Γράφει ο Εμμανουήλ Ι. Αλεξάκης*
Αποφάσισα να γράψω αυτό το σημείωμα με αφορμή πρόσφατα δημοσιεύματα που ήθελαν μοναστήρια να ελέγχονται από την Αρχή Ξεπλύματος που έχει πρόεδρο τον Αντιεισαγγελέα Α.Π. κο Χαρ. Βουρλιώτη, και σύμφωνα με τα οποία τέρατα και σημεία γινότανε και στην ΙΜ Οδηγήτριας και γινότανε αναφορά ονομαστικά στον ηγούμενο της Μονής Παρθένιο. Αναφορές χωρίς ντροπή βέβαια για ένα μοναχό που πήρε χαλάσματα και συγκρότησε μοναστήρι.
Τα δημοσιεύματα ήδη διαψεύδονται και οι καταγγελίες ξεφούσκωσαν αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι η όποια ρετσινιά έφυγε αφού μάλιστα δεν έγινε στα μέσα μια πληρέστερη ενημέρωση – διάψευση.
Η ενημέρωση είναι απόλυτα αναγκαίο να γίνει αφού όπως αναφέρουν τα δημοσιεύματα πίσω από τους εισαγγελείς μάλλον κρύβονται κτηνοτρόφοι οι οποίοι προσπαθούν «να φάνε» τις περιουσίες της μονής με κάθε τρόπο.
Πώς να τις φάνε; «Κουμαντάροντας το ιδιοκτησιακό και την χρήση των εκτάσεων με απαιτήσεις και εκβιασμούς».
Σχετικές είναι πρόσφατες αντιδικίες τους με την μονή και τον Ηγούμενο τον οποίο προσπαθούν «να κοντύνουν» ώστε να διευκολυνθούν οι στόχοι τους. Και βέβαια η εμπλοκή της Ανεξάρτητης αρχής τους βοηθά στην επικοινωνιακή διαχείριση που κάνουν , και είναι λογική η υπόνοια ότι οι ίδιοι οι κτηνοτρόφοι την προκάλεσαν.
Βέβαια να ξεκαθαρίσω ότι κατά την άποψη μου αλλά και του κάθε λογικού ανθρώπου, η Αρχή καλά κάνει και κάνει ελέγχους όπου προκύπτουν θέματα, πιστεύω μάλιστα ότι είναι ευκαιρία να αποδείξει την εμμέσως τρωθείσα αντικειμενικότητα της ελέγχοντας και τους «καταγγέλλοντες κτηνοτρόφους» ως προς τις οικονομικές δραστηριότητες τους.
Για το ιδιοκτησιακό καθεστώς που φέρονται ότι αμφισβητούν οι υποκινητές να πούμε ότι σχεδόν το σύνολο της περιουσίας της Μονής αποτελείται από Εφεδροτεμάχια.
Τα Εφεδροτεμάχια δημιουργήθηκαν, με το νόμο 3345/1925 (ΦΕΚ 152Α / 27-6-1925) από τις ιδιοκτησίες των Μονών. Ο Νόμος αφορούσε μόνο τους 4 νομούς της Κρήτης. Με το νόμο αυτό δημιουργήθηκαν τα Ταμεία Εφέδρων Πολεμιστών των τεσσάρων νομών της Κρήτης (ΤΕΠΝΧ, ΤΕΠΝΡ, ΤΕΠΝΗ, ΤΕΠΝΛ).
Υπήρχαν ιδιοκτησίες στην Κρήτη και μετα την περίοδο της Οθωμανικής Κυριαρχίας; Το ερώτημα πρέπει να απαντηθεί διότι αναπτύσσονται διάφορες θεωρίες που επωάσθηκαν στο παρελθόν σε αντιεκκλησιαστικούς κύκλους «προοδευτικών χώρων».
Η απάντηση είναι ότι στην Κρήτη υπήρχαν ιδιοκτησίες «τελείας κυριότητος» επειδή δεν έγινε στο νησί δήμευση των ιδιοκτησιών κατά την κατάκτηση της Νήσου , σύμφωνα με το Πολιτικό Δίκαιο (ΚΑΝΟΥΝΑΜΕ) που εξέδωσε ο Σουλτάνος το 1671 μ.Χ. σύμφωνα με την οποία οι ιδιοκτησίες παρέμεναν στην κατοχή των Χριστιανών ως γαίες φορολογούμενες (ΤΑΛΩΣ τομ. Γ, σελ. 89 Μετάφραση Ν. Σταυρινίδη) . Έτσι συγκεντρώθηκαν οι ιδιοκτησίες μοναχών και δωρητών των μονών στην διάρκεια πολλών αιώνων.
