Του Δημήτρη Μπακιρτζή (Τζανοδημήτρη)
Εγώ με ‘νας φτωχός αθνός στση γης τ’ άδειο περβόλι
π’ “αρχόντοι” τον ποδοπατούν και κόβουν το διαβόλοι.
Εξεβαρέθηκε η καρδιά πίκρες να σιοφορτώνει
με καθ’ ενούς αρπαχτικού νυχιές να ξεματώνει.
Θα πάρω το λυράκι μου θ’ ανέβω στη Μαδάρα
σ’ ένα σπιλιάρι αμοναχός να ζω στη γ-κατσιφάρα.
Θ’ αφήσω πίσω ει τσι καημούς σε τουτουσάς τσοι ν-τόπους
απού φυλακίζουν τσοι λαούς και καιν’ φτωχούς ανθρώπους.
Προδότες σκιας πολιτικούς και όρνια πεινασμένα
που τρώνε μπλιο τσι σάρκες μας και πίνουν μας το αίμα…
