Του Πέτρου Μηλιαράκη*
Το καθήκον της ενημέρωσης προέχει πάντοτε για την εξυπηρέτηση του γενικότερου δημοσίου συμφέροντος.
Και επειδή οι πολιτικοί όταν κυβερνούν υπερασπιζόμενοι την πολιτική τους , αρέσκονται στο να «ωραιοποιούν» την πραγματικότητα, ή στο να «υπόσχονται λύσεις» που δεν μπορούν με βεβαιότητα να ανταποκριθούν στις συνθήκες της πραγματικότητας, καλό θα είναι να δούμε ,με ευθύνη στο λόγο μας , κατάματα την πραγματικότητα.
Και τούτο διότι η ωραιοποιήση της πραγματικότητας αποπροσανατολίζει το λαό, τροφοδοτεί τον λαϊκισμό και εντέλει δημιουργεί κακοπιστία για το πολιτικό σύστημα η οποία , σε τελευταία ανάλυση, προκαλεί έντονες αντιδράσεις.
Με βάση συνεπώς τα όσα καταγράφονται ενταύθα ας εξάγει ο καθένας/ καθεμιά τα συμπεράσματα του/της.
ΤΟ ΔΥΣΒΑΣΤΑΚΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ
Όταν γράφονται αυτές οι γραμμές το δημόσιο χρέος που επωμίζεται το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας είναι 401. 601.986.987 €.
Συνεπώς γίνεται αναφορά σε ένα υπέρογκο-δυσβάσταχτο δημόσιο χρέος πλησίον των 402 δις € .
Έτσι σε κάθε πολίτη η ανάλογη χρέωση αφορά 37.078 €.
Συνεπώς μία τετραμελής οικογένεια είναι χρεωμένη με 148.312 € και ένα ζευγάρι που θέλει να ξεκινήσει τη ζωή του, πριν ακόμη φέρει στον κόσμο ένα παιδί, είναι χρεωμένο με 74. 156 €.
Αλλά και μόλις γεννηθεί ένα παιδί, ταυτοχρόνως με τον ερχομό του στον κόσμο, με το που γίνεται μέλος της ελληνικής κοινωνίας , είναι χρεωμένο με 37.078 €!..
Άξιο δε επισημείωσης είναι ότι για να «σωθούμε» από το δημόσιο χρέος, τη χρεοκοπία δηλαδή, το 2010 ζήσαμε και ζούμε την «περιπέτεια των μνημονίων»!
Ή αλήθεια όμως καταγράφει ότι το 2010 το δημόσιο χρέος αντιστοιχούσε στο 128,9 % στο Α.Ε.Π. και σήμερα βρίσκεται στο 216,80% στο Α.Ε.Π. !
Αυτές είναι οι μεγάλες αλήθειες που δεν πρέπει να κρύβονται από το λαό!
Ο συνδυασμός δε του δυσβάσταχτου δημόσιου χρέους με το επίσης ασύμμετρο σε βάρος της κοινωνίας ιδιωτικό χρέος, σε αναφορά με τις συνθήκες υπό τις οποίες υφίσταται πρωτίστως το «κοινωνικό ασφαλιστικό ζήτημα», όλα αυτά , προδήλως βέβαιον είναι ότι δημιουργούν μία ζοφερή κατάσταση η οποία πρέπει να προβληματίζει το σύνολο της κοινωνίας…και τον κάθε πολίτη χωριστά!
ΟΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ…
Ας δούμε όμως και τα εξής με όσο γίνεται πιο απλοϊκό τρόπο.
Προκειμένου να έρθει ένας επενδυτής για να εξασφαλίσει θέσεις εργασίας,να επενδύσει και να συμβάλει στην ανάπτυξη της οικονομίας μιας οποιασδήποτε χώρας, εκ προοιμίου επισκοπεί δεόντως το «μοντέλο ανάπτυξης» της χώρας στην οποία προτίθεται να επενδύσει, μελετά τις προοπτικές που η χώρα αυτή μπορεί να έχει στο άμεσο μέλλον , ή ήδη έχει στον παρόντα χρόνο.
Κυρίως δε ενδιαφέρεται να πληροφορηθεί αφενός «ποιό» είναι το φορολογικό σύστημα και αφετέρου «ποιές» είναι οι συνθήκες λειτουργίας του εγχώριου τραπεζικού-πιστωτικού συστήματος.
Σε κάθε περίπτωση δε επενδύσεις που προσιδιάζουν ή αφορούν ευθέως συνθήκες αποικιοκρατίας δεν μπορούν να λογίζονται ως επενδύσεις που υπηρετούν το γενικότερο δημόσιο συμφέρον!..
Επενδύσεις δε που έχουν τα χαρακτηριστικά αποικιοκρατίας επουδενί αφορούν στις χώρες που έχουν χαρακτηριστεί με 3Α. Αντιστρόφως από τις χώρες αυτές κεφαλαιοκράτες επενδύουν στις «υποδεέστερες χώρες» με όρους νεοαποικίας…
Ας δεχτούμε όμως ότι ένας επενδυτής δεν αντιμετωπίζει μια χώρα που θέλει να επενδύσει με την έννοια της αποικιοκρατικής αντίληψης.
