Υποδεχόμαστε τον Ιούλιο 2024 με ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον Παρατηρητήριο Τιμών. Χθες η Ισπανία ανακοίνωσε το ισοζύγιο που έκλεισε ο Ιούνιος. (βλ. Ισπανικό ισοζύγιο Ιουνίου, ομαλότητα με καλές τις πωλήσεις ενώ κατεβαίνουν τα αποθέματα). Συμπέρασμα: όλα κινούνται άνευ εκπλήξεων. Οι πωλήσεις διατηρούνται σε ικανοποιητικά επίπεδα με τις αισιόδοξες προοπτικές ότι ο μηδενισμός του ΦΠΑ από την Ισπανική κυβέρνηση (βλ. Η ισπανική κυβέρνηση μηδενίζει τον ΦΠΑ του ελαιολάδου) και η υποχώρηση των τιμών στα ράφια των αλυσίδων διανομής, (βλ. Κι όμως οι τιμές στα ράφια υποχωρούν! στην Ισπανία…) “θα σώσει τελικά την παρτίδα” (και την “πατρίδα” του ελαιολάδου) επαναφέροντας σταδιακά την κατανάλωση στα ιστορικά της επίπεδα και επαναπατρίζοντας τους καταναλωτές που τα τελευταία 2 χρόνια μετανάστευσαν στα σπορέλαια λόγω της μεγάλης ψαλίδας των τιμών ελαιόλαδο:σπορέλαια.
Θετικά είναι και τα μηνύματα από τις ισπανικές δεξαμενές, οι οποίες αδειάζουν και τα αποθέματα λιγοστεύουν. Ίσως εκεί γύρω στον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο “ζορίσουν” λίγο πριν μπουν φουλ στην παραγωγή τα φρέσκα. Ωστόσο, μάλλον η “γέφυρα” θα λειτουργήσει συνδέοντας τις δύο εκστρατείες, αποτελώντας μια καλή ευκαιρία να διώξουν και στην Ελλάδα όσοι κρατούν ακόμη – κακώς όπως έχουμε επισημάνει- ελαιόλαδα, τα οποία μπορεί σήμερα να είναι 35-40.000 τόνοι, δηλαδή σχεδόν το 1/3 της φετινής καταστροφικής εσοδείας. Η ζημιά είναι βέβαιη (βλ.Ο Μουτζούρης των 120 εκατ €, σε τίνος τα χέρια θα μείνει;) όμως ο λογαριασμός πρέπει να σταλεί σε όλους, ειδικά τους τελευταίους μήνες, που καλλιέργησαν τις λαθεμένες εκτιμήσεις πως η Ισπανία θα έχει μια 3η συνεχή καταστροφική παραγωγή, άρα οι τιμές θα συνεχίσουν ψηλά και ακόμη ψηλότερα.
Στο αποκλειστικό του άρθρο στο olivenews.gr (βλ. Η ισπανική παραγωγή ανεβαίνει κι άλλο – Ίλιγγος για τις τιμές), o Juan Vilar (καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Χαέν, αναλυτής, σύμβουλος στρατηγικής) έδωσε τις ίδιες προβλέψεις, όπως η κα Δήμητρα Αλιέως πριν 40 ημέρες (βλ. Πρώτες εκτιμήσεις της νέας παραγωγής 2024/25 από την Δήμητρα Αλιέως: έρχεται λαδιά!) ορίζοντας το πλαίσιο της νέας εσοδείας 2024/25: Η Ισπανία ίσως και άνω των 1,4 εκ. τόνων, παγκόσμια άνω των 3,0 προς τους 3,3 εκ τόνους
Οι παραπάνω ποσότητες επαναφέρουν την προσφορά στα επίπεδα του ιστορικού μέσου όρου, ενώ η ζήτηση έχει μειωθεί κατά 20-40% (με κάθε επιφύλαξη). Άρα, αναπόφευκτα οι τιμές θα μειωθούν και άλλωστε ήδη υποχωρούν τους τελευταίους μήνες μετά τα υψηλά του Γενάρη 2024. Πόσο θα μειωθούν; Τα 4,5-5,5 €/κιλό για τα “συνήθη έξτρα” για τον Γενάρη-Φλεβάρη 2025, είναι τιμές που έχουν ακουστεί μεν, όμως μεσολαβούν αρκετοί μήνες έως να επιβεβαιωθούν και πολλά μπορούν να μεσολαβήσουν μέχρι τότε.
