Ήμουν στρατιώτης και παπάς το 1957, και υπηρετούσα τη θητεία μου στο Ηράκλειο.
Ο διοικητής μας, έδωσε διαταγή να μη βγει κανείς έξω από το στρατόπεδο στις 5 Νοεμβρίου ημέρα της κηδείας του Νίκου Καζαντζάκη.
Οι αρχές φοβόντουσαν ότι θα γίνουν φασαρίες, γιατί είχε έρθει εκκλησιαστική εντολή να μην ταφεί ο Καζαντζάκης από κληρικό.
Ένιωσα άσχημα.
Δε μπορούσα να αρνηθώ τα ιερά μυστήρια σ’ ένα βαπτισμένο χριστιανό.
Την ημέρα της κηδείας, πήρα τα ράσα και το θυμιατό μου και το έσκασα από το στρατόπεδο.
Έτρεξα προς τον προμαχώνα Μαρτινέγκο και τον έθαψα.
Όλοι νόμισαν ότι με είχε στείλει η εκκλησία να τον κηδέψω γιατί είχαν δει, στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά όπου έγινε η νεκρόσιμη ακολουθία, τον Μητροπολίτη και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ευγένιο.
Βέβαια, πέρασα από στρατοδικείο.
Τιμωρήθηκα. Η ποινή ήταν 6 μήνες φυλακή.
Παπά – Σταύρος Καρπαθιωτάκης
Πηγή: Πρόσωπα
