Του Ζαχαρία Καψαλάκη
Σίγουρα αυτός ο τόπος για να βγει από την κρίση χρειάζεται να επενδύσει στην παιδεία και στην ανάπτυξη…
Το θυμήθηκα αυτό μελετώντας για μια ακόμα φορά τη φτωχή Κρητική Πολιτεία που όμως είχε επενδύσει πολλά στην εκπαίδευση…
Το Κρητικό Σύνταγμα που ψηφίστηκε στις 16 Απριλίου 1899 θεσμοθετεί τη δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία για αγόρια και κορίτσια. Αυξάνεται ο αριθμός των σχολείων και των μαθητών (523 δημοτικά σχολεία λειτουργούσαν το 1899-1900 και σ’ αυτά φοιτούσαν 35.844 μαθητές και μαθήτριες).
Με το Νόμο 485 του 1903 που αφορούσε την οργάνωση της Δημόσιας Εκπαίδευσης, ιδρύθηκε τριτάξιο διδασκαλείο στο Ηράκλειο και τετρατάξιο ιεροδιδασκαλείο στα Χανιά.
Εισάγεται στο Δημοτικό Σχολείο η διδασκαλία του μαθημάτων των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτου, η διδασκαλία των Νεοτέρων Γλωσσών, η διδασκαλία της “επιτοπίου” ιστορίας και τόσα άλλα…
Πώς να μην είμαστε περήφανοι για τον τότε τόπο μας;
Η παιδεία όμως στις μέρες μας συνεχώς συρρικνώνεται και οδηγείται σε αφανισμό…
{module [804]}
(ΥΓ: Να σας δώσω και ένα δελτίο τιμών της εποχής εκείνης:
Λοιπόν το 1903 στην Κρήτη:
-Η οκά το ψωμί είχε 20 λεπτά,
-H οκά η ζάχαρη 60 λεπτά.
– Η οκά το λάδι 80 λεπτά,
– Η οκά τα χαρούπια 20 λεπτά
– Το μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη 70-80 λεπτά,
– Το μεροκάματο του τεχνίτη 1 – 1,20 δρχ.
-Ο γιατρός για μια εγχείρηση έπαιρνε 40 δρχ.
– Ο κλητήρας 50 δρχ.
– Ο δάσκαλος 100 δρχ.
– Ο τελωνειακός 250 δρχ.
– Ο δήμαρχος 300 δρχ.
– Ο δικαστής 400 δρχ.
– Ο αξιωματικός της χωροφυλακής και ο δεσπότης 400 δρχ.
Αυτά για την οικονομική πολιτική του 1903)
