Δύναμη Τίμιε Σταυρέ δίνε μας να μπορούμε,
συχνά να ανεβαίνομε και να σε προσκυνούμε!
Κείμενο – Φωτογραφίες: Κώστας Αντ. Παραδεισανός
Τίμιος Σταυρός! Ψηλορείτης! 2456 μ. Κι εμείς, ταπεινοί προσκυνητές.
“Δάσκαλε, θέλουμε να μας οδηγήσεις στην κορφή του Ψηλορείτη”, με παρακάλεσαν τα νέα παιδιά του Άι Γιάννη. Και πώς μπορείς να αρνηθείς σε μια τέτοια επιθυμία!
“Ετοιμαστείτε, ξεκινάμε!”, απάντησα χωρίς να το πολυσκεφτώ.
Ώρα 00:30, ξημέρωμα Δευτέρας 11 Αυγούστου η παρέα μας ξεκινάει από το χωριό με τις θερμές ευχές των συγχωριανών μας.
Ώρα 02:30, ανταμώνουμε και με γνωστούς από το Φουρφουρά, τα Πλατάνια και άλλα χωριά του Αμαρίου, στη θέση “Αγκαθέτες” πάνω από τη Λοχριά και ξεκινάμε να πεζοπορούμε.
Με οδηγούς τον π. Γιώργη, τον δάσκαλο Κώστα και τον Γιώργο ανηφορίζουμε, ενώ η πανσέληνος φώτιζε τη στράτα μας για την Ιερή Κορφή.
Ένα δροσερό αεράκι έδινε κουράγιο στους περιπατητές που ακολουθούσαν τα αιώνια μονοπάτια και κάποιες φορές τα γκρέμια.
Ο πιο μικρός της παρέας, ο Μιχάλης, που τα κατάφερε άριστα, ρωτά πότε θα φτάσουμε, ενώ η Μαρία και ο Νίκος που ανέβαιναν πρώτη φορά δεν χορταίνουν τη μαγεία του τοπίου και του έναστρου ουρανού.
Φτάνουμε στην κορυφή και η καμπάνα διαλαλεί τον ερχομό μας.
Η μέρα χαράζει και οι χρωματικές μεταμορφώσεις του ορίζοντα προκαλούν δέος, όπως και η ψαλμωδία από το πετρόκτιστο εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού.
“Σώσον Κύριε τον λαόν σου…” ακούγεται από τα ευσεβή χείλη του παπά Γιώργη και επαναλαμβάνεται από τα χείλη όλων μας.
Μετά την αρτοκλασία και το αντίδωρο, ανοίξαμε τα βουργιαλάκια με τα λιτά εδέσματα και την παραδοσιακή ρακή που τσουγκρίσαμε στην υγειά όλων μας.
Με χαμόγελα ικανοποίησης, πήραμε το δρόμο του γυρισμού, υποσχόμενοι να επαναληφθεί το προσκύνημα, ακόμα και από τους για πρώτη φορά συνοδοιπόρους.
Ευχαριστούμε τον ταπεινό πάπα Γιώργη, καθώς και όλους τους πιστούς στο ιερό αυτό προσκύνημα!
Γιάννα, Μαρία, Εβελίνα, Μαριάννα, Γιώργο, Νίκο, Γιώργο, Μιχάλη, είναι τιμή μου να σας συνοδεύω!
Δύναμη Τίμιε Σταυρέ δίνε μας να μπορούμε,
συχνά να ανεβαίνομε και να σε προσκυνούμε!
