Όταν οι Τούρκοι μάθανε τα όσα έτρεξαν βάλανε μαχαίρι για να τρομοκρατήσουν. Τα Χανιά, το Ρέθυμνο, το Ηράκλειο ζήσανε μέρες γεμάτες αίμα και θάνατο. Στην πρώτη μονάχα φάση τού σηκωμού στην Κρήτη ίσαμε δύο χιλιάδες αθώοι – όλοι οι μητροπολίτες και οι ηγούμενοι των μοναστηριών, γυναίκες, γέροι, παιδιά, τεχνίτες και χωριάτες – χάσανε τη ζωή τους. Πλήθος οι παντρεμένες και τα κορίτσια που πουλήθηκαν να πλουτίσουν τα χαρέμια. Πουθενά σ’ όλη την άλλη Ελλάδα ο πόλεμος δε στάθηκε πιο άγριος απ’ όσο στην Κρήτη. Και τα δύο μέρη, ραγιάδες κι αφέντες, χτύπαγαν ανελέητα. Αν και μίλαγαν την ίδια γλώσσα, τούς χώριζε άβυσσος και μίσος, όπως γίνεται πάντα ανάμεσα σ’ εκείνους πού αλλαξοπίστησαν και σ’ αυτούς πού μένουν πιστοί στον εθνισμό τους.
Οι Ριζοκυδωνιάτες, όπως ονόμαζαν όσους κατοικούσαν στους βόρειους πρόποδες των Λευκών Ορέων, που λογαριάζονταν όμοια μαχητικοί ωσάν τούς Σφακιανούς, βλέποντας πως η παθητική αντίσταση δεν οδηγούσε πουθενά, άνοιξαν πρώτοι το ντουφέκι σκοτώνοντας δέκα Τούρκους στον πύργο της Χαρβάτας. Λύσσαξαν οι ξεκουκούλωτοι των Χανίων και μ’ αρχηγό τον Ιμπραήμ Ταμπουρατζή βγαίνουν να πάρουν εκδίκηση. Η μάχη δόθηκε στις 14 τού Ιούνη τού 1821, σιμά στο χωριό Λούλου. Σ’ αυτήν πήρε μέρος κι ο αντρειωμένος Σφακιανός καπετάνιος Τσελεπής. Όταν τούς είδε ν’ ανεβαίνουν στη θέση Διγενή, πρόσταξε να μη κεντήσει κανείς το ντουφέκι του, αν δεν δώσει ο ίδιος το σινιάλο. Αφήνει τούς ξεκουκούλωτους να σιμώσουν λίγες δρασκελιές και φωνάζει:
– “Φωθιά, παιδιά στους εχθρούς ούλης της ανθρωπότης! Κανείς τους να μη γλιτώσει! Φωθιά. παιδιά, φωθιά!”
Και οι ξεκουκούλωτοι με τον τρομερό Ταμπουρατζή το βάζουνε στα πόδια να βρούνε σωτηρία μέσα στα τείχη των Χανίων. Τα ίδια ακολούθησαν και με τούς Τουρκορεθυμνιώτες. Ο αρχηγός τους Κουντουροσμαΐλης χτυπήθηκε από τους Σφακιανούς στις 16 τού Ιούνη στον Αϊ Γιάννη. Γύρεψε κι αυτός σωτηρία στο Ρέθυμνο.
Στις 5 τού Ιούλη εκστρατέψανε σύγκαιρα οι Χανιώτες και οι Ρεθυμνιώτες με κεφαλή τους τον Λατίφ πασά. Μα απότυχαν χειρότερα από πριν. Στη θέση Καμπιά τούς σύντριψαν οι δικοί μας. Κι ανάμεσα στα λάφυρα πού πήραν ήταν τα σκοινιά και οι αλυσίδες πού κουβαλούσε ο πασάς για να δέσει τούς Σφακιανούς.»
Δημήτρης Φωτιάδης – Επανάσταση τού 21
Πηγή: agiasofia.com
