Γράφει η Χρυσούλα Καλαϊτζάκη – Ζορμπά*
Σάββατο του Λαζάρου σήμερα, η «πρώτη γεύση» της Μεγάλης Εβδομάδας και το έθιμο θέλει Λαζαράκια, κάλαντα του Λαζάρου και βάγια.
Μια γιορτή ιδιαίτερα προσφιλής στον ελληνικό λαό, που με πολλά έθιμα τιμούσε και τιμά τη λαμπρή αυτή μέρα.
Ωστόσο με τα χρόνια οι εκδηλώσεις λησμονήθηκαν, με πολύ λίγες περιοχές της χώρας να τις διατηρούν ακόμη ζωντανές.
Στην Κρήτη οι κοπελιές έκαναν έναν ξύλινο σταυρό και τον στόλιζαν με λεμονανθούς, αγριόχορτα, μαχαιρίδες και κόκκινα λουλούδια, ενώ τα παιδιά γύριζαν στις γειτονιές, λέγοντας τα κάλαντα του Λαζάρου:
“Πες μας Λάζαρε τι είδες εις τον Άδη που επήγες.
Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους,
δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι,
της καρδούλας μου το λέωκαι μοιρολογώ και κλαίω.
Του χρόνου πάλι να ‘ρθουμε, με υγεία να σας βρούμε,
και ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει,
να ζήσει χρόνια εκατό και να τα ξεπεράσει.”
Σε πολλά μέρη οι νοικοκυρές ζυμώνουν για όσα παιδιά έχει η οικογένεια, τα Λαζαράκια,ψωμάκια σε σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Τα Λαζαράκια που συμβολίζουν την ανάσταση, είναι νηστίσιμα, ελαφρώς γλυκά και νοστιμίζουν με σταφίδες, κανέλα, γαρύφαλλα αλλά και γλυκάνισο.
Φέτος θα είναι διαφορετικά λόγω της πανδημίας.
Ας κρατήσουμε ζωντανή την πίστη στο Θεό, στις καρδιές μας. Τα
ου χρόνου με τη βοήθειά Του όλα θα γίνουν όπως αρμόζει!!!
Χρόνια πολλά, καλή ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!
* Η κ. Χρυσούλα Καλαϊτζάκη – Ζορμπά είναι συνταξιούχος Νηπιαγωγός από την Αγία Βαρβάρα
