Γράφει ο Κωστής Μουδάτσος
Τι είναι οι σύγχρονες πολιτικές προσωπικότητες που κυβερνούν σήμερα την οικουμένη; Ηθοποιοί μέτριοι μπορεί να είναι, ισχυρές προσωπικότητες δεν είναι! Οι φλυαρίες για το νέο και το καινούργιο, για καινοτομίες που καταλήγουν κοινοτυπίες δίνουν και παίρνουν! Συνεχώς οι ίδιες κοινοτυπίες με μεγαλόσχημες ιδέες κι όμως πάλι γίνεται ότι γινόταν πάντα κι οι κοινωνίες βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση! Η Αμερική διαμορφώνει τη νέα τάξη, η Ρωσία έρχεται όλο και πιο κοντά με τη Κίνα. Η Ευρώπη χάνει σε ισχύ και η Γερμανία θα βλέπει να πέφτει όλο και πιο πολύ η εξουσία της στη γερμανοελεγχόμενη Ευρώπη. Νέες δυνάμεις ανέρχονται, νέες γεωπολιτικές συμμαχίες και νέα συμφέροντα μπαίνουν στο παγκόσμιο προσκήνιο.
Η ζωή των πολιτών στη χώρα μας; Όλο και πιο δύσκολη! «Αντέχουν ακόμη, φορτώστε τους κι άλλα βάρη!» Κάπως έτσι ουρλιάζουν οι νεοφιλέδες κι οι ακροδεξιοί φωνασκούν με φωνές του μίσους! Οι αλλοπρόσαλλοι πολιτικοί παρουσιάζονται σαν προφήτες. Οι γραφιάδες και οι τηλεπερσοάνες υμνούν τις «τεράστιες προσωπικότητες» κι ο κριτικός λόγος έχει χαθεί στους ανοιγμένους τάφους! Κι όσοι έχουν διαφορετική άποψη, επιζήμιοι και εχθροί υπολογίζονται!
Τελικά τι είναι οι πολιτικοί της «επιτελικής» οργάνωσης; Μορφώματα πολιτικών συγκυριών είναι στο παίγνιο της παγκόσμιας εξουσίας, που προσδέθηκαν αποκλειστικά στα αμερικάνικα γεωπολιτικά συμφέροντα! Μορφώματα χωρίς περιεχόμενο με την ίδια μορφή, την ίδια εικόνα. Προσωπικότητες χωρίς πρόσωπο! Η αδυναμία τους προκαλεί σύγχυση. Μοιάζουν με μέτριους ηθοποιούς που παίζουν διαφορετικούς ρόλους, με άσχημους τρόπους σε πολλά επίπεδα.
Οι ομιλίες ηγετικών αλλά και ιστορικών προσωπικοτήτων του προοδευτικού κόσμου ης χώρας δίνουν την ευκαιρία για διάφορες ερμηνείες, επειδή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, φωτίζουν σκέψεις και διαμορφούμενες πολιτικές. Η σύνδεση λόγων και γεγονότων, σκέψεων και επιδιώξεων οδηγούν προοπτικά σε συγκεκριμενοποίηση πολιτικών. Ίσως να αποτελούν προσπάθειες διαμόρφωσης θέσεων για πολιτικές πλατφόρμες. Στους λόγους τους, προσπαθούμε να διακρίνομε εάν υπάρχει αντίθετος λόγος, αλλά και προσπάθεια διαμόρφωσης με προετοιμασία της μελλούμενης στάσης, σε σημαντικά γεγονότα, με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνει αποδεκτή από τον κομματικό μηχανισμό, τους ψηφοφόρους και την κοινωνία.
Βέβαια οι επαινετικοί λόγοι για τις ηγετικές προσωπικότητες με γενικές και υμνητικές αναφορές, χωρίς να αναλύεται η πολιτική τους σε σημαντικά θέματα, δεν οδηγεί σε συμπεράσματα ουσίας, αλλά στο να διαμορφώνεται η τάση πολιτικής που επιβάλλουν να ακολουθηθεί, χωρίς επικίνδυνους κλυδωνισμούς στις κομματικές ισορροπίες. Όμως ο πολιτικός λόγος, με τις αντιπαραθέσεις που διατυπώνει, οφείλει να είναι αξιοπρεπής και να στηρίζεται σε βασικές αρχές της Δημοκρατίας και των προοδευτικών ουμανιστικών ιδεών. Ο λόγος και ο αντίλογος οδηγούν σε συμπεράσματα. Έχοντας υπόψη θέσεις και απόψεις παλαιών ιστορικών ηγετών, στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και αρχές εκείνης του ‘90, αντιλαμβανόμαστε ότι εκείνος που μιλάει για συμμαχία προοδευτικών δυνάμεων με αξιοπρεπή λόγο, παρουσιάζει καλύτερα επιχειρήματα, με στόχους και οράματα.
Ο επιθυμητός αποπροσανατολισμός με ύβρεις και αφορισμούς μειονεκτεί ενώ η επιχειρηματολογία με προγραμματικές θέσεις είναι λογική και αρμόζουσα στις δύσκολες περιστάσεις. Ο λαός που ακούει βγάζει συμπεράσματα στηριζόμενος στα επιχειρήματα και γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τι έχει να αντιμετωπίσει και τη σκληρή πραγματικότητα. Το βασικό είναι ποιός υπόσχεται λύσεις στα προβλήματα, όραμα στη κοινωνία κι ελπίδα στους ανέλπιδους. Ο λόγος της προληπτικής αναίρεσης της συνεργασίας και της ύψωσης τειχών, ανάμεσα στις προοδευτικές δυνάμεις, μειονεκτεί στη κρίση του κόσμου. Κρύβει άλλους σκοπούς και επιδιώξεις! Ο νέος που μεγάλωσε στην οικονομική κρίση και στην εποχή των μνημονίων έχει σημαντικά θέματα να αντιμετωπίσει και επιθυμεί λύσεις και στήριξη.
