Έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών η αγαπητή Δασκάλα Ελευθερία (Λέλα) Γιαλιαδάκη – Συγκελάκη!
Η «Κυρία Λέλα» γεννήθηκε στο Μαρτυρικό Κεφαλόβρυσο της Βιάννου το 1925 και πρωτοδίδαξε στην Εθιά των Αστερουσίων, όπου και μαθητές και κάτοικοι τη λάτρεψαν.
Παντρεύτηκε τον αείμνηστο Νικόλαος Συγκελάκη από το Σίβα της Μεσαράς και απέκτησαν δυο παιδιά. Την Δικηγόρο Ελένη και το Δάσκαλο Γιώργο.
Δίδαξε σε πολλά σχολεία τόσο στην ύπαιθρο του Νομού Ηρακλείου, όσο και στην πόλη του Ηρακλείου.
Άνθρωπος απλός, ευγενικός, με απεριόριστη καλοσύνη και χαμόγελο, είχε προσφέρει απλόχερα την αγάπη στους μαθητές της και στην οικογένειά της.
Σήμερα το απόγευμα συγγενείς και φίλοι, αλλά μαθητές της, της είπαν το στερνό αντίο στην Παναγίτσα στο Μασταμπά!
Το “e-mesara.gr” εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στα παιδιά της και εύχεται να είναι αιωνία η μνήμη της κοντά στο Θεό…
Στη νεκρώσιμο ακολουθία διαβάστηκαν ψηφίσματα, ενώ ο Σύλλογος Ανάπλασης τςη Εθιάς κατέθεσε στεφάνι στη μνήμη της.
Το “e-mesara.gr” δημοσιεύει με σεβασμό στη μνήμη της δυο επικηδείους λόγους που διαβάστηκαν.
Το Στρατηγού ε.α. Ιωάννου Δ. Κακουδάκη και του πρ. Προέδρου του Συνδέσμου Ανάπλασης της Εθιάς κ. Νικολάου Μαθιουδάκη.
Αποχαιρετισμός στη Δασκάλα μου!
Του Στρατηγού ε.α Ιωάννου Δ. Κακουδάκη
Σεβαστή μου Δασκάλα,
Πληροφορήθηκα από τον χωριανό μου Νικόλαο Μαθιουδάκη, μόλις προ ολίγου, για το μεγάλο ταξίδι σου χωρίς επιστροφή.
Λυπήθηκα! Συγκινήθηκα ! Δάκρυσα! Παραμένεις στη μνήμη και στη σκέψη μου για 69 χρόνια. Ήταν, τότε, η Σχολική χρονιά 1949-1950, που ήλθες ως πρωτοδιόριστη Δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο της Εθιάς των Αστερουσίων. Μια νέα όμορφη, προσεγμένη κοπέλα, γεμάτη, ζωντάνια, χάρη και ενθουσιασμό, και όνειρα και γνώσεις για να μας μάθεις γράμματα! Ήσουν Θεά! Έτσι σε βλέπαμε και έτσι σε νιώθαμε εμείς οι μικροί μαθητές σου! Και έτσι, σεβαστή μου Δασκάλα, θα παραμένεις ανεξίτηλα στη μνήμη μου.
Εγώ, ήμουν ο μόνος σου μαθητής στην Έκτη Τάξη. Επιμελής και καλός μαθητής, όπως μου έλεγαν! Όταν έλειπες από το Σχολείο, μου είχες δώσει πάγιες οδηγίες να κτυπώ την καμπάνα, να ανοίγω το Σχολείο και να βάζω τα παιδιά να διαβάζουν. Και το έκανα. Ήμουν ο μεγαλύτερος!
