Όλα ξεκίνησαν από ένα τηλεφώνημα
που μου έκανε ο Νίκος Φώσκολος.
”Γυρίζω μια ταινία”, μου είπε, ”με
πρωταγωνιστή τον Νίκο Κούρκουλο.
Θα έχει τίτλο: Ορατότης Μηδέν.
Τη μουσική τη γράφει
ο Μίμης Πλέσσας.
Σε μια κορυφαία στιγμή του έργου,
ο πρωταγωνιστής βάζει φωτιά
σε όλα τα υπάρχοντά του
από αγανάκτηση και απελπισία.
Το τραγούδι, που το βιάζομαι πολύ,
πρέπει απαραιτήτως να έχει το στίχο
”κύμα πικρό στην πλώρη μου”,
γιατί αυτή η φράση
περιλαμβάνεται στο σενάριο.
Σου στέλνω, λοιπόν, το σενάριο
και περιμένω το τραγούδι.”
Πήρα το σενάριο, το μελέτησα
και συμφωνήσαμε με τον Πλέσσα το
τραγούδι να είναι ένα βαρύ ζεμπέκικο.
Ο Μίμης Πλέσσας είχε
πλήρη θεωρητική κατάρτιση,
δεν είχε όμως παραστάσεις
από μπουζουξίδικα, ούτε μυρωδιές
και ατμόσφαιρα από τέτοια μαγαζιά.
Τον πήγα στο ”Σου Μου”
που βρισκόταν κάτω από το ποτάμι.
Εκεί τραγουδούσε ο Στράτος Διονυσίου.
Τον πήγα και σ’ ένα άλλο μαγαζί,
κάπου προς την Καλλιθέα,
με πρωταγωνιστή,
μπουζουξή και τραγουδιστή,
τον περίφημο Πρόδρομο Τσαουσάκη,
που ήταν δάσκαλος
του μεγάλου Στέλιου Καζαντζίδη.
Ήταν αρκετά αυτά τα δύο ”μαθήματα”
για να μπει ο πανέξυπνος και με
μεγάλο ταλέντο Πλέσσας στο πνεύμα.
Έτσι, όταν του έδωσα τους στίχους
για το Βρέχει φωτιά στη στράτα μου,
ήταν έτοιμος να πετάξει.
Γι’ αυτό άλλωστε κι έγραψε
ένα καθαρόαιμο ζεμπέκικο,
που σ’ ένα πρόσφατο διαγωνισμό
θεωρήθηκε ως ένα από τα δέκα
καλύτερα του περασμένου αιώνα.
Βρέχει φωτιά στη στράτα μου,
φωτιά που μ’ έχει κάψει,
για τα φτωχά τα νιάτα μου
κανένας δεν θα κλάψει.
Κύμα πικρό στην πλώρη μου
και τα πανιά σκισμένα,
ούτε αδερφός αγόρι μου
δε νοιάστηκε για σένα.
Η ζωή εδώ τελειώνει,
σβήνει το καντήλι μου
κι η ψυχή σαν χελιδόνι
φεύγει απ’ τα χείλη μου.
Λευτέρης Παπαδόπουλος
……………………………………………………………..
Πηγή: tanea. gr
Πηγή: Πρόσωπα
