Tην τελευταία του πνοή σε ηλικία 82 ετών άφησε ο Χρήστος Παπαδόπουλος, γνωστός ως αρχηγός της «Εταιρείας Δολοφόνων». Ο Παπαδόπουλος διετέλεσε δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας, ενώ υπήρξε και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, όμως έγινε γνωστός σε όλη τη χώρα για την εγκληματική οργάνωση της οποίας ήταν αρχηγός.
Όπως αποκαλύφθηκε το 1987, η «Εταιρεία Δολοφόνων» δολοφονούσε από το 1981 ηλικιωμένους για να τους αρπάξει την κληρονομιά. Έτσι, ο τότε 51χρονος καταδικάστηκε ως επικεφαλής της σε 25 χρόνια φυλάκισης.
Αποφυλακίστηκε το 2009, σε ηλικία 73 ετών, αλλά το 2011 επέστρεψε στη φυλακή, αφού καταδικάστηκε για αρπαγή γυναίκας.
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος μετά την αποφυλάκισή του διέμενε στο Μενίδι. Εισήχθη στο νοσοκομείο Αγία Όλγα και μετά από σύντομη νοσηλεία έφυγε από τη ζωή.
Η εταιρεία δολοφόνων
Ήταν εγκληματική οργάνωση, η οποία προσέγγιζε ηλικιωμένους και στη συνέχεια τους δολοφονούσε για να επωφεληθούν τα μέλη της από τις διαθήκες τους, τις οποίες πλαστογραφούσαν. Η δράση της αποκαλύφθηκε το Πάσχα του 1987.
Ιθύνων νους της συμμορίας αυτής υπήρξε ο 51χρονος (τότε) δικηγόρος Χρήστος Παπαδόπουλος. Ένας άνθρωπος υπεράνω πάσης υποψίας, πρότυπο του επιτυχημένου πολίτη, πρώην δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας, οικογενειάρχης και πατέρας τριών παιδιών.
Η εγκληματική οργάνωση στελεχώθηκε με άτομα κατάλληλα και πρόθυμα να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς της, τα οποία θεωρούνταν και αυτά άνθρωποι καθημερινοί, οικογενειάρχες, χωρίς προηγούμενο ποινικό υπόβαθρο.
Μεταξύ άλλων συμμετείχαν στη συμμορία οι:
-Βασίλειος Πλατανιώτης, δικαστικός επιμελητής. Εμφανιζόταν ως επίδοξος «γαμπρός» στις ηλικιωμένες κυρίες που ήταν στόχοι της οργάνωσης. Κέρδιζε την εμπιστοσύνη τους ταυτόχρονα με την πρόσβαση στο σπίτι τους. Σε συνεννόηση με τον Παπαδόπουλο, μελετούσαν τις κινήσεις των θυμάτων και εκτελούσαν μεθοδικά το αποτρόπαιο έργο τους.
-Ιωάννης Πάμπρης, εργολάβος. Ήταν ο άνθρωπος που αναλάμβανε να εξαφανίζει τα πτώματα, ο «νεκροθάφτης» της συμμορίας.
-Νικόλαος Πέππας, έμπορος. Ήταν ο υπαρχηγός του Παπαδόπουλου και μαζί κατέστρωναν τα σχέδια της εγκληματικής δραστηριότητας της «εταιρείας» τους.
-Γεώργιος Ξανθόπουλος, θυρωρός. Ήταν ο «τσιλιαδόρος» της «εταιρείας».
-Γεωργία Παπανικολάου, νοικοκυρά, σύζυγος δικαστικού επιμελητή, η οποία στο τέλος αποδείχθηκε πιο στυγνή εγκληματίας και από τον εμπνευστή της «εταιρείας».
Το σχέδιο
Η οργάνωση ξεκινούσε με την εύρεση θυμάτων με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ειδικότερα, άτομα μεγάλης ηλικίας, με οικονομική επιφάνεια, χωρίς στενά συγγενικά πρόσωπα, που αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας. Μετά τον εντοπισμό τους, περνούσαν στη φάση της προοδευτικής προσέγγισης των υποψηφίων θυμάτων με στόχο την απόκτηση της εμπιστοσύνης τους με διάφορα μέσα. Μόλις επιτύγχαναν το σκοπό τους, προχωρούσαν στην πλαστογράφηση των διαθηκών των ηλικιωμένων στόχων τους και, ακολούθως, στη θανάτωσή τους με τρόπο, που να μοιάζει φυσική κατάληξη.
Στο τελικό στάδιο δημοσίευαν τις διαθήκες με τη βοήθεια του κυκλώματος συνεργατών που ήταν απαραίτητοι στην ολοκλήρωση των σχεδίων τους, όπως συμβολαιογράφοι, δικαστικοί επιμελητές και διάφοροι ψευδομάρτυρες. Η ποιότητα της παραχάραξης ήταν τέτοια που ακόμα και οι γραφολόγοι δεν κατάφεραν με την πρώτη ματιά να αντιληφθούν ότι οι επίδικες διαθήκες ήταν πλαστές και ως εκ τούτου δεν εξέφραζαν την τελευταία επιθυμία των θανόντων.
Πηγή: enikos.gr
