Αγαπητές μου αναγνώστριες και αγαπητοί μου αναγνώστες, σήμερα δίστασα πολύ να γράψω το Παρατηρητήριο Τιμών όταν η μισή χώρα βρίσκεται θαμένη κάτω από τα λασπόνερα του “Ντανιελ” που ήρθε να συμπληρώσει τις καταστροφικές πυρκαγιές που έχουν προηγηθεί. Τώρα, περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε να αρχίσει να υλοποιείται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης για την οποία άλλωστε επανειλημμένα στο παρελθόν έχω αναφερθεί. Υπέρ Παιδείας και Παραγωγικής Ανασυγκρότησης λόγος.
Αντιγράφω από το πρωτοσέλιδο της σημερινής ΕΣΤΙΑΣ: «Έρημος Χώρα. Το αποτέλεσμα του ξερριζώματος των καλλιεργειών, της καταστροφής κτηνοτροφικών και πτηνοτροφικών μονάδων, της διαλύσεως υποδομών και οικισμών. Όλες αυτές είναι ζημιές σε πρωτογενή παραγωγή. Σε αυτό που έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλο η χώρα και η εθνική οικονομία. Δεν μπορούμε να στηριχτούμε μόνον στην παροχή υπηρεσιών.
Αλλά το χειρότερο που έπεται είναι ο ξερριζωμός των ανθρώπων. Που μακροπρόθεσμα σημαίνει καταδίκη της γης σε οριστική ερήμωση. Πόσοι από τους αγρότες της Θεσσαλίας θα γυρίσουν στον τόπο τους μετά την καταστροφή που έχουν υποστεί; Πόσοι θα έχουν το κουράγιο να ξαναστήσουν εκεί τις ζωές τους και τις εργασίες τους, να αναδημιουργήσουν προοπτικές και να κρατήσουν ζωντανά τα χωριά τους; Ο κίνδυνος είναι άμεσος. Και δεν αντιμετωπίζεται με ημίμετρα και με (ελλιπείς συνήθως) κρατικές αποζημιώσεις. Χρειαζόμαστε ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχέδιο, που ομοιό του δεν έχει γίνει στην μεταπολιτευτική Ελλάδα. Διαφορετικά, η χώρα ερημώνει».
Να προσθέσω ότι δεν είναι μόνο η Θεσσαλία, τα ίδια ισχύουν για τον Έβρο, για τη Μαγνησία κ.ο.κ.
Η ελαιοκομία καλείται να αποτελέσει μια από τις βασικές συνιστώσες αυτής της παραγωγικής ανασυγκρότησης. Για αυτό άλλωστε και μιλάμε για “εθνικά προϊόντα”. Ας αναλογιστούμε ότι φέτος την (2023/24) η παραγωγή ελαιολάδου θα είναι στο ήμισυ της περυσινής, περί τους 180 χιλ. τόνους, ενώ δύο από τις τρεις βασικές ποικιλίες επιτραπέζιας ελιάς – η Κονσερβολιά και η Χαλκιδικής – θα έχουν παραγωγή σχεδόν μηδενική με τα ελαιόδεντρα γυμνά από καρπό.
Οπότε, σε αυτό το πλαίσιο, ας επανέλθουμε στη ρουτίνα των δημοσιογραφικών μας καθηκόντων.
Οι τιμές ελαιολάδων συνεχίζουν να βρίσκονται σε στάση αναμονής χωρίς εκείνες τις κινήσεις που θα υποδεικνύουν κάποια σαφή κατεύθυνση.
Ο Α.Σ. Βλαχιώτη στη Λακωνία πούλησε στο 8,50 € (όπως έγραψε ο Αγρότυπος) δύο βυτία απευθείας στην Ιταλία.
Η Κρήτη για τα έξτρα έχει τιμές αναχώρησης από 8,20 έως 8,40 € / κιλό, ενώ η Μεσσηνία αντιστοίχως από 8,00 έως 8,20 € / κιλό.
Τα λαμπάντε είναι δυσεύρετα, περιζήτητα και καλοπληρωμένα.
Ενδιαφέρουσα αλλά όχι δεσμευτική η εικόνα των τελευταίων 3 – 4 ημερών στην Ισπανία με όλες τις ποιοτικές κατηγορίες να υποχωρούν από 0,20 έως και 0,06 € / κιλό. Ίσως τα αίτια να βρίσκονται στις βροχοπτώσεις των ημερών, ίσως στις συνδυασμένες ενέργειες να μην αφήσουν περαιτέρω άνοδο που θα μεταφερθεί στην κατανάλωση.
Για την επιτραπέζια ελιά γράψαμε χτες την επίσημη θέση της ΔΟΕΠΕΛ, η οποία δίνει και ένα πλαίσιο των προσεχών εξελίξεων. H ΔΟΕΠΕΛ ανακοινώνει εκτιμήσεις της 2022/23 και προβλέψεις νέας εσοδείας 2023/24 επιτραπέζιων ελιών
Πηγή: olivenews.gr
