ότι μ’ αγαπάς…
Και τέλος μου είχες πει να ζήσω την ζωή μου όσο πιο όμορφα μπορώ…
Μου είχες υποσχεθεί ότι θα ερχόσουν…