Τα Ταμεία που δημιουργήθηκαν με τον Ν. 3345/25 ήταν αυτόνομα δημόσια ιδρύματα, υπαγόμενα κατά την δικαιοδοσία και τον έλεγχο στο Υπουργείο Γεωργίας.
Με τον Ν. 3345/25 (Θ. Πάγκαλος) απαλλοτριώθηκε το σύνολο της Μοναστηριακής Περιουσίας της Κρήτης και περιήλθε στο Ελλ. Δημόσιο συγχρόνως δε νομοθετήθηκε αναγκαστική συγκυριότητα μεταξύ των Ι. Μονών (2/5) και των ΤΕΠΝ (3/5).
Στην συνέχεια συγκροτήθηκαν οι προβλεπόμενες Επιτροπές Εκτίμησης Αξιών και Διανομής ανά νομό.
Αφού εκτιμήθηκε η αξία ανά ιδιοκτησία όπως κατεγράφη, έγινε διανομή μεταξύ των Ι. Μ. που πήραν ιδιοκτησίες που αντιστοιχούσαν στα 2/5 της αξίας, και του Ταμείου του Νομού που πήρε ιδιοκτησίες που αντιστοιχούσαν στα 3/5 της αξίας.
Εξετάζοντας τα πρακτικά παραχώρησης διαπιστώνεται σήμερα για τον καλόπιστο εκτιμητή ότι οι Επιτροπές μάλλον υπερεκτιμούσαν τις αξίες των Εφεδροτεμαχίων που θα δινόταν στην Μονή και υποεκτιμούσαν αυτές του Ταμείου με αποτέλεσμα η αξίες των τεμαχίων που κράτησαν τα ταμεία να ξεπερνούν το δικαιούμενο κατά τον Νόμο 3/5 και το δικαίωμα των 2/5 των Μονών να μειωθεί. Μια τακτική δηλαδή επιπλέον μείωσης της αξίας από το νομοθετημένο με τον νόμο δικαίωμα της μονής.
Στις Ιερές Μονές και στα Ταμεία μεταβιβάστηκαν οι ιδιοκτησίες με παραχωρητήρια συμβόλαια και έτσι οι Μονές απέκτησαν τα αυτούσια Εφεδροτεμάχια με δικαιοπάροχο το Ελλ. Δημόσιο το οποίο νομοθετικά απαλλοτρίωσε χωρίς αποζημίωση τις εκτάσεις.
Το Ταμείο στην συνέχεια με συμβόλαια διέθεσε τα Εφεδροτεμάχια που πήρε σε Εφέδρους Πολεμιστές και λοιπούς δικαιούχους που καταγράφονται στα άρθρα 3 και 4 του Ν. 3345/25.
Οι παραχωρησιούχοι του Ταμείου ήταν ιδιώτες, Συνεταιρισμοί, ομάδες Εφέδρων, ανάπηροι, τραυματίες κ.λ.π.
Αρκετές παραχωρήσεις πήγαν σε πραγματικούς Εφέδρους και δικαιούμενους οργανισμούς ή ιδιώτες , αλλά η αλήθεια είναι ότι πολλές ιδιοκτησίες δυστυχώς δόθηκαν με σκοπό να ενισχύσουν τις εκλογικές πελατείες διαφόρων πολιτικών πολλών αποχρώσεων. Αυτό ερμηνεύει το γιατί πολλοί μεγαλοκτηνοτρόφοι εμφανίστηκαν κατά καιρούς ως οι σημαντικότεροι κομματάρχες και στυλοβάτες συστημάτων διαφθοράς.
Από την όλη διαδικασία τα μοναστήρια προκύπτει ότι έδωσαν την περιουσία τους που απαλλοτριώθηκε από το Ελλ. Δημόσιο και ότι απέκτησαν τίτλους Ελληνικού Δημοσίου για τα Εφεδροτεμάχια που αντιστοιχούσαν στα 2/5 της αξίας όπως εκτιμήθηκε.
