Αν το γεγονός της προηγούμενης εβδομάδας αποτέλεσε η ανακοίνωση και δημοσιοποίηση των πρώτων εκτιμήσεων για την επερχόμενη εσοδεία 2024/25
Πρώτες εκτιμήσεις της νέας παραγωγής 2024/25 από την Δήμητρα Αλιέως: έρχεται λαδιά!
Την εβδομάδα αυτή το μεγάλο γεγονός αποτέλεσε η πολυαναμενόμενη άρση από την Τουρκία της απαγόρευσης εξαγωγών των ελαιολάδων της. Η είδηση δημοσιεύθηκε πρώτη πανευρωπαϊκά και παγκόσμια από το olivenews.gr Η Τουρκία άνοιξε τις εξαγωγές της επιβεβαιώνοντας ότι πρόκειται για μια σταδιακή υπό όρους ημι-απελευθέρωση όπως ακριβώς είχε περιγράψει το olivenews.gr πριν 40 ημέρες Το σενάριο της ημι-απελευθέρωσης των τούρκικων εξαγωγών είναι πολύ πιθανό
Για λόγους δημοσιογραφικής δεοντολογίας ας σημειώσουμε πως τόσο η είδηση των εκτιμήσεων για την 2024/25, όσο και για τις τουρκικές εξαγωγές αναδημοσιεύθηκαν αναφέροντας την πηγή τους στα μεγαλύτερα ισπανικά Μέσα Ενημέρωσης (OLIMERCA, INFAOLIVA), όπως και στην ιστοσελίδα του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιοκομίας (IOC). Το τι συνέβη στα ελληνικά αγροτικά Μέσα πολλοί/πολλές από σας το γνωρίζετε…
Έτσι, λοιπόν, ας συνεχίσουμε με νηφαλιότητα εκεί που μείναμε στο προηγούμενο Παρατηρητήριο Τιμών (31/5/2024).
Μετά από 2 χρόνια πλεύσης σε “αχαρτογράφητα νερά” φαίνεται να βάζουμε ρότα για ένα υπήνεμο ασφαλές λιμάνι, υπό την έννοια ότι σιγά-σιγά θα αποκατασταθεί μια ισορροπία προσφοράς – ζήτησης, σε επίπεδα τιμών που αφήνουν (σχετικά) ικανοποιημένους όλους τους κρίκους της αλυσίδας αξίας: παραγωγό-ελαιοτριβείο-εμπόριο-τυποποίηση-καταναλωτή.
Υπογραμμίζω το “σιγά-σιγά”, καθώς η διαδρομή κρύβει πολλούς κινδύνους, απρόβλεπτα καιρικά φαινόμενα, Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, Συμπληγάδες Πέτρες. Όμως δεν παύει η αισιόδοξη εκτίμηση: η διαδρομή έχει χαραχθεί, γύρω από μια ισπανική παραγωγή περί τους 1,4 εκ. τόνους, που σημαίνει μια παγκόσμια περί τους 3,2 εκ.τόνους, δηλαδή πολύ κοντά στους μέσους όρους του πρόσφατου παρελθόντος πριν ενσκήψει η καταστροφική ξηρασία.
Ο νόμος του γινομένου
Μα, θα πουν οι πιο δύσπιστοι που περιμένουν να πάνε οι τιμές παραγωγού στα 10, 11, 12 ευρώ, (όπως εκ του ασφαλούς και με το αζημίωτο υπόσχονται κάποιοι αγροτοδημοσιογράφοι), «κι αν κάνει όπως και πέρυσι έναν καταστρεπτικό καύσωνα, οι τιμές δεν θα εκτιναχθούν στα ύψη;» Απάντηση: Αλλοίμονό μας αν για 3η συνεχή χρονιά συμβεί κάτι τέτοιο. Αυτό θα σημάνει το τέλος της παραδοσιακής Μεσογειακής ελαιοκομίας.
Το εισόδημα του παραγωγού σχηματίζεται από το γινόμενο τιμή επί ποσότητα. Αν μηδενιστεί η ποσότητα, τότε όσο και να ανέβει η τιμή, ο παραγωγός χαμένος θα είναι.
Επιπλέον, τυχόν νέα άνοδος τιμών θα διώξει μαζικά τους πιστούς του ελαιολάδου που ακόμη δεν έχουν μεταναστεύσει στα σπορέλαια αλλά παραμένουν πιστοί στο ελαιόλαδο.
Πούλα και μετάνιωνε
Το «πούλα και μετάνιωνε» το πρωτοάκουσα πριν 40 χρόνια από έναν παλιό συνεταιριστή. Η υπερβολική αισιοδοξία σε συνδυασμό με λαθεμένη πληροφόρηση έχει προκαλέσει πολλές χρεωκοπίες και δράματα. Το «πούλα και μετάνιωνε» σημαίνει σταδιακές πωλήσεις (όχι “όλα τα αυγά σε ένα καλάθι)” όταν οι τιμές ανεβαίνουν – όχι στον πανικό της πτώσης – ώστε στο τέλος της χρονιάς να προκύψει ένας ικανοποιητικός, κερδοφόρος μέσος όρος (μουαγιέν για τους γαλλομαθείς).
