Στη Μεσαρά πολλά είναι τα πράγματα που μου εμπνέουν σεβασμό, που με συγκινούν, που με κάνουν να νιώθω δέος και αγάπη συγχρόνως…
Πρώτα πρώτα η θάλασσα…
Που σαν πιάσει ο νοτιάς τα κύματα, εκεί που τα βλέπεις γαλήνια, γίνονται θεριά…
Θυμώνουν, ξεσπούν, σαρώνουν την αμμουδιά με όλη τους τη δύναμη!
Αυτή η αγριάδα μου θυμίζει την παλιά Κρήτη…
Που σα ζούσε ειρηνικά, ξόπλιαζε πολιτισμό…
Μα σαν ερχόταν ο πόλεμος, γινόταν θεριό ανήμερο και ξόμπλιαζε ελευθερία!
Είμαι πλάι της και σαν είναι ήσυχη, μα και σαν αγριεύει…
Πάντα με αγάπη και κυρίως με σεβασμό, όχι μόνο για τη θάλασσα, μα για τη φύση ολάκερη!
(Φωτογραφίες: Κόκκινος Πύργος)