Υπήρξες ο συντελεστής της επιτυχίας και της εισαγωγής μου στο Γυμνάσιο Άνω Βιάννου και φυσικά ήσουν η αφετηρία της λαμπρής σταδιοδρομίας μου! Με προετοίμασες δυναμικά και πέτυχα! Να, γιατί πάντα θα σε θυμάμαι και θα σε μνημονεύω μέχρι να ζω! Είμαι βέβαιος ότι ανάλογα συναισθήματα εκτίμησης και αγάπης θα διακατέχουν και τους χιλιάδες μαθητές σου σ’ όλη την Ελλάδα.
Η παρουσία σου στο πατρικό μας σπίτι ήταν συχνή και ήταν η μεγάλη η χαρά μας να σ’ έχουμε κοντά μας!
Φεύγεις υπερήφανη, δικαιωμένη και καταξιωμένη κοινωνικά και οικογενειακά για το έργο που πρόσφερες στην επίγεια ζωή σου!
Και από τη θέση αυτή εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στα παιδιά σας και τους εύχομαι την εξ ύψους παρηγοριά.
Με τα απλά αυτά λόγια, σεβαστή μου δασκάλα, καταθέτω την εκτίμηση και την αγάπη μου, έστω και με τον τρόπο αυτόν, και σε κατευοδώνω ευχόμενος ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή σου σε σκηνές δικαίων στην ουράνια πολιτεία! Καλό παράδεισο!
Παπάγου, 4 Οκτωβρίου 2018
Ιωάννης Δ. Κακουδάκης, Στρατηγός ε.α. Επίτιμος Α΄ Υπαρχηγός ΓΕΣ
Επικήδειος στην Ελευθερία -Λέλα Γιαλιαδάκη -Συγγελάκη
Του Νικολάου Μαθιουδάκη, πρ. Προέδρου του Συνδέσμου Ανάπλασης της Εθιάς
Εθιά Σχολικό έτος 1949-1950. Ένας ταλαίπωρος γονιός ξεκινά με το γαϊδουράκι του από τα καημένα χωριά της Βιάννου το Κεφαλοβρύσι, συνοδεύοντας την πρωτοδιόριστη δασκάλα κόρη του σε μια διαδρομή 10 ώρες περίπου με τα πόδια για το άγονο ορεινό χωριό της Εθιάς. Εκεί την περιμένουν 38 μαθητές 23 αγόρια και 15 κορίτσια. Εποχές δύσκολες, με τη δίψα για μάθηση λιγοστή, με δασκάλους λίγους ή σπάνιους. Μπορεί κανείς να αναλογιστεί με τι συναισθήματα, με πόση αγωνία και ανησυχία εγκατέλειπε ο σεβαστός εκείνος γονιός την κόρη του σε ένα μέρος άγνωστο, ορεινό, κρύο, φτωχό, ανάμεσα σε ανθρώπους άγνωστους, με συνήθειες και γνώμες απροσδιόριστες; Και όμως, η νέα παιδαγωγός, η καινούργια δασκάλα, η κυρία Ελευθερία-Λέλα Γιαλιαδάκη έμελλε να ευδοκιμήσει στην Εθιά. Παρά τις αντίξοες πράγματι συνθήκες τόσο από πλευράς στέγασης της ίδιας, όσο και του Σχολείου το οποίο να σημειωθεί ότι κτιζόταν τότε και τα μαθήματα γίνονταν σε σπίτι, η δασκάλα μας προσαρμόστηκε γρήγορα και η διαμονή της στο χωριό, της ήταν ευχάριστη. Δεν ήταν όμως δύσκολες μόνο οι συνθήκες στέγασης της ίδιας και του σχολείου, αλλά και οι ανάγκες της καθημερινότητας πιεστικές και αφόρητες, όπως η θέρμανση, η καθαριότητα, η προμήθειες των ειδών διατροφής.
