Της Χαριστής Κουκουμπεδάκη
Αναστεναμένε, ζηλιάρη, ανάποδε, τρίκουρε, βερεμιάρη κι αναθεματισμένε Χάροντα με τέτοιες μέρες Χρονιάρες έριξες την αμάδα σου πάλι στα νιάτα σε μια κοπέλα που όπου επάθειε εμοσκομύριζε ως και το ζάλο της.
Μια σπουδαία Γαλιανή μια καταπληκτική σύζυγος, μια υπέροχη μάννα ενούς δεκάχρονου κοριτσιού, με αξίες με καλή αναθροφή άριστη στα σχολειά της με πτυχία και πάνω απ’ όλα με ανθρωπιά.
Στα 42 της χρόνια έφυγε η αγαπητή όλων μας Φυλακτή Μπαμπιονιτάκη ανήμερα των Χριστουγέννων, γιατί την πρόδωσε η καρδιά της.
Και γιατί ο Θεός την ήθελε μαζί με τον αδερφό της το Γιάννη, τον αστυνομικό που έφυγε ίδια ηλικία πριν 10 περίπου χρόνια.
Ο Θεός να την αναπαύσει με τους δικαίους του και τα θερμά μου συλλυπητήρια στη Χαροκαμένη τη μάννα και σε όλους τους αγαπημένους της συγγενείς…..
Δεν μπορώ να μην σου αφιερώσω 2 λόγια ταπεινά στην άδικη φεύγα σου, αγαπημένη Φυλακτή…..
Για σένα Φυλακτή…
….Μέρα Χριστουγεννιάτικη κι ετσά μεγάλη σκόλη
έφυγες και δακρύσαμε στο μισεμό σου όλοι…
Είντα να πω του Χάροντα τ’άδικου μακελάρη
που ‘ρθε Χριστουγεννιάτικα ‘πίβουλα να σε πάρει….
Που ‘σουν αρισμαρόβιτσα κόρη γαλανομάτα
κι όπου επάθειες μύριζε το ζάλο σου στη στράτα….
Κι είχες χες το νάμι διαλεχτό μπεγεντισμένους τρόπους
γι’ αυτό ξεχωριστή ‘σουνα αναμεσώς στσ’ αθρώπους…
Χάροντα… δε λυπήθηκες την εδική τζη μάνα
απού την είχε στο μπαξέ ωσάν τη ματζοράνα…
Που ‘χες τση κι άλλη μαχαιριά στο μπέτη τζη πεσμένη
Χάροντα κι ήτονε στη γης χάμαι γονατισμένη.
Και τση χες πάρει τον υγιό κι εδά τη θυγατέρα
κι ειντά λοής τον πόνο τζη θα τονε κάμει πέρα…
Και το θυγατεράκι τζη Χάρε θα το πληγώσεις
με δίχως μάνα στο σταυρό θα πας να το σταυρώσεις…
Χάρε κι από το ταίρι τζη να τηνε ξεχωρίσεις
και την αμπλά τζη αμοναχή κι εκείνη να τη φήσεις…
Χριστουγεννιάτικά θελες τον άδη να στολίσεις
κι επήρες τ’ άστρο το λαμπρό για να τονε φωτίσεις….
Είντα να πω πως να στο πω…..Χάροντα βερεμιάρη
που τέθια βιόλα επήρες μας που ‘τονε ‘να γ-καμάρι…..
