του Πέτρου Μηλιαράκη*
Όλες οι πληροφορίες συντείνουν ότι στο Μέγαρο Μαξίμου μελετάται σοβαρά το ενδεχόμενο πρόωρων – αιφνιδιαστικών εκλογών τον Σεπτέμβριο.
Η εκτίμηση σε πολιτικούς παρατηρητές είναι 50-50% ενώ σε έγκυρους δημοσιογραφικούς κύκλους η εκτίμηση για την κήρυξη πρόωρων εκλογών έχει αυξημένες πιθανότητες.
Μία άλλη πληροφορία μη επιδεχόμενη αντιλόγου, (πάρα που δεν μπορεί να αποκαλυφθεί δημοσίως η πηγή της ), αποδεικνύει ότι τα «ποιοτικά χαρακτηριστικά», τα οποία ιδιαιτέρως προσέχουν οι επιτελείς του Μαξίμου, αφορούν πλέον σοβαρή κάμψη ως προς το πρόσωπό του κυρίου πρωθυπουργού. Και ναι μεν προς τα έξω επικοινωνείται ότι υπάρχει μία κάμψη στα «ποιοτικά χαρακτηριστικά» ως προς τον κ.Κυριάκο Μητσοτάκη, ωστόσο η κάμψη αυτή είναι σημαντικότερη από αυτή που αφήνεται να επικοινωνείται
Έτσι στην παρούσα φάση στην πολιτική ζωή της χώρας εγείρονται τέσσερα κρίσιμα ζητήματα:
α) το ζήτημα αντιμετώπισης της πανδημίας ,
β) το ζήτημα αντιμετώπισης της οικονομίας,
γ) το ζήτημα κύρωσης των μνημονίων σε σχέση με τη ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ
και δ) το ζήτημα εάν θα προκηρυχθούν ή όχι «πρόωρες εκλογές».
ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Κατά το μέρος που αφορά στην COVID-19 και τις «μεταλλάξεις της», η κυβέρνηση με δική της ευθύνη δεν έχει εμπνεύσει, ούτε καθοδηγήσει σωστά την κοινή γνώμη για το «δέον γενέσθαι», παρά τη στήριξη της αντιπολίτευσης (με εξαίρεση το «κόμμα Βελόπουλου»). Συνέπεια αυτού είναι ότι δεν έχει μεταβολισθεί σωστά στον «κοινωνικό οργανισμό»-στο σώμα της κοινωνίας το «τι» πρέπει να πράξει το κάθε άτομο χωριστά και ως μέλος της κοινωνίας.
Την αδυναμία της αυτή η κυβέρνηση μετασχηματίζει σε από καθέδρας επιβολή μέτρων, τα οποία είτε διχάζουν την κοινωνία είτε δια της ανεπάρκειας των μέτρων που ανακοινώνονται, επιδιώκεται μετακύληση των ευθυνών από την κυβέρνηση στον κάθε πολίτη χωριστά.
Στο σημείο αυτό η κριτική επικεντρώνεται στην «εστίαση», όπου ο κάθε επιχειρηματίας-εστιάτορας θα πρέπει να μετατραπεί σε «αγορανόμο»,ενώ αντιστοίχως στα μέσα της καθημερινής μαζικής μεταφοράς του εργαζόμενου κόσμου το χάος είναι πάντα ενεστώς.
Παραλλήλως, εγείρεται και το ζήτημα της «κοινωνικής αλληλεγγύης». Ωστόσο, όποιοι από την ιατρική και νομική επιστημονική κοινότητα υποστηρίζουν τον «αναγκαστικό εμβολιασμό» στο όνομα της αλληλεγγύης, αφενός παραβλέπουν ευθέως τους κανόνες της ιατρικής δεοντολογίας και της διεθνούς έννομης τάξης αντιστοίχως και αφετέρου εισάγουν την καθ’ όλα απαιτούμενη αυτή θεωρία, με λάθος τρόπο, σε λάθος προϋπόθεση. Και τούτο διότι η επίκληση της «κοινωνικής αλληλεγγύης» δεν πρέπει και δεν μπορεί να εστιάζει μόνο στη δημόσια υγεία, αλλά πρέπει ευθέως να αφορά και στην οικονομία για το επιβαλλόμενο έννομο αγαθό της κοινωνικής συνοχής.
