Γράφει η Μαρία Τσαπάκη
Πάτερ μου…σεβαστέ και αγαπημένε μου πάτερ…
Άξιε λειτουργέ και υμνωδέ Του Υψίστου!!!!
Τρεις ημέρες μονάχα λείπεις…λείπεις τόσο πολύ…
Μια πένθιμη σιωπή απλώνεται πάνω από το χωριό που τόσο αγάπησες και σε αγάπησε!
Είναι δύσκολο να διαχειριστούμε τον ανθρώπινο πόνο, την απώλεια, το κενό που νοιώθουμε από την απουσία σου…
Σε ζητάει η ψυχή μας γιατί είσαι ένα κομμάτι της…
Σημάδεψες με την προσωπικότητά σου το χωριό μας και τον ιερατικό χώρο…
Σε ψάχνουμε παντού…όπου κι αν στραφούν τα μάτια μας περιμένουν να σε αντικρίσουν…
Το μικρό παιδί περιμένει να του χαϊδέψεις τα μαλλιά χαμογελώντας εγκάρδια και συμβουλεύοντάς το πατρικά.
Ο έφηβος να τον κοιτάξεις με καμάρι, να ακούσει τις πολύτιμες συμβουλές σου για την δύσκολη περίοδο της εφηβείας του και την πρόοδο του στο σχολείο.
Να πάρει από τα αγιασμένα χέρια σου τον ευλογημένο καρπό της ελεημοσύνης «πάρε κάτι για το σχολείο» έτσι έλεγες…
Σε ζητάει το ανδρόγυνο να πάρει την ευχή σου, τις συμβουλές σου περί συζυγικής ζωής, που όπως έλεγες…Αρχή και Τέλος σε αυτήν την κατά Θεών ένωση, είναι ο Σεβασμός και η Αγάπη!!!!
Και στην ανατροφή των παιδιών πάλι τόνιζες <όταν υπάρχει Σεβασμός και Αγάπη στο ζευγάρι, θα βγάλουν κι ευλογημένα παιδιά>
Σε ζητάει το σπιτικό που δοκιμάζεται από κάθε φύσεως πρόβλημα γιατί ήσουν πάντα εκεί για προσευχή, για έναν λόγο παρηγοριάς, για να καλύψεις οικονομικές αδυναμίες πληρώνοντας φάρμακα και περίθαλψη, έδινες δύναμη και κουράγιο για συνεχή αγώνα στο στίβο της ζωής.
Ήθελες να είσαι εκεί στα δύσκολα του κάθε ενός μας γιατί όπως έλεγες <η Ανθρωπιά και η Αγάπη μας, το μεγαλείο της ψυχής μας στα δύσκολα θα φανεί>
Και στις χαρές μας ήσουν εκεί ..πάντα εκεί, σεμνά και ταπεινά, χαιρόσουν κι εσύ με τη χαρά του κάθε ενός μας, με τις ευχές σου και τα δώρα σου ήθελες να ευχαριστήσεις όλους μας.
Ανώτερο όλων είναι το χάρισμα της ελεημοσύνης που είχες!
Έδινες, έδινες ξανά και ξανά μα ποτέ όπως έλεγες δεν έλειψε τίποτα ούτε από εσένα ούτε από την οικογένειά σου…
Η ευλογία της ελεημοσύνης εκφράστηκε στα δάκρυα του Σταύρου, ανθρώπου ταλαιπωρημένου και από τους ανθρώπους παραγκωνισμένου, όχι όμως και από την αγιασμένη ψυχή σου…τον έντυσες, τον τάισες, τον περιέθαλψες τόσο καιρό!!!!
Το μεγαλείο της ψυχής σου δεν χωράει σε λίγες γραμμές…
Τη μορφή σου, τα λόγια σου, τις πατρικές σου συμβουλές, την αγάπη που τόσο απλόχερα έδωσες σε εμένα προσωπικά αλλά και στην οικογένειά μου, τα κρατάω μέσα στην καρδιά μου φυλαγμένα, γλυκιά ανάμνηση και μαζί με την ευχή σου θα μου δίνουν δύναμη για τη συνέχεια της ζωής!!!
Τίποτα δεν είναι το ίδιο στο χωριό χωρίς εσένα…μα και το ιερατείο πενθεί ….χάσαμε τον καλύτερό μας …είπε ένας άξιος ιερέας ….
Με τη δύναμη του Κυρίου και την ευχή σου πάτερ μου, θα προσπαθήσω να κάνω πράξη τη θέλησή σου…μου είπες επί λέξει: «η θέση σου είναι εκεί…εκεί σε θέλω, αρχόντισσα, μέχρι να μπορείς να είσαι όρθια κι εγώ θα είμαι στο δίπλα στασίδι, θα με νοιώθεις, και θα συνεχίζουμε να υμνούμε μαζί Τον Κύριο»…
Μην το ξεχνάς …
Σε περιμένω να συν ψάλουμε στον Ύψιστο… εσύ με την υπέροχη, μοναδική φωνή σου κι εγώ όπως μπορώ…
Σε περιμένουν οι χωριανοί γι’ αυτό το μοναδικό…
ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ ΤΑ ΑΓΙΑ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ… που έβγαινε μέσα από τα βάθη της ψυχής σου!!!!!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΠΑΤΕΡ ΜΟΥ
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ
Η ψάλτισσα Μαρία όπως με έλεγες…
