Κείμενο – Ελαιογραφία Γιώργος Παναγιωτάκης
Ο λόγος για τον άνθρωπο-φαινόμενο ταχύτητας και αντοχής,τον θρυλικό παπά Ευάρεστο Ταμιωλάκη,με το κρητικό προσωνύμιο ” Τζιρίτης”. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Άγιος Γεώργιος του Οροπεδίου Λασιθίου . Γρήγορα έγινε γνωστός γιά τα σπάνια προσόντα και τα απίστευτα κατορθώματα του.Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά γι’αυτόν, ότι έτρεχε σαν αστραπή, ξεπερνούσε τον άνεμο,
είχε φτερά και πέταγε, έπιανε λαγό στο αγλάκι, ότι έσκαγε άλογο στο τρέξιμο και άλλα πολλά.
Πήρε μέρος σε πολλούς αγώνες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έτρεξε την κλασσική Μαραθώνια διαδρομή στις12-11-1900 σε μόλις 2 ώρες και 5 λεπτά,που είναι ο ταχύτερος που σημειώθηκε ποτέ και συντομώτερος κατά μία σχεδόν ώρα εκείνου που σημείωσε ο Σπύρος Λούης το 1896.Από
το χωριό του εξ άλλου συνήθιζε να πηγαίνει στην ενορία του στους Κασσάνους Πεδιάδος για τον εσπερινό ή τη λειτουργία και να επιστρέφει αμέσως.Ο ίδιος έλεγε ότι το χάρισμα το είχε εκ Θεού για να μπορεί να εκτελεί τα καθήκοντα του.Για τα κατορθώματα του, εκτενείς ήταν οι αναφορές των εφημερίδων της Κρήτης και της Αθήνας εκείνης της εποχής.
Ο παπάς Τζιρίτης όμως ήταν προικισμένος και με άλλες σπάνιες αρετές.’Ηταν ένας άξιος ιερωμένος, ένας υποδειγματικός οικογενειάρχης, ένας φλογερός πατριώτης, υπόδειγμα Κρητικής αντρειωσύνης, γενναίος και παράτολμος.Τις αρετές του αυτές έθεσε στην υπηρεσία της υπόδουλης Κρήτης, πήρε μέρος σε πολλές μάχες, έγινε ελάφι και ζαρκάδι και ανεβοκατέβαινε κορφές και διάσελα για να μεταφέρει μηνύματα των οπλαρχηγών.Εντάχθηκε στο Τάγμα Επίλεκτων Κρητών και έγινε σύνδεσμος επικοινωνίας μεταξύ των Ανατολικών και Δυτικών επαρχιών.
Αυτή η πλευρά της ζωής του και η μεγάλη προσφορά του έμεινε αφώτιστη.Αδικήθηκε σ’ αυτό, όμως ευτύχισε να δεί την Κρήτη ελεύθερη και να ζήσει στους Κασσάνους με την οικογένειά του ως το τέλος της ζωή του,το 1937, αφήνοντας μιά σπουδαία παρακαταθήκη στους νεώτερους.
Τιμώντας τη μνήμη του,ο Δήμος Οροπεδίου Λασιθίου ονόμασε σε “Παπατζιριτειο” το νέο γήπεδο κοντά στο χωριό γέννησης του και ο Δήμος Αρκαλοχωρίου καθιέρωσε ετήσιο διεθνή αγώνα δρόμου στον τόπο, όπου έζησε με την οικογένειά του.
Τιμή ελάχιστη για την προσφορά του η προσωπογραφία.
(Ελαιογραφία 60Χ50 εκ.)