Εντελώς ατεκμηρίωτα επομένως και με πρόθεση διαβολής σήμερα λέγεται ότι τα μοναστήρια κατέχουν ιδιοκτησίες που δεν τους ανήκουν όπως αναφέρεται στα δημοσιεύματα ότι υποστηρίζουν οι κτηνοτρόφοι και ίσως και άλλοι που επιβουλεύονται τις ιδιοκτησίες που απέμειναν στις μονές.
Σήμερα βέβαια απομένει ο προβληματισμός , για το πώς πρέπει να αντιμετωπισθεί η συμπεριφορά κάποιων κτηνοτρόφων, με σκοπό της προστασίας των δικαιωμάτων των ιδρυμάτων και της κοινωνίας γενικά. Το θέαμα δεν αφορά μόνο τα μοναστήρια. Επίσης πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι το σύνολο των κτηνοτρόφων δεν είναι παραβατικό.
Δημιουργούνται για την αντιμετώπιση της καταστάσεως πολλοί προβληματισμοί, μερικούς από αυτούς αναφέρουμε ενδεικτικά στην συνέχεια.
Πως πρέπει να κινηθεί η Πολιτεία για να παύσουν κάποιοι κτηνοτρόφοι να κατέχουν αυθαίρετα γη όπως στην περίπτωση των μονών και να οργανώνουν με θράσος διαδηλώσεις για την υποστήριξη των αυθαιρεσιών τους;
Πώς πρέπει να κινηθεί η Πολιτεία για να εκδικάζονται άμεσα οι υποθέσεις αγροζημιών και όχι να διαγράφονται με σκοπό να αποφορτιστούν τα Ειρηνοδικεία, όπως έχει γίνει δυστυχώς αρκετές φορές μέχρι τώρα.
Οι γεωργοί είναι απροστάτευτοι απολύτως. Οι κτηνοτρόφοι εισέρχονται ανεξέλεγκτα στις γεωργικές ζώνες και προκαλούν μεγάλες ζημιές στην παραγωγή. Τα ζώα τρώνε π.χ. τις ποδιές των ελαιοδένδρων και η ελάχιστη φετινή βλάστηση λόγω της ξηρασίας μειώνεται. Η όποια αντίδραση των γεωργών δεν έχει αποτέλεσμα.
Δεν είναι εύκολο για τους καλλιεργητές να ψάχνουν να βρουν τον υπεύθυνο κτηνοτρόφο της ζημίας. Διερωτάται κανείς αν εφαρμόζεται το περί Αγροφυλακής Ν.Δ. 3030/1954 .
Στο άρθρ.125 παρ. 3 προβλέπει ότι σε περίπτωση αγροζημίας δια ποιμνίου από άγνωστο δράστη ευθύνονται κατ΄ ισομοιρίαν οι κτηνοτρόφοι που δραστηριοποιούνται εις ακτίνα 3 χιλιομέτρων.
Μήπως αυτό είναι το όπλο της διοίκησης που θα οδηγήσει τους κτηνοτρόφους να συνεργαστούν και να βάλουν και μεταξύ τους κανόνες λειτουργίας; Αυτό αν εφαρμοστεί θα απαλλάξει την Υπηρεσία από έρευνες και ανακρίσεις και θα περιοριστεί μόνο σε αυτοψίες και εκτιμήσεις.
Οι δήμοι παράνομα και αυθαίρετα δίνουν εγκρίσεις εγκατάστασης ποιμνιοστασίων , δημιουργώντας καρκινώματα μέσα στις αγροτικές περιοχές. Προκλητικό παράδειγμα για παράδειγμα είναι η έγκριση εντός Κοινότητας που έχει μόνο Αγροτικές εκτάσεις και ούτε τετραγωνικό κτηνοτροφική ζώνη , έγκριση εγκατάστασης ποιμνιοστασίου. Αποτέλεσμα βέβαια είναι να γίνεται η βόσκηση μόνο σε αγροτικές εκτάσεις.
Τέλος η δήλωση ξένων εκτάσεων για να παίρνουν επιδοτήσεις ολοκληρώνει το πλαίσιο διαφθοράς όσον αφορά την λήψη των επιδοτήσεων αλλά και στα ακόλουθα που είναι η καταστροφή της κοινωνίας που έχει μάθει να ζει χωρίς κόπο.
Αλήθεια πότε το ψηφιακό κράτος θα συνδέσει τις Βάσεις του Κτηματολογίου με την βάση του ΟΠΕΚΕΠΕ;
* O Αλεξάκης Ι. Εμμανουήλ είναι Τοπογράφος Μηχανικός