Στις περιπτώσεις αυτές ο επενδυτής κατά κανόνα προσφεύγει στο «τι» προκύπτει από τους λεγόμενους Οίκους αξιολόγησης.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι ένας επενδυτής αποφασίζει να επενδύσει στην Ελλάδα.
Ας δούμε όμως προηγουμένως «πως» αντιμετωπίζουν την Ελλάδα, πως μας αντιμετωπίζουν δηλαδή ως οικονομία, οι διεθνείς Εκτιμητικοί Οίκοι.
Εν προκειμένω αναφερόμαστε στην S&P, στη Moody’s και στη Fitch.
Ας δούμε λοιπόν που κατατάσσουν την Ελλάδα οι παραδεδεγμένοι και καθιερωμένοι φορείς που μελετούν και υποδεικνύουν τόπους και χρόνους επενδύσεων.
Στον παρόντα χρόνο ισχύουν τα εξής:
1) Η Fitch μας κατατάσσει στην ίδια κατηγορία με την Αρούμπα, την Γεωργία, την Σερβία και το Βιετνάμ. Μόνο που στη Σερβία και στο Βιετνάμ απο τη Fitch δίδεται μια περαιτέρω ώθηση ανόδου, ενώ η Ελλάδα συγκαταλέγεται απλώς στην κατηγορία BB.
2) Η Moody’s μας κατατάσσει στην κατηγορία Ba3 , στην κατηγορία δηλαδή που συγκαταλέγεται η Αρμενία ,το Μπανγκλαντές, η Ακτή Ελεφαντοστού και το Βιετνάμ.
Για το Βιετνάμ όμως και η Moody’s παραθέτει ένδειξη ανόδου, πράγμα που δεν προτείνει – επιβεβαιώνει για την Ελλάδα. Επίσης:
3) και η S&P μας κατατάσσει στην κατηγορία του Βιετνάμ (BB), αλλά με ώθηση ανόδου της οικονομίας του Βιετνάμ χωρίς να πράττει το ίδιο και για την Ελλάδα. Δηλαδή η Ελλάδα είναι στην κατηγορία ΒΒ και το Βιετνάμ στην κατηγορία ΒΒ με βέλος ανόδου.
ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΤΙΜΗΣΕΙΣ!
Ως προς τις ανατιμήσεις, ας επικαλεστούμε την λαϊκή σοφία, όπου ισχύει το δόγμα : «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν» .
Ευλόγως δε διερωτάται κάποιος , η ελληνική κυβέρνηση «τί» έπραξε εγκαίρως όταν ήδη από τον Ιούνιο του 2021 ο «Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων» προειδοποίησε για μία σημαντική αύξηση των διεθνών τιμών τροφίμων κατά 40%!
Δυστυχώς για την κοινωνία και την οικονομία, επέρχεται η λαίλαπα των ανατιμήσεων! Και σε πρώτο χρόνο, η αύξηση του τιμολογίου – τελικής τιμής δηλαδή καταβολής – της ενέργειας θα είναι σύμφωνα με όλες τος ενδείξεις επιεικώς κατά 50% αυξημένη, του φυσικού αερίου κατά 90% αυξημένη, των ζυμαρικών κατά + 23 % ,ενώ το ρύζι και η φέτα , θα κυμανθούν άμεσα στο + 10% και το αλεύρι περίπου στο + 5 %.
Και όταν αναφερόμαστε σε ζυμαρικά, ρύζι , φέτα και αλεύρι, πρέπει να κατανοούμε ότι ως αγαθά διατροφής αφορούν στο πιο απλοϊκό πιάτο στο τραπέζι της μέσης και φτωχής οικογένειας.
Η ΚΙΝΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ…
Ασφαλώς παράδειγμα προς μελέτη, είναι η έγκαιρη αντιμετώπιση-αντίδραση της Κίνας , όπου το Πεκίνο βλέποντας ότι στον κόλπο του Μεξικού η αμερικανική παραγωγή αργού πετρελαίου παραμένει καθηλωμένη σε λιγότερο κατά 1,4 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα ,αποφάσισε να αποδεσμεύσει τα αποθέματα της.
Υπόψιν δε ότι η Κίνα που είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας πετρελαίου , έχει εγκαίρως διαμορφώσει ένα απίστευτης τάξης απόθεμα που ανέρχεται σε ποσότητα που αφορά στα 220 εκατομμυρία βαρέλια αργού πετρελαίου.
Έτσι αν οι τιμές στην διεθνή αγορά ισορροπήσουν σε λελογισμένο επίπεδο, τούτο θα οφείλεται κυρίως στην πολιτική της Κίνας και όχι βεβαίως στην πολιτική του Λευκού Οίκου που αρκέστηκε να προβεί σε «έκκληση» στον ΟΠΕΚ να αυξηθούν τα επίπεδα προσφοράς προκειμένου να υπάρξει μια περιορισμένη άνοδος της τιμής της βενζίνης.
