Την είχα δει σε μια μικρή γερμανική πολιτεία, πάνω σ’ ένα τραπέζι να μιλάει σε εργάτες και πεινασμένους.
Ήταν αδύναμη, σαν ραχητική, φορούσε ένα παλιό σάλι, έτρεμε από το κρύο κι έβηχε.
Μα ποτέ δε θα ξεχάσω την κραυγή που τινάχτηκε από το ανεμικό τηςστόμα κι ανέβηκε στον ουρανό:
”Ελευθερία, φως, δικαιοσύνη.
Να χαθούμε, όλοι αδέρφια, για να σώσουμε τη γη!”
Πολλοί έκλαιγαν, άλλοι βλαστημούσαν, και φοβέριζαν.
Οι καλοθρεμμένοι αστοί περνούσαν και σφύριζαν.
Ήρθαν οι αστυφύλακες και την κατέβασαν από το τραπέζι και την πήραν στη φυλακή.
Ποτέ δε θα ξεχάσω τη ματιά της προς τους αψηλούς βάρβαρους στρατιώτες.
Έλεος, αγανάκτηση και θλίψη.
Σα να μετρούσε πόσο σκοτάδι υπάρχει ακόμα, πόση σκλαβιά και τι αγώνας χρειάζεται.
Νίκος Καζαντζάκης
Σαν σήμερα, το 1919, δολοφονήθηκε η Ρόζα Λούξεμπουργκ.
***
Στις 15 Ιανουαρίου 1919 δολοφονήθηκε στο Βερολίνο η επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ.
Οι δολοφόνοι τη χτύπησαν θανάσιμα με τις κάνες των όπλων τους και την πέταξαν στα νερά του καναλιού.
Στο δρόμο, χάθηκε το ένα της παπούτσι.
Κάποιο χέρι μάζεψε από τη λάσπη εκείνο το παπούτσι.
Η Ρόζα ήθελε ένα κόσμο όπου η δικαιοσύνη να μη θυσιάζεται στο όνομα της ελευθερίας, ούτε η ελευθερία στο όνομα της δικαιοσύνης.
Κάθε μέρα, κάποιο χέρι μαζεύει αυτό το λάβαρο.
Από τη λάσπη, όπως το παπούτσι.
Εδουάρδο Γκαλεάνο
Σαν σήμερα, το 1919, δολοφονήθηκε η Ρόζα Λούξεμπουργκ,
……………………………………………………………..
Απόσπασμα από το βιβλίο:
ΓΥΝΑΙΚΕΣ
