(Από τη σελίδα του Γιατρού και Εθελοντή Σαμαρείτη Εμμανουήλ Ραπτάκη)
Πρέπει να το λέμε και να είμαστε υπερήφανοι!
Ήρθε ο Ερυθρός Σταυρός!
Τώρα που η αντιμετώπιση της καταστροφής στη Χερσόνησο έχει δρομολογηθεί, οφείλουμε να πούμε μερικά πράγματα.
Είμαστε εκείνοι που πάμε παντού. ΠΑΝΤΟΥ!
Εκεί που οι άλλοι πάνε αλλά γρήγορα φεύγουν
Εκεί που οι άλλοι δεν πάνε καθόλου
Γιατί δεν θέλουν.
Γιατί δεν μπορούν.
Γιατί δεν θέλουν και δεν μπορούν.
Γιατί δεν έχουν συμφέρον.
Γιατί τους νοιάζει μόνο το φαίνεσθαι.
Γιατί η λάσπη θα τους λερώσει τη στολή και δεν το ανέχονται
Γιατί το κάρβουνο θα τους μαυρίσει και θα τρυπήσει το ρούχα τους.
Γιατί η δυστυχία και η ανάγκη θα τους χαλάσει το όνειρο.
Και γιατί, γιατί, γιατί, γιατί….
Κάποιοι όμως είμαστε πάντα εκεί. Όπου υπάρχει ανάγκη, όσο υπάρχουν άνθρωποι.
Έτσι και τώρα στη καταστροφή από τις πλημμύρες στη Χερσόνησο.
Από τη πρώτη στιγμή, κάθε μέρα, κάθε ώρα.
Αλλά έχουμε αμοιβή. Ποια; Θα σας την πω.
Την Κυριακή μου είχε ανατεθεί με ομάδα να βοηθήσουμε στη διανομή βοήθειας που είχε έρθει από τα Κεντρικά του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Περνώντας μέσα από τις λάσπες και τα συντρίμμια της καταστροφής κάποιοι που μας έβλεπαν έλεγαν δυνατά: Ήρθε ο Ερυθρός Σταυρός, ήρθε ο Ερυθρός Σταυρός!!!
Και τα πρόσωπα τους έλαμπαν από ελπίδα. Ακόμη κι αν δεν χρειάζονταν οι ίδιοι βοήθεια μας έστελναν εκεί που υπήρχε ανάγκη.
Ήρθε ο Ερυθρός Σταυρός!
Κι εγώ που το άκουγα συγκινιόμουν, ανατρίχιαζα, βούρκωνα. Κάποια στιγμή μου έφυγαν δύο δάκρυα.
Αυτά τα δάκρυα ικανοποίησης ήταν η αμοιβή μας!
Κι έτσι μέσα μας λέμε: Πρέπει, αξίζει τον κόπο. Προχωρούμε!
