Γράφει ο Απόστολος Πηρουνάκης*
Μικιό κοπέλι σκόνταψε κι έσπασε τα γόνατα του και κλαίγοντας φώναζε:
-ΜΑΜΑΑΑ ΜΑΜΑΑΑΑ!!
Και σαν μεγάλωσε και δούλευε, έκατσε κάτω από τον ασκιανό μιας αχλαδιάς να ξαποστάσει.
Έβγαλε το μαντήλι από την κεφαλή να ξε’ι’δρώσει, τ’ ακούμπησε στο γόνατό του βγάζοντας ένα βαθύ αναστεναγμό::
‐ΑΧ ΜΑΝΑ ΜΟΥ !!
Όταν έφυγε στρατιώτης έπεσε στην αγκαλιά της και της ψιθύρισε:
– ΜΑΝΑ ΘΑ Σ’ ΕΧΩ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ!!
Κι όταν η καρδιά του χτύπησε από έρωτα κι έγινε αγάπη αιώνιας πίστης για την αγαπημένη του την άκουσε να λέει με κλάματα χαράς!!
– ΤΗΝ ΕΥΚΗ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ !!
Η ΕΥΚΗ ΜΟΥ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΑ ΣΑΣ!!
“” Οποία κι αν είσαι, είσαι μάνα “””
Να ζήσετε μανάδες του κόσμου!
- Ο κ. Απόστολος Πηρουνάκης είναι συνταξιούχος Δάσκαλος από τους Αγίους Δέκα του Δήμου Γόρτυνας
