Της Χαριστής Κουκουμπεδάκη
Ποιος θ ‘άντεχε σταυρό, καρφιά κι αγκάθινο στεφάνι
και να τονε ποτίζουνε ξύδι κι αχνιά μη βγάνει…
Ποιος το φιλί τση προδοσάς στο μάγουλό ντου αντέχει
και ν’ αγαπά, να συχωρά και κάκητα μην έχει…
Ποιός το μπορεί τσ’ απαρνησάς να βάνει πανωφόρι
και να τονε χτυπομουρά του μίσους ξεροβόρι…..
Ποιός Βασιλιάς σταυρώθηκε, τσι σταυρωτές μη ‘βρίσει
και ποιός διαβαίνει Γολγοθά δίχως να γονατίσει..
Ποιός έδωκε το αίμα ντου στην ακριβή ντου νειότη
απ’τσ’ αμαρτίες να σωθεί, ετούτ’ η γι- αθρωπότη….
Αμοναχά ο ΙΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ άντεξε τέθιο βάρος
για κείνο και τσ’ Ορθόδοξης Πίστης λογάται Φάρος…