Της Ζαμπίας Λαζανάκη*
Και μόνο στη σκέψη ότι σήμερα θα περάσουμε τον Αχέροντα αναρίγησα.
Φταίνε όλες οι δοξασίες που συνοδεύουν αυτά τα νερά.
Φταίει και το βιβλίο που διαβάζω αυτές τις μέρες των διακοπών “Γράμμα στον Κωστή ” της Ξένιας Καλογεροπούλου.
Γέμισα τις τσέπες μου κέρματα , αντί για οβολό, έχω πολλές ψυχές που έφυγαν χωρίς τα ναύλα του βαρκάρη.
Η λίμνη Αχερουσία έχει αποξηρανθεί…κάποια κομμάτια της βάλτωσαν, απομεινάρια νερού γεμάτα νούφαρα που περιμένουν την Άνοιξη.
Ο Αγέροντας δε στέρεψε ποτέ, ούτε και ο αχός της θλίψης γι΄ αυτούς που φεύγουν.
Έβαλα τα πόδια μου στα πράσινα νερά του και έκλεισα τα μάτια…
Κανένας αχός δεν ακούγεται καμία θλίψη δεν πλανάται και αυτή η αφή του νερού στα πόδια μου δροσίζει τα βάθη μου των βαθέων μου.
Πόση ομορφιά Χριστέ μου που μισεύει η θλίψη!
Κι αν το πέρασμα πίστευαν οι σοφοί μας πρόγονοι έχει τόση ομορφιά και δροσεράδα τότε…
Σταματάω τη σκέψη, βάζω το χέρι στη τσέπη τα κέρματα στροβιλίζονται αστραπιαία στο αέρα και βουτάνε στην κοίτη του .
“Ταΐζει τα ψαράκια” ακούω δίπλα μου.
Τις σκέψεις μου ταΐζω κι εγώ και όλοι…κι αυτές θα αφήσω εδώ μαζί με τα σκοτάδια μου…να τα πάρει το ποτάμι να τα κάνει φως.
Έχει πληρωθεί ο βαρκάρης…
* Η Ζαμπία Λαζανάκη είναι Νηπιαγωγός και συγγραφέας παιδικών βιβλίων
