Κείμενο: Έφη Μιχελάκη
Έχει ο ασπάλαθος ανθό,
έχει η πέρδικα τ ‘αυγό,
έχει ο ασπάλαθος λουβί,
έχει η πέρδικα πουλί…
Σχεδόν με σοφία, και μ’ αυτό το λογοπαίγνιο περιγράφεται η αναπαραγωγική περίοδος της πέρδικας συνδέοντας τη με την ανθοφορία του ασπαλάθου τουλάχιστον στις νότιες περιοχές του Ηρακλείου στη Κρήτη και όχι αδίκως.
Το μάτι του έμπειρου περιπατητή και φυσιολάτρη θα εντοπίσει με δυσκολία τη φωλιά, κυρίως στα βουνά σε βραχώδεις πλαγιές (αποφεύγοντας με μαεστρία τις βορεινές πλαγιές), μα και στο κάμπο, στο γρασίδι, σε θάμνους και σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις.
Αυτή τη περίοδο τ’ αυγά, κι αργότερα τα απαράμιλλης ομορφιάς περδικάκια!
Αξίζει να σταθούμε στο σχεδόν μονογαμικό τους χαρακτήρα, στη φωνή τους , μια ακανόνιστη σειρά από σύντομες και πολύ σκληρές νότες, στη περιποίηση του φτερώματος τους με συχνά αμμόλουτρα, και στην ετοιμότητα των νεοσσών που είναι ευθύς βαδιστικοί οι μπαγάσιδες!
Πριν λίγο καιρό στη Κουντούρα στο Σέλινο Χανίων, είχα τη μοναδική τύχη να συναντήσω οικογένεια με πετροπερδικάκια νεοσσούς, που στη στιγμή εξαφανίστηκαν απ την αδιάκριτη (μάλλον) ματιά μου, σε δευτερόλεπτα και με τρόπο μαγικό!
Παίρνοντας το χρώμα του χώματος που ενδημούσαν, μένοντας εγώ αποσβολωμένη να ψάχνω τα πουλιά μέσα στους θάμνους και στα χάμπαθα.
Εγκατέλειψα σχεδόν αμέσως τη ζώνη τους σκεφτόμενη πως τόση φασαρία και τόσο κακό γίνεται σε αυτό το καμαροπούλι από κυνηγούς, από φυτοφάρμακα, από ασθένειες , από δρόμους που διανοίγονται συνεχώς , κι από φωτιές.
Ας γλυτώσει τουλάχιστον από μένα…
***αφού δε μπορούμε μήδε όξω να βγούμε, ας τα θωρούμε τολάϊστο από παέ.
Ώρα σας καλή.
* Η Έφη Μιχελάκη είναι Κτηνίατρος από το Ασήμι με καταγωγή από τα Αστερούσια
