Της Βαγγελιώς Ανδρουλιδάκη*
Θα ήθελα να γράψω την εμπειρία μου από την συμμετοχή μου 2 χρονιές, με το Πολιτιστικό Σύλλογο Σίβα «Θέμος Κορνάρος», στο φεστιβάλ γλυκού που γίνεται στον Αμπελούζο.
Κατ΄ αρχήν ο Αμπελούζος έχει πολύ ωραία φυσική ομορφιά και πολύ καλούς ανθρώπους.
Η διοργάνωση φέτος ήταν καλύτερη, το στήσιμο των εκθεμάτων πιο σωστό.
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού μας συμμετείχε με γλυκά φτιαγμένα από τα προϊόντα του τόπου μας: αλεύρι, γάλα, λάδι, καρύδια, φρούτα.
Με την προσθήκη ζάχαρης, είχαμε το ζητούμενο δηλαδή το γλυκό. Χωρίς ζάχαρη με τα ίδια υλικά φτιάχνεις κάτι αλμυρό.
Ο σχολιασμός της κριτικής επιτροπής (δεν το ήξεραν, ούτε το είχαν δοκιμάσει)
για το γλυκό που διαγωνίστηκε το οποίο ήταν πίττες με πατούδο με έκανε να γράψω το παρακάτω κείμενο.
Η φτωχική αλλά δημιουργική κουζίνα των παλαιών χρόνων, δεν άφηνε τίποτα να πάει χαμένο.
Δηλαδή ανοίγανε φύλλο για σαρικόπιττες, όταν τελείωνε το τυρί αλλά τους έμενε φύλλο, φτιάχνανε με ζάχαρη, αλεύρι, λάδι και κάποιο μυρωδικό (π.χ. ξύσμα λεμονιού ή πορτοκαλιού) το πατούδο.
Ουσιαστικά γινόταν ένα ψιχουλιαστό μείγμα και γέμιζαν με αυτό το φύλλο.
Αυτές τις πίττες τις τηγάνιζαν μετά από τις σαρικόπιττες γιατί μετά το λάδι έπρεπε να πεταχτεί .
Το καταγράφω γιατί μαζί με τόσες άλλες συνταγές σε λίγο καιρό θα έχουν ξεχαστεί. Ίσως ο Πολιτιστικός Σύλλογος του Αμπελούζου θα έπρεπε να καταγράφει τις παραδοσιακές συνταγές που περνούν από αυτή την διοργάνωση.
* Η κ. Βαγγελιώ Ανδρουλιδάκη είναι συνταξιούχος Νηπιαγωγός και τέως Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Σίβα «ΘΕΜΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ».
