Οι περισσότεροι θα έλεγαν πως η είδηση της εβδομάδας ήταν οι εντυπωσιακές τιμές που ανακοινώθηκαν με 7,36 € η Σκοπή στη Σητεία! – τιμή στην οποία έδωσαν αρκετά βυτία άλλοι συνεταιρισμοί της περιοχής- ενώ τη σκυτάλη πήρε η Λακωνία με τους συνεταιρισμούς Βλαχιώτη και Αιγιών (7,50€) και το Φοινίκι (7,70€).
Χωρίς να παραγνωρίζω την αίσθηση που αφήνουν αυτές οι τιμές, ωστόσο το χαρακτηριστικό των ημερών είναι άλλο. Στην Ελλάδα οι αριθμοί έχουν χάσει τη σημασία τους επειδή πρόκειται για τιμές με ελάχιστες ή και καθόλου πράξεις.
Για να γίνει κατανοητή η ασυνεννοησία που επικρατεί θα αναφερθώ σε ένα παράδειγμα. Αφού μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα οι τιμές εκτοξεύτηκαν ξεπερνώντας τα ψυχολογικά όρια των 6€ και μετά των 7€, τώρα βρίσκονται στο κατώφλι των 8€. Κι όμως, αν απόψε κάποιος υποψήφιος αγοραστής πει ότι αγοράζει 100 βυτία με 8€, αύριο το πρωί δεν πρόκειται να συγκεντρώσει παρά ελάχιστα, κι αυτά με το ζόρι. Όχι μόνο οι δεξαμενές έχουν αδειάσει, αλλά και γιατί η ψυχολογία είναι, αφού ακούστηκαν τα 8 γιατί να μην περιμένω να πουλήσω στα 8,5 ή και στα 9 ή δεν ξέρω που μπορεί να φτάσει η επιθυμία του καθενός εφόσον η άνοδος των τιμών δεν φαίνεται να έχει ταβάνι.
Πέρα από τις όποιες ψυχολογικές ερμηνείες, σε επιχειρηματικό επίπεδο είναι αποδυναμωμένοι, αδυνατώντας να εκπληρώσουν το ρόλο τους, τόσο οι αγροτικοί συνεταιρισμοί όσο και η βιομηχανία τυποποίησης και εξαγωγών. Αυτό με τη σειρά του αντανακλά και σε ακόμη πιο εμφανή αποδυνάμωση των συλλογικών – θεσμικών φορέων όπως οι επαγγελματικές και οι διεπαγγελματικές οργανώσεις.
Τεράστια είναι και η δική μας ευθύνη, των αγροτικών μέσων ενημέρωσης. Διαβάζω κάποιες αξιόλογες αναλύσεις όπως π.χ. πρόσφατα στο agronews, παρά την κακή συνήθεια να με “ψιλοαντιγράφουν”. Διαβάζω όμως και σε άλλους αγροτικούς τύπους, οι οποίοι το έχουν ποδοσφαιροποιήσει τελείως, υιοθετώντας ακόμη και την ορολογία “Ο Α.Σ. ΧΨΩ έβαλε γκολ” (!;)
Και ενώ στην όμορφη Ελλάδα μας συμβαίνουν αυτά τα ωραία, η Ιταλία όπως και η Ισπανία ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν ελαιόλαδα να καλύψουν τις ανάγκες τους αγοράζοντας ό,τι κι ό,τι, όσο κι όσο. Σημασία έχει να διευκρινίσουμε πως σε αυτές τις χώρες οι βιομηχανίες τυποποίησης ψάχνουν να βρουν πρώτη ύλη για να καλύψουν τα συμβόλαια που έχουν, την καταναλωτική ζήτηση, στο εσωτερικό και για τις εξαγωγές τους, τις οποίες “κρατάνε με τα δόντια” επειδή ξέρουν την αξία τους, τους κόπους που έκαναν για να τις ανοίξουν και ότι αν τις χάσουν τότε το το αύριο θα είναι ζοφερό. Εμείς πουλάμε πανευτυχείς το χύμα μας, σε βυτία και σε 16κιλους τενεκέδες κι αύριο … βλέπουμε.
Αυτήν την εβδομάδα τα μέσης ποιότητας έξτρα στην Ιταλία άγγιξαν και τα 9€ (με VAT), ενώ η Ισπανία αν και βρίσκεται σε αναμονή ανόδου, ωστόσο εδώ τα έξτρα κατοχυρώνουν τα 7€ και ο βιομηχανικός άσσος το 6,4€.
Πηγή: olivenews.gr
