Κρίσιμη και δύσκολη η εβδομάδα αυτή. Σε όλα τα εμπορικά κέντρα της ελαιοπαραγωγικής Μεσογείου οι τιμές υποχωρούν, περισσότερο ή λιγότερο, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες της κάθε αγοράς. Αν δεν εξηγήσουμε τα αίτια όλοι θα είμαστε έρμαια της κάθε φήμης και σπέκουλας, αδιάφορο αν οφείλεται σε άγνοια ή σε συμφέρον.
Αρχικά υπάρχει μια αντικειμενική πραγματικότητα. Η παγκόσμια κατανάλωση ανακάμπτει μεν αλλά με βήματα σχετικά αργά. Κάθε εβδομάδα που περνάει και πλησιάζει η νέα εσοδεία 2025/26, οι πιθανότητες κάποιας μεγάλης φυσικής καταστροφής (όπως ο προπέρσινος καύσωνας), (ευτυχώς), εκμηδενίζονται. Οπότε ενισχύονται και σιγουρεύουν οι προβλέψεις για μια παγκόσμια παραγωγή ρεκόρ, που θα ξεπεράσει τους 4 εκατομ. τόνους, με όλες σχεδόν τις χώρες της Μεσογείου να ανεβαίνουν σε πολύ υψηλά επίπεδα. Αυτό σημαίνει ότι η βιομηχανία τυποποίησης θα διαχειριστεί τα όποια φετινά αποθέματα έχει διαθέσιμα με πάρα πολύ μεγάλη προσοχή και φειδώ, θα αγοράζει μόνο όταν έχει συμβόλαιο να πουλήσει, «θα γλύψει τις δεξαμενές», (ακριβώς όπως έκανε και πέρσι), ώστε να της φτάσουν ίσα – ίσα, να ξεκινήσει να παραλαμβάνει τα φρέσκα λάδια με άδειες όσο το δυνατόν δεξαμενές. Αποτέλεσμα, το πλαγιοκαθοδικό κανάλι των τιμών που παρακολουθούμε εδώ και μήνες.
Πηγή INFAOLIVA, Μάϊος 2024 – 2025
Πέραν όμως της λίγο – πολύ παραπάνω «κανονικότητας» συμβαίνουν και τα «απρόβλεπτα ατυχήματα». Όταν π.χ. όλοι πρέπει και προσπαθούν να διώξουν τα ελαιόλαδά τους με σταδιακές πωλήσεις σε κάθε ανοδική εκδήλωση ζήτησης («πούλα και μετάνιωνε»), υπάρχουν και αρκετοί που παγιδεύονται από τις ψεύτικες υποσχέσεις κάποιων αγροτοσυνεταιριστών («οι τιμές θ΄ανέβουν, μην πουλάτε»), συνεπικουρούμενων και από κάποιους αγροτοδημοσιογράφους, που με ομιχλώδη αρθρογραφία καλλιεργούν τις ίδιες αυταπάτες για να «χαϊδεύουν αυτιά». Πέρσι, την 2023/24, η Ελλάδα είχε μια πολύ μικρή παραγωγή οπότε όσοι κράτησαν τα λάδια τους είχαν μεν μια τεράστια απώλεια από τα 9 στα 5 €/κιλό, όμως οι ποσότητες ήταν λίγες. Φέτος, την 2024/25, η παραγωγή είναι κανονική, οπότε η τακτική να μην πουλάνε έχει σαν αποτέλεσμα πολλά «απρόβλεπτα ατυχήματα» με τις δεξαμενές γεμάτες με χιλιάδες τόνους, τις τιμές να υποχωρούν, καταγράφοντας μεγάλες οικονομικές ζημίες. Σε ορισμένες περιοχές ρόλο έπαιξε και ο «ανταγωνισμός των τσουβαλιών» μεταξύ ελαιουργείων με αναγγελίες υψηλών τιμών που μπλόκαραν την ομαλή ροή της αγοράς.
Ο συνδυασμός των παραπάνω προκάλεσε αρκετά ατυχήματα την εβδομάδα αυτή. Αρκετές πωλήσεις έγιναν υπό το κράτος του πανικού, σε τιμές ακόμη και κάτω από τα 4 € (έξτρα, βυτίο ex-work) με αφετηρία την Δυτική Πελοπόννησο. Η Κρήτη κράτησε το 4,10 με πράξεις και η Λακωνία το 4,20 χωρίς πράξεις. Να υπογραμμίσουμε ότι η σύγκριση τιμών εντός της κατηγορίας του «έξτρα παρθένου» μπορεί να οδηγεί σε εσφαλμένες εντυπώσεις καθώς έχει ανοίξει το εύρος τιμών, η «ψαλίδα» ανάλογα με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του κάθε «έξτρα παρθένου». Είναι λάθος και «αμαρτία» να συγκρίνουμε την τιμή ενός ελληνικού εξτρίσιμου με ένα ισπανικό στα όρια του παρθένου.
Από το Παρατηρητήριο της προηγούμενης εβδομάδας είχαμε επισημάνει την «ψαλίδα» μεταξύ των έξτρα και των λαμπάντε, το οποίο υποχωρεί περίπου στα 2,30 €/κιλό με μεγάλη προσοχή στις χημικές αναλύσεις.
Ήδη από σήμερα / χτες οι πωλήσεις έχουν φρενάρει καθώς τα επίπεδα των τιμών που ακούγονται από τους υποψήφιους αγοραστές θεωρούνται απαράδεκτα από τους υποψήφιους πωλητές.
Η στήλη αυτή και ο υπογράφων προσφέρουμε αντικειμενική, και σωστή, όπως αποδεικνύεται, ενημέρωση. Όχι τζόγο δι΄ίδιον όφελος σε βάρος παραγωγών παραγωγών και ελαιοτριβέων. Πέρσι και πρόπερσι δεν διστάσαμε να γράψουμε για την απληστία από την υπερβολική άνοδο των τιμών, δεχόμενοι λάσπη, ακόμη και απειλές. Όμως αυτά που γράψαμε αποδείχτηκαν απόλυτα σωστά. Τώρα βρισκόμαστε σε μια άλλη συγκυρία. Αν η Ελλάδα είχε μια ραχοκοκκαλιά από ισχυρές ιδιωτικές και συνεταιριστικές επιχειρήσεις, τις ανάλογες (δι)επαγγελματικές οργανώσεις, καθώς και το Υπουργείο που χρειάζεται, θα ήμουν αισιόδοξος να πω ότι οι τιμές «έπιασαν πάτο». Τώρα, ελπίζω μεν, ανησυχώ δε. Ίδωμεν…
Πηγή: olivenews.gr
