ΠΟΙΕΣ λέξεις.. να ταιριάξει ο νους..
κ’ ήντα.. να περιγράψω . .
Του μισεμού σου.. τον καημό..
ΠΩΣ… να τονε βαστάξω . . .
Βιάστηκες .. Έφυγες νωρίς . .
κ’είχαμε .. σχεδιάσει . .
Νύφη .. να μ’ έντυνες εσύ . .
ο κόσμος.. να χαλάσει . .
Μέσα στα βάσανά σου..εσύ
για όλους .. μεριμνούσες . .
ως τη στιγμή.. που πίστευες
πως σπίτι .. θα γυρνούσες . ..
Μ’ άμε .. καρδιά μου στο Καλό
ειρηνικά.. να φύγεις . .
κατέχω ..πως κι από “Ψηλά ”
Όλους.. θα μας ξανοίγεις . .
Κανείς .. Ποτέ .. δε θα μπορεί
να “κλείσει” .. το Κενό σου . .
και θα τον κλαίμε .. μια ζωή
τον Άδικο…Χαμό σου . . .
Σου υπόσχομαι.. πως θα σταθώ
στο “Σπίτι σου” .. Θυσία . .
και θα ‘μαι βράχος.. δίπλα τους ..
Γλυκιά μας.. Γλυκερία . . . .
(Κ. Τζιαβάρα)
