Δυο παιδικοί φίλοι και συμμαθητές σε αντίπαλα στρατόπεδα.
6 Απριλίου 1972. Οι δυο άντρες έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο κατά τη διάρκεια εργατικής πορείας διαμαρτυρίας στη γαλλική Βρετάνη. Ο Guy Burmieux πιάνει από τον γιακά τον αστυνομικό Jean-Yvon Antignac με βλέμμα γεμάτο απόγνωση. Ο κόσμος παρακολουθεί, αλλά δεν γνωρίζει την αλήθεια πίσω από την έκρηξη του άνδρα. Ο φωτογράφος Jacques Gourmelen που απαθανάτισε τη στιγμή αφηγήθηκε στην εφημερίδα Ouest-France την ιστορία της φωτογραφίας: «Τράβηξα την φωτογραφία ενστικτωδώς.
Κάποια στιγμή ο Burmieux αναγνώρισε μέσα στο πλήθος τον παιδικό του φίλο και συμμαθητή, Jean-Yvon Antignac. Τον είδα να τρέχει με ορμή κατά πάνω του, να τον αρπάζει από τον γιακά και να του φωνάζει: “Εμπρός χτύπησε με, τι περιμένεις! Είμαι κι εγώ ένας από τους εργάτες που δουλεύουν 47 ώρες την εβδομάδα, χωρίς να πληρώνονται.” Εκείνος δεν κουνήθηκε καθόλου. Πάγωσε.
Λίγο καιρό μετά την πορεία, ο Guy βρήκε δουλειά σε άλλο εργοστάσιο. Η ζωή τα έφερε έτσι, ώστε ο γιος του αστυνομικού να εργαστεί μαζί με τον Burmieux που τον εκπαίδευσε στη νέα του εργασία. «Για μένα ήταν αδιανόητο να βλέπω τον καλύτερο μου φίλο να στέκεται απέναντι μου. Θυμήθηκα τα σχολικά μας χρόνια, που ήμασταν ένα αχτύπητο δίδυμο. Μέσα στην τάξη τους κάναμε όλους να γελάνε με τις πλάκες μας». Οι δυο φίλοι ήρθαν και πάλι κοντά. Αφού έλυσαν τις μεταξύ τους διαφορές έμειναν αχώριστοι, μέχρι που ο Jean-Yvon Antignac πέθανε από καρκίνο…
Πηγή: ΤΟ ΠΑΛΙΑΤΖΙΔΙΚΟ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ
