Γράφει ο Μιχάλης Χαραλαμπάκης*
Ξημέρωσε πρωταπριλιά!
Ένας καινούριος μήνας, ίσως ο καλύτερος του χρόνου ξημερώνει!
Είναι συνήθως ο πασχαλινός μήνας και επειδή εμένα μου άρεσε το Πάσχα περισσότερο απ τα Χριστούγεννα τον θεωρώ και τον καλύτερο.
Τα παιδικά μου χρόνια αυτός ο μήνας ήταν γεμάτος με χρώματα και αρώματα…
Θυμάμαι τις κατανυχτικές ακολουθίες στο χωριό μου τα Βορίζια (αυγικά τα λέγαμε), τότε που δεν είχαμε καρβουνάκια για το θυμιατό του παπά κι έπρεπε να βρούμε κανένα βοσκό να τυροκομά να μας δώσει λίγα κάρβουνα που τα συντηρούσαμε με αλουμινοχαρτα που βγάζαμε από τα πακέτα των τσιγάρων.
Θυμάμαι τις βραδιές στο μιτάτο να τυροκομούσαμε με τον συγχωρεμένο τον πατέρα και μου έρχεται ακόμη η μυρωδιά του φρέσκου τυριού και του χουμά.
Θυμάμαι κάποιους Απρίληδες που έβαζα καινούργια παπούτσια και τα καμάρωνα.
Τι να πρωτοθυμηθούμε απ΄ αυτά τα άγια αγνά παιδικά μας χρόνια!
Θα μπορούσα να γράφω όλη μέρα αλλά κάνω οικονομία.
Τώρα γιατί σας τα γράφω όλα αυτά;
Για να σας κάνω να ζηλέψετε, που δε ζήσετε Απρίλη στο χωριό μου…
Και ακόμη να ευχηθώ καλά μήνα και να προσέχετε μη σας γελάσουν σήμερα, φτάνουν οι υπόλοιπες μέρες…
* Ο Μιχάλης Χαραλαμπάκης είναι Βοριζανός συνταξιούχος Δάσκαλος
