Γράφει η Μαρία Μαυρουδή*
Το Σάββατο του Λαζάρου είναι μία κινητή γιορτή που γιορτάζεται μία εβδομάδα πριν από την Ανάσταση του Κυρίου
Ο Λάζαρος, που ονομαζόταν Δίκαιος και Τετραήμερος, ήταν αδελφός της Μάρθας και της Μαρίας με τις οποίες ζούσε στη Βηθανία, κοντά στα Ιεροσόλυμα.
Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη μια μέρα ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά και πέθανε. Οι αδελφές του ειδοποίησαν τον Ιησού ότι ο φίλος του είναι άρρωστος βαριά , αλλά εκείνος καθυστέρησε να πάει στη Βηθανία.
Όταν μαζί με τους μαθητές κατάφερε να πάει στη Βηθανία μετά από 4 ημέρες μπροστά από το τάφο του αγαπημένου του φίλου με δάκρυα στα μάτια του φώναξε: «Λάζαρε δεύρο έξω!» και έτσι με αυτό το θαυματουργικό τρόπο ανάστησε τον Λάζαρο, προκαλώντας όχι μόνο τον θαυμασμό των παρισταμένων αλλά ταυτόχρονα και το θανάσιμο μίσος των εχθρών του των Φαρισαίων.
Όπως αναφέρει η παράδοση, ο Λάζαρος ήταν τότε 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια.
Έγινε επίσκοπος Κιτίου στην Κύπρο και πέθανε σε ηλικία 60 ετών.
Τον Οκτώβριο του 890 ο βυζαντινός αυτοκράτορας Λέων ΣΤ’ ο Σοφός βρήκε στην Κύπρο το λείψανο του Λαζάρου και το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη.
Το τοποθέτησε μέσα σε μια αργυρή θήκη στον ομώνυμο ναό που κτίσθηκε στη βασιλεύουσα.
Η ανακομιδή των λειψάνων του εορτάζεται στις 17 Οκτωβρίου.
Ο τάφος του Λαζάρου έχει υποδειχθεί μέσα σε βράχο με διαστάσεις 3×3μ. στο Όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ.
Ο Λάζαρος έχει εμπνεύσει και τη λαϊκή φαντασία. Γνωστές είναι άλλωστε οι παροιμίες:
- «Με τη φωνή και ο Λάζαρος»
- «Ξαναζωντάνεψε σαν τον Λάζαρο»
- «Κέρινος σαν τον Λάζαρο»
Γενικά, η προσωνυμία «Λάζαρος» με την μεταφορική της σημασία αναφέρεται σε άτομα που σώθηκαν απρόσμενα και ανέλπιστα από βέβαιο θάνατο, σε άτομα που θεωρούνταν χαμένα και ξαφνικά επέστρεψαν και σε ανθρώπους καχεκτικούς ή διαρκώς κατηφείς.
Η Ανάσταση του Λαζάρου η οποία εμφανίζεται στο κατώφλι της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος, αναγγέλλει την ανάσταση όλων των νεκρών, η οποία έρχεται ως αποτέλεσμα ης Αναστάσεως του Κυρίου.