Υπόψιν δε ότι η Κίνα είναι έτοιμη για ανάλογη πολιτική και για εμπορεύματα που αφορούν στο χαλκό, στο αλουμίνιο και στα σιτηρά.
Υπόψιν επίσης ότι τα διεθνή ΜΜΕ μας πληροφορούν ότι η Κίνα ετοιμάζεται να κάνει χρήση των στρατηγικών αποθεμάτων της και σ´αυτά τα εμπορεύματα!
Τούτου δοθέντος είναι βέβαιον ότι θα προοιωνίζεται κατακόρυφη άνοδος τιμών στα εμπορεύματα που η Κίνα προτίθεται να προβεί σε ανάλογη πολιτική, αποδεσμεύοντας τα από τα αποθέματα της.
Τότε θα γνωρίζουμε «ποιά» είναι τα προς ανατίμηση αγαθά!
ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ..ΚΑΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ III
Στα προαναφερόμενα πρέπει να προστεθεί για γνώση του αναγνώστη και η «εκκολαπτόμενη κρίση» που αφορά στη σχέση : «κεντρικών τραπεζών και τραπεζιτών του ιδιωτικού τομέα – των εμπορικών δηλαδή τραπεζών – των λεγομένων συστημικών τραπεζών».
Αυτή η κρίση αφορά όλες τις χώρες , κράτη -μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Υπόψιν ότι ήδη έχει τεθεί επί τάπητος το ζήτημα της εφαρμογής των κανόνων της Βασιλείας III.
Αυτή η διαδικασία είναι άγνωστο πως θα εξελιχθεί. Και τούτο διότι οι εμπορικές τράπεζες, οι ιδιώτες τραπεζίτες, επιμένουν να διατηρούν παγίως «εσωτερικό βιβλίο» καταγραφής, διαχείρισης και λογιστικής αποτύπωσης του ρίσκου του ενεργητικό τους.
Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι το ζήτημα αυτό όπως είχε τεθεί αφορά στην κεφαλαιακή επάρκεια, στη ρευστότητα , καθώς και στην ακριβή αποτίμηση των στοιχείων ενεργητικού των εμπορικών τραπεζών. Ότι το ζήτημα αυτό ,ως έχει ,αφορά τελικώς στο κρίσιμο risk weighted assets.
Η εξέλιξη δε της «αντιδικίας» μεταξύ κεντρικών τραπεζιτών και τραπεζιτών του ιδιωτικού τομέα, αναποφεύκτως θα δημιουργήσει συνθήκες όχι ιδιαιτέρως ομαλές για την «τροφοδότηση» της ιδιωτικής οικονομίας και την ενίσχυση των επενδύσεων, όπου αυτές μπορούν να λάβουν χώρα.
Η εξέλιξη αυτή είναι υπό παρακολούθηση…
Ο ΑΧΘΟΦΟΡΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ …ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
Με τούτα τα δεδομένα εγείρεται το ζήτημα πως θα είναι δυνατόν οι Έλληνες φορολογούμενοι πολίτες ,ως αχθοφόροι δημοσίου και ιδιωτικού χρέους να ανταποκριθούν στις προκλήσεις των καιρών.
Οι εξαγγελίες του κυρίου πρωθυπουργού στην έκθεση Θεσσαλονίκης ασφαλώς «θα διέλθουν» μέσα από την δυνατότητα αφενός της απορρόφησης τους από την πραγματική οικονομία και αφετέρου μέσα από την δυνατότητα των πολιτών να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις των αμέσως επικείμενων απαιτήσεων.
Είναι πρόδηλο δε ότι εάν δεν υπάρξει η δέουσα ανταπόκριση απο πλευράς πολιτών ,λόγω αδυναμίας τους ,να ανταποκριθούν και ταυτοχρόνως, εάν με αντικειμενικούς όρους διαπιστωθεί ότι οι εξαγγελίες της κυβέρνησης δεν μπορούν να μεταβολιστούν στο σύνολο της οικονομικής λειτουργίας, τότε ασφαλώς οι-απο το βήμα της ΔΕΘ- εξαγγελίες της κυβέρνησης δια του κυρίου πρωθυπουργού δεν (θα) αφορούν τίποτα περισσότερο ή διαφορετικό από την έναρξη της προεκλογικής περιόδου…
Σε κάθε περίπτωση όμως, το ζητούμενο είναι η κοινωνική συνοχή, η ευημερία και η πρόοδος του λαού μας, καθώς και η ομαλότητα του πολιτικού βίου.
Επ’αυτών δε το λόγο έχει αποκλειστικώς ο Έλληνας πολίτης, όπου ασφαλώς την ημέρα των εκλογών ο κάθε πολίτης χωριστά είναι φορέας του αυτού ποσοστού κυριαρχίας!
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC- EU).
