Γράφει ο Κώστας Αντ. Παραδεισανός
Πανδαισία γεύσης, αισθήσεων, συνύπαρξης, συνδημιουργίας στα φουρνοξεφουρνίσματα στον Αϊ-Γιάννη Αμαρίου. Και ήταν όλοι εκεί, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Προέδρου του Πολιτιστικού Συλλόγου “Ο Κυμηνάρης”, Μιχάλη Καπαρού και του Συμβουλίου του.
Το παλιό σχολείο του χωριού, ξαναπαίρνει σιγά σιγά ζωή και γίνεται χώρος έκφρασης και δημιουργίας.
Για μια ακόμα χρονιά ο ήρεμος σχολικός χώρος έγινε πολύβουος, γέμισε ζωή, φωνές χαρούμενες, λαμπερά πρόσωπα… μοσχομύρισε!
Γυναίκες να ζυμώνουν και η νέα γενιά να παίρνει το “βάπτισμα” στη σκάφη μπροστά στα έκπληκτα ματάκια των μικρότερων της παρέας… και άντρες να συντρέμουν σε μια καθολική συμμετοχή.
Και το προζύμι από έμπειρο πλέον χέρι.
Σαράντα ένα κιλά αλεύρι, πήραν τη γεύση και το σχήμα εξήντα δύο ψωμιών. Ξεχωριστό τόνο έδωσαν και οι παραδοσιακές κακαρίστρες- χαρά των παιδιών!
Τι εμπειρία να κοσκινίζεις το αλεύρι, να κάνεις το προζύμι, να ζυμώνεις, να πλάθεις το ψωμί, να το βλέπεις ν’ ανεβαίνει, να κάνεις το φούρνο με τα φουρνόξυλα, να φουρνίζεις, να ξεφουρνίζεις, να σε μεθάει η μυρωδιά της ξεφουρνιάς…
Μυσταγωγία… καθώς μετέφεραν τα ψωμιά στο χέρι για φούρνισμα…! Για κάποιους εμπειρία ζωής, βίωμα, για τους νεότερους εμπειρία πρωτόγνωρη, συναρπαστική…. μέθη ζωής…! Ιστορίες, αναθυμιές, χορατά, γεύσεις, τσουγκρίσματα…ο ήχος του ποτηριού…ευχές…
Γευτήκαμε την ξεφουρνιά. Τα ψωμιά σε μεγάλα πανέρια με ξομπλιαστές πετσέτες- δια χειρός των μανάδων μας- κρασί από την αϊγιαννιώτικη κορφή και προσφορές φίλων, με το άλικο (κόκκινο) χρώμα…
Και τα εδέσματα της ξεφουρνιάς λιτά, με το ψωμί να έχει την τιμητική του, χωρίς κρέας, αλλά με τυρί, ελιές, ντομάτα, όπως μας τα “κληροδότησαν” γονείς και παππουδολαλάδες.
Τσουγκρίσαμε στην υγειά μας, στο σχολείο των παιδικών μας χρόνων που συναπαντά τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Ξύπνησαν μνήμες, πειράγματα, έρωτες, πολύβουα διαλείμματα, με τους δασκάλους της χαράς και τις αθώες παιδικές φωνούλες!
Η θύμηση πήγε και στους αγαπημένους που έχουν φύγει…
Μοσχομύρισε η σχολική αυλή, οι τάξεις, το σοκάκι, η γειτονιά, το χωριό ολόκληρο…
Και η βραδιά ήρεμη και όμορφη με την αυθόρμητη παρουσία ακριβών φίλων. με τους ήχους της νύχτας, τον έναστρο ουρανό, το φεγγάρι να παιχνιδίζει με τις φυλλωσιές…σκιές ν΄ αχνοφαίνονται…
Είχε προχωρήσει η ώρα… φύγαμε καληνυχτίζοντας… γεμάτοι ευφροσύνη… με το ψωμί στο χέρι… όπως συνήθιζαν οι παλιοί να δίνουν στον συγγενή, στο γείτονα, στο φίλο, στο μουσαφίρη…και μια ευχή… να ‘μαστε καλά ν’ ανταμώνουμε…
Ψωμί του γάμου, τση χαράς, ψωμί ‘ναι το ραέτι/
τση κάθε μέρας συντροφιά, ψωμί…πολλά τα έτη!!!
Και του χρόνου!
Αϊ Γιάννης Αμαρίου
Αύγουστος 2019
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