Οι γεμάτες και ζεστές καρδιές των Εθιανών που αγκάλιασαν με γνήσια αισθήματα αγάπης και λατρείας θα έλεγα, τη νεόφερτη δασκάλα, ήταν η αιτία που οι παραπάνω δυσκολίες ξεπεράστηκαν σύντομα ή σχεδόν αμέσως. Έτσι η μεγάλη κυρία που αποχαιρετούμε σήμερα, εκτίμησε σε τέτοιο βαθμό την Εθιά και τους Εθιανούς που τους φύλαξε με βαθιά εκτίμηση και αγάπη στην καρδιά της. Για να μου πει σε κάποια συνάντηση μου μαζί της ότι η ευπρέπεια, η ευγένεια και η καλοσύνη των Εθιανών χρειάζονται μέρες για να μετρηθούν. Αντίστοιχα το χωριό και οι Εθιανοί στην κυριολεξία λάτρεψαν την κυρία Λέλα. Ήταν το φιλότιμο της, η επιμέλεια και προσήλωση στο διδακτικό της έργο αλλά και η ευγενική και βαθειά ανθρώπινη συμπεριφορά της προς όλους τους ταλαίπωρους του χωριού. Γι αυτό είμαστε σήμερα εδώ παρόντες, εκπροσωπώντας μια κοινωνία που ευεργετήθηκε από την κ. Ελευθερία. Για να της απευθύνομε το ύστατο χαίρε και ένα μεγάλο ευχαριστώ που μπορεί η υπηρεσία της στο Δημοτικό Σχολείο της Εθιάς να κράτησε ένα μόνο χρόνο, αλλά άφησε αναμνήσεις ενός αιώνα, έτσι που να θεωρούμε ότι σήμερα προπέμπομε και αποχαιρετούμε μια γνήσια Εθιανή μεγάλη κυρία διακεκριμένη για τη μεγάλη της προσφορά στο χωριό της.
Η Εθιά δεν ξεχνά αυτούς που πρόσφεραν υπηρεσίες στο χωριό και στις 24 Μαρτίου 2012 με πρωτοβουλία του Συλλόγου Ανάπλασης της Εθιάς, έγινε με κάθε επισημότητα, εκδήλωση τιμής και μνήμης σε όλους τους δασκάλους ζώντες και μη και τους αποδόθηκαν οι οφειλόμενες τιμές. Έγιναν αποκαλυπτήρια δυο μαρμάρινων πλακών με τα ονόματα των δασκάλων που υπηρέτησαν στο σχολείο από της συστάσεως του μέχρι και το κλείσιμο του. Το όνομα της Ελευθερίας Γιαλιαδάκη είναι και θα είναι παντοτινά γραμμένο εκεί ως ελάχιστο οφειλόμενο χρέος προς εκείνην. όπως και η φωτογραφία της μαζί με όλους τους δασκάλους και χωριανούς που έχουν φύγει από τη ζωή που κοσμούν σήμερα το χώρο του δημοτικού σχολείου Εθιάς που λειτουργεί σήμερα ως μουσείο με φωτογραφικό και λαογραφικό υλικό Όλα αυτά τα συναισθήματα και η προσέγγιση ανάμεσα στους χωριανούς και τους κατά καιρούς δασκάλους ήταν γιατί η σχέση ανάμεσα σ’ αυτούς και της κοινωνίας ήσαν βαθιά ουσιαστικές, ανθρώπινες και δεν ξεθώριαζαν ποτέ.
Κυρία ελευθερία από μένα προσωπικά από όλους τους χωριανούς και ιδιαίτερα από τους λιγοστούς κατοίκους που έχουν απομείνει που σε έζησαν και σε θυμούνται……σε αποχαιρετούμε και σε ευχαριστούμε για την εκπαιδευτική και κοινωνική σου προσφορά στην Εθιά και σε βεβαιώνομε ότι θα σε θυμούμαστε πάντα.
Καλό σου ταξίδι.
Στα παιδιά σου θερμά συλλυπητήρια
Νίκος Εμμ Μαθιουδάκης Ηράκλειο 4 Οκτωβρίου 2018