Σε μία κοινωνία, όμως, που κυβερνάται με τα «δόγματα του νεοφιλελευθερισμού», όπου ο πλούσιος καθίσταται πλουσιότερος και ο φτωχός φτωχότερος ή όπου για τα δημόσια βάρη αχθοφόρα είναι μία συγκεκριμένη τάξη και κυρίως η μεσαία, τότε η «κοινωνική αλληλεγγύη» δεν μεταβολίζεται ευθέως από το άτομο στην κοινωνία. Η παρατήρηση δε αυτή συνδέεται αρρήκτως με το δεύτερο ζήτημα που προδιαθέτει το παρόν κείμενο, δηλαδή εκείνο της αντιμετώπισης της οικονομίας.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ…
Είναι πλέον κανόνας της κοινής πείρας και θα έλεγε κάποιος και πασίδηλο, ότι η παρούσα οικονομική συγκυρία θα οδηγήσει συντόμως την οικονομία και την κοινωνία σε απόκρημνη κατάσταση. Τα εξ Ευρώπης προβλεπόμενα κονδύλια σε βάθος χρόνου που θα κατευθυνθούν με «συγκεκριμένεςεπιλογές», σε «συγκεκριμένες κατευθύνσεις», ουδόλως θα αφορούν στην κοινωνία ή στον κάθε πολίτη. Σε άμεσο, όμως, χρόνο «ταμείο» θα κάνει η κοινωνία και μάλιστα τον Οκτώβριο του 2021. Εξ’ αυτού δε θα κριθεί εάν θα είναι δυνατόν η παρούσα κυβέρνηση χωρίς πατερναλισμούς να κυβερνήσει τον τόπο με το επιβαλλόμενο κύρος.
Επειδή και στο Μέγαρο Μαξίμου οι επιτελείς, αλλά και ο κ.Πρωθυπουργός ατομικώς είναι βέβαιον ότι δεν παραγνωρίζουν τα προαναφερόμενα, αποκλείεται να μην έχουν υπ’ όψιν «ατζέντα εκλογών». Και εννοείται «αιφνιδιαστικών εκλογών».
Ωστόσο, εάν υπάρχει «ατζέντα εκλογών» (αυτό είναι το πιθανότερο κατά τους λογικούς πολιτικούς όρους),ο κ.Κυριάκος Μητσοτάκης είναι «εγκλωβισμένος» στο να ασκήσει ή όχι την προνομία του Συντάγματος για τη διάλυση της Βουλής με αίτημα στον ελληνικό λαό να του δοθεί «νέα εντολή» στη βάση της πολιτικής που «θα παρουσιάσει»…
Προϋπόθεση, όμως, γι’ αυτό είναι να υπάρχει αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας, το λεγόμενο «τείχος ανοσίας»…Εάν η επιστημονική κοινότητα καταλήξει ότι υπάρχει «τείχος ανοσίας»,παρά την ύπαρξη κρουσμάτων ή θεραπευομένων στις ΜΕΘ,οι εκλογές είναι δεδομένες. Άλλωστε ο κ. Πρωθυπουργός έχει και ένα περαιτέρω τεράστιο πρόβλημα να αντιμετωπίσει σε σχέση με τη ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ.
Υπ´όψιν ότι μεταξύ των άλλων από το βήμα της Βουλής ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης ως αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε επιφυλαχτεί με βέτο (veto) ως προς την ενταξιακή διαδικασία της Βόρειας Μακεδονίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εάν βάλει περαιτέρω χρονικά προσκόμματα ως προς την κύρωση των παρεπόμενων συμφωνιών – μνημονίων που συνδέονται άρρηκτα με τη ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ, θα φέρει απέναντι του «Βρυξέλλες και Ουάσινγκτον». Εάν κυρώσει τα σχετικά μνημόνια…θα ψάχνει να βρει ψήφους στη βόρεια Ελλάδα, στην ελληνική Μακεδονία. Παράταση συνεπώς του κυβερνητικού βίου έχει και αυτό το τεράστιο πρόβλημα! Εάν όλα δείχνουν για εκλογές θα το γνωρίζουμε αμέσως μετά το Δεκαπενταύγουστο…
*Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).