Κόστος
Απαραίτητος μπούσουλας (κριτήριο) για κάθε επιχειρηματική απόφαση είναι η γνώση ενός ολοκληρωμένου κοστολόγιου. Αυτό θα απαντήσει στο ερώτημα, να πουλήσω ή να μην πουλήσω; Το Ισπανικό Υπουργείο δημοσιεύει ένα πλήρες κοστολόγιο για 6 διαφορετικούς τύπους ελαιοκαλλιέργειας από το χωράφι μέχρι το ράφι. Στο παρελθόν είχαμε με τα προγράμματα ΟΕΦ της ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗΣ κάνει κάτι ανάλογο αλλά κανείς δεν το συνέχισε. Η 4Ε επανειλημμένα το έχει προτείνει σε “ώτα μη ακουόντων”. Ένα σωστό κοστολόγιο φωτίζει και τις περιπτώσεις απληστίας και αισχροκέρδειας.
Παράδειγμα, επειδή πολλοί με ευκολία κατηγορούν για κερδοσκοπία τους “μεσάζοντες” ίσως δεν γνωρίζουν πως η αμοιβή ενός broker (εμπόρου) κυμαίνεται μεταξύ των 300 – 600 €/βυτίο, δηλαδή μάξιμουμ τα 0,02 €/κιλό , κάτι που δεν θα έλεγε κανείς “κερδοσκοπία” αν αναλογιστεί πόσες μικροπαρτίδες συνθέτουν ένα βυτίο των 27 τόνων, με πόσες χημικές αναλύσεις και τα προβλήματα των επιμολύνσεων. Αντιθέτως και περιέργως (;) κανείς (;) δεν αγγίζει στην Ελλάδα το ρόλο των αλυσίδων λιανικού εμπορίου…
Η εβδομάδα που πέρασε
Η εβδομάδα κλείνει σε ένα υποτονικό κλίμα όχι μόνο στην ελληνική αγορά αλλά και σε όλα τα εμπορικά κέντρα της Μεσογείου. Οι πράξεις είναι ελάχιστες, οι τιμές πρακτικά αμετάβλητες με μία δημοπρασία στον ΑΣ Μεταμόρφωσης Λακωνίας που κατοχυρώθηκε στα 8,52€/κιλό ένα βυτίο πολύ καλού έξτρα παρθένου με προορισμό την Ιταλία.
Συνεπώς ισχύουν επί λέξει όσα γράψαμε στο Παρατηρητήριο Τιμών της προηγούμενης εβδομάδας:
« Οι μεγάλες επιχειρήσεις (κοοπερατίβες, έμποροι, τυποποιητές, εξαγωγείς) ανιχνεύοντας το αύριο που ήδη είναι σήμερα, έχουν αρχίσει να περιορίζουν τις αγορές τους, όπως έγραφε το olivenews.gr, Με το σταγονόμετρο η ζήτηση και οι αγοραπωλησίες ελαιολάδου. Αυτό είναι απόλυτα λογικό καθώς κανείς δεν θέλει να βρεθεί το φθινόπωρο «με τον μουτζούρη στα χέρια», δηλαδή με ελαιόλαδα αγορασμένα ακριβά πέρυσι και ποιοτικά κουρασμένα όταν η νέα παραγωγή θα τροφοδοτεί την αγορά με φρέσκα ελαιόλαδα και σε φθηνότερες τιμές.
Άσχετα με την εικόνα και τους πηχυαίους τίτλους για ισχυρή ζήτηση (!;) που καλλιεργούν ορισμένα ελληνικά Μέσα αγροτοενημέρωσης, η πραγματικότητα είναι πως οι συναλλαγές κινούνται βυτίο-βυτίο με πρώτη προτεραιότητα την καθαρότητα από υπολείμματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μια πράξη από καλή παραδοσιακή ελληνική εταιρεία τυποποίησης, η οποία όμως αφορούσε μόνο 2.700 κιλά, δηλαδή το 1/10 ενός βυτίου.
Η διαρκής καλλιέργεια ελπίδων για υψηλότερες τιμές με αρθρογραφία του τύπου «άνοδος προβλέπεται πριν τη νέα σοδειά» έχει οδηγήσει στην επικίνδυνη (αν)ισορροπία όπου σε μία χρονιά πολύ μειωμένης ελληνικής παραγωγής, περί τους 140 χιλ. τόνους, ίσως και λιγότερους, οι σχεδόν 40 – 50 – 60.000 να βρίσκονται ακόμη απούλητοι και σε σκόρπιες μικρο-ιδιοκτησίες με περιορισμένη διαπραγματευτική ισχύ».
Πηγή: olivenews.gr