Οι αφορισμοί δεν βοηθούν ενώ ο προγραμματικός, ενωτικός λόγος ανοίγει δρόμους. Τα θετικά ή αρνητικά σχόλια του κάθε ομιλητή ποικίλουν, αλλά οι ακραίοι και υβριστικοί χαρακτηρισμοί μένουν και δημιουργούν δυσοίωνες προοπτικές. Αποτελούν εκφράσεις που δημιουργούν ανεπίστρεπτες καταστάσεις. Η χρήση ακραίων λεκτικών σχημάτων εξυπηρετεί μόνο τις ανάγκες της κυβέρνησης, δηλαδή της συμμαχίας των νεοφιλελεύθερων και των ακροδεξιών, καθώς μεταλλάσσουν την οπτική γωνία καθιστώντας αντιπάλους τους όμορους χώρους. Η κυβερνητική προπαγάνδα θα στηρίζει εκείνους που βοηθούν με κάθε τρόπο την στήριξη και διατήρηση της εξουσίας της.
Η έννοια της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων έχει βαθιές ρίζες στο κόσμο. Άρα σε τούτη τη χρονική στιγμή καταβάλλεται προσπάθεια εξουδετέρωσης της προοπτικής της συνεργασίας αλλά και της αποσύνδεσης της από το λαϊκό θυμικό. Οι στερεότυπες εκφράσεις αφορισμών και ακραίων κατηγοριών δεν απευθύνεται στην κριτική σκέψη αλλά προσπαθεί να ξεχαστούν πολλές επιζήμιες πολιτικές και πραχτικές, που ακολουθήθηκαν στο παρελθόν και για να καταστήσει δυνατή τη συμμαχία με τους νεοφιλελεύθερους και την ακροδεξιά. Οι ακραίοι λόγοι ξεχνούν την ιστορία αλλά και τα επιχειρήματα κορυφαίων προσωπικοτήτων της προοδευτικής παράταξης, για συμμαχίες με οράματα για δημοκρατία, σοσιαλισμό, δηλαδή δημοκρατικό σοσιαλισμό και κοινωνικό έργο.
Με λογική κρίνονται όλα. Τα λυγίδια δεν ανατρέπουν λογικοφανή επιχειρήματα. Οι στερεότυπες εκφράσεις με εριστικό τρόπο και επιδεικτική ανοχή προφανώς και έχουν σαν σκοπό να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, ανατρέποντας τη λογική. Η μνήμη υπάρχει για τα θετικά αλλά και για τα αρνητικά. Τα θετικά κυρίως της πρώτης περιόδου αλλά και για αρνητικά της διαπλοκής, της διαφθοράς, της ληστείας του χρηματιστηρίου, των μνημονίων, της αισχρής φορολογίας, της σπατάλης που είναι έργο των εκσυγχρονιστών της δεύτερης περιόδου και των συνεχιστών τους. Όλα αυτά έχουν αναλυθεί και τα γνωρίζει κι ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας. Άρα η προσπάθεια ωραιοποίησης δεν ωφελεί. Περισσότερο θα ωφελούσε η αυτοκριτική και η διατύπωση θέσεων και σκέψεων παρά η αγιοποίηση και η ασθενής μνήμη. Την ίδια αυτοκριτική στάση πρέπει να επιδείξουν και τα κόμματα της αριστεράς, για τα λάθη και τις παραλείψεις της πενταετούς διακυβέρνησης τους.
Ο κοινός παρονομαστής των προοδευτικών δυνάμεων με κριτική και διάλογο είναι βέβαια η αντιμετώπιση θεμάτων Δημοκρατίας, Δικαιοσύνης, εργασίας, υγείας, παιδείας, οικονομικής κατάστασης προς όφελος της κοινωνίας, της κλιματικής αλλαγής, του δημογραφικού και η αντιμετώπιση των εθνικών θεμάτων με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποτελεί εθνική πολιτική. Τα προγράμματα αποτελούν πρόκληση για διάλογο και θέσεις που θα ανοίγουν το δρόμο της συνεργασίας. Το ευρύτερο πολιτικό σκηνικό που θα διαμορφώνεται ανάλογα με τις εξελίξεις, θα βάζει συνεχώς νέες προκλήσεις.
Δεν υπάρχει αριστερή ή δεξιά συντήρηση λένε κάποιοι! Τούτο το παίγνιο λέξεων δείχνει τη προσπάθεια αυτοπροστασίας και επιβίωσης της δεξιάς συντήρησης κατατάσσοντας τους ιδεολογικούς της αντιπάλους στον ίδιο παρονομαστή. Η χρήση λεξιλογίου της σκληρής δεξιάς απόκλισης στερεί λόγο και επιχειρήματα. Είναι φτωχός! Βέβαια ο διάλογος φτωχαίνει και από την έλλειψη στρατηγικών και πολιτικού στίγματος. Το παρελθόν έρχεται ξανά να μας υπενθυμίσει όσα αποτύχαμε να κάνομε, για να υπενθυμίσει το χρέος των προοδευτικών δημιουργικών δυνάμεων προς όφελος της κοινωνίας και της πατρίδας!
* Ο Κωστής Μουδάτσος είναι συγγραφέας και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου
Πηγή: left.gr
