Την προηγούμενη εβδομάδα στο Παρατηρητήριο Τιμών 13/10 γράψαμε για την έκθεση της Anuga. Το ρεπορτάζ από τις εντυπώσεις των συμμετεχόντων δείχνει μια μικτή εικόνα με τον σκεπτικισμό να επικρατεί, καθώς το αγοραστικό ενδιαφέρον ήταν σχετικά περιορισμένο και επιλεκτικό, χωρίς αυτό να αποκλείει περιπτώσεις επιχειρηματιών που πήγαν καλά οργανωμένοι και προετοιμασμένοι και επέστρεψαν αρκετά ικανοποιημένοι.
Υπάρχουν και πληροφορίες για έντονο ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε για το λεγόμενο salad oil (βλ.Μπορούν να κυκλοφορήσουν στην Ελλάδα μείγματα ελαιολάδου με σπορέλαια;) κάτι που μένει να φανεί στην πράξη τις προσεχείς εβδομάδες αν θα υλοποιηθεί ή αν θα μείνει στα λόγια.
Αυτή η εβδομάδα κινείται στον απόηχο της πρώτης δημοπρασίας για φρέσκα ελαιόλαδα εσοδείας 2023/24 που έγινε στους Αγίους Αποστόλους και έκλεισε με ένα βυτίο στα 9,25€/κιλό. Να σημειώσω ότι την είδηση – πρόβλεψη την έδωσε το olivenews.gr από την Παρασκευή 13/10 το βράδυ (βλ. Με συν 9,20 κάτι ξεκινάει η 2023/24 στους Αγίους Αποστόλους) και επιβεβαιώθηκε το Σάββατο το μεσημέρι (βλ. Με 9,25 €/κιλό έκλεισε η διαπραγμάτευση στον Α.Σ. Αγίων Αποστόλων).
Το μεγάλο ερώτημα είναι σε τι τιμή θα πουληθεί το δεύτερο βυτίο που ήδη έχει συμπληρωθεί από τους Αγίους Αποστόλους και γενικότερα ποια θα είναι η τάση των επόμενων εβδομάδων.
Εδώ ισχύουν πάντοτε τα χιλιοειπωμένα «πλέουμε σε αχαρτογράφητα νερά» και «κάνε με μάγο να σε κάνω πλούσιο».
Το μόνο που μπορούμε με σιγουριά σήμερα να διαπιστώσουμε είναι πως και στις άλλες ελαιοπαραγωγικές χώρες της Μεσογείου άρχισαν σιγά σιγά τα πρώτα φρέσκα ελαιόλαδα με τις τιμές να δείχνουν τάσεις μάλλον σταθεροποιητικά – ελαφρά πτωτικές, σίγουρα όχι ανοδικές.
Στην Ισπανία τα μέσης ποιότητας έξτρα διατηρούν τα 8,10 €/κιλό ενώ τα λαμπάντε υποχώρησαν κάτω από 7€/κιλό. Στην Ιταλία, επικρατεί μια «περίεργη» στασιμότητα, με ελάχιστες αγοραπωλησίες. Μη επιβεβαιωμένες πληροφορίες αναφέρουν για ελαιοτριβεία που αγοράζουν ελαιόκαρπο ώστε να κρατήσουν τις τιμές στα επίπεδα των 8,5 €/κιλό, τιμή που θεωρείται ανταγωνιστική και ρεαλιστική για τη βιομηχανία τυποποίησης.
Εδώ στην Ελλάδα δυστυχώς, η συζήτηση έχει πολιτικοποιηθεί και «ξεφύγει». Την προσωπική μου θέση την γνωρίζετε εδώ και πολύ καιρό: Να υπερασπιστούμε το ελαιόλαδο μας.
Ο μεγάλος κίνδυνος να χαθεί μεγάλο μερίδιο της κατανάλωσης που μαζικά στρέφεται στα πολύ φθηνότερα σπορέλαια είναι πια ορατός στα σούπερ μάρκετ (βλ. Οι τιμές ελαιολάδων μεγαλώνουν, το ράφι τους μικραίνει).
Έκκληση για ψυχραιμία, να σταματήσουν οι χαρακτηρισμοί για «λαδέμπορους», «μαυραγορίτες» κ.λπ., να σταματήσει το κυνήγι μαγισσών για αισχροκέρδειες κ.λπ. Έχουμε να διαχειριστούμε ένα (α)φυσικο κλιματικό φαινόμενο που δύο χρονιές πλήττει την Ισπανία, φέτος και την Ανατολική Μεσόγειο ( Ελλάδα, Τουρκία, Συρία). Φανταστείτε, κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει για το αντίθετο, αν πάμε για 3η συνεχόμενη χρονιά, την 2024/2025, με ισπανική παραγωγή κάτω των 800 χιλιάδων και παγκόσμιο έλλειμμα ενός εκατομμυρίου τόνων.
Πρέπει επειγόντως να δημιουργήσουμε τους κατάλληλους θεσμούς, που δυστυχώς δεν διαθέτουμε (Εθνικό Συμβούλιο Ελαιοκομίας), να συζητήσουμε σοβαρά ώστε να αναζητήσουμε πολιτικές, που δεν θα λύσουν αλλά τουλάχιστον θα μετριάσουν τα προβλήματα.
Πηγή: olivenews.gr