Σήμερα μπορούμε να προσδιορίσουμε τους παράγοντες, οι οποίοι θα περιορίσουν την πτώση των τιμών:
α) Η περίοδος της “γέφυρας” μέχρι να μπουν στην αγορά τα φρέσκα ελαιόλαδα θα έχει εντάσεις, που θα συγκρατήσουν την υποχώρηση των τιμών χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι ρεαλιστική και αναμενόμενη η επάνοδος στα υψηλά των προηγούμενων μηνών.
Έχουμε ξαναπεί πως η μεγάλη ευρωπαϊκή βιομηχανία τυποποίησης θα “γλείψουν” τις δεξαμενές από κάθε διαθέσιμη σταγόνα, όμως δεν παύει το ισοζύγιο Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου να είναι οριακό.
Το χθεσινό ισοζύγιο της Ισπανίας έδωσε αποθέματα 415 χιλ. τόνων. Η Ιταλία έχει λίγα και αυτά τα χρειάζεται ενόψει μιας κακής αναμενόμενης 2024/25. Η Τυνησία έχει ήδη πουλήσει περί τους 165 χιλ. τόνους και της απομένουν μόνο 20 χιλ. τόνοι. Η Τουρκία έχει μεν τα αποθέματά της αλλά οι εξαγωγές θα είναι με ποσόστωση 10 χιλ. τόνων τον μήνα (βλ. Η Τουρκία άνοιξε τις εξαγωγές της) σε λαμπάντε.
Επιβεβαιώνεται λοιπόν μια οριακή διαθεσιμότητα των αποθεμάτων, γεγονός που αναπόφευκτα θα επιταχύνει κατά 1-3 εβδομάδες την έναρξη των ελαιοτριβείων σε Πορτογαλία και Ισπανία, οι οποίες έτσι κι αλλιώς είναι πρώιμες.
β) Ακόμη πιο σημαντική είναι η ανάκαμψη της ζήτησης. Όσο πιο γρήγορα προσαρμοστούν και υποχωρήσουν οι τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετ – στην Ισπανία ήδη συμβαίνει- τόσο πιο άνετη θα είναι η επιστροφή των καταναλωτών που τα τελευταία χρόνια (ημι)εγκατέλειψαν το ελαιόλαδο για τα ολένα και φθηνότερα σπορέλαια.
Αλίμονο αν εναποθέσουμε τις ελπίδες ότι θα συμβεί κάποια καταστροφή, που θα αφανίσει τις σοδειές με αποτέλεσμα οι τιμές να ανέβουν πάλι στα επίπεδα που οι καταναλωτές δεν μπορούν να αγοράσουν.
Η αγροδιατροφική αλυσίδα είναι ενιαία και αν δεν υπάρχει στο τέλος της ένας καταναλωτής να αγοράζει, δεν μπορεί να υπάρχει στην αρχή της ένας παραγωγός να πουλάει.
Για αυτό εδώ και 2 χρόνια επιμένουμε στο σύνθημα “επίθεση να μην χαθούν και να επιστρέψουν γρήγορα οι καταναλωτές”.
Οι τιμές στη Μεσόγειο
Ο χάρτης της Μεσογείου έχει βαφτεί κόκκινος από τα βελάκια υποχώρησης των τιμών.
Ισπανία: πολύ μειωμένες συναλλαγές με τα συνήθη έξτρα σε μία μέση τιμή τα 7,2€/κιλό αλλά με τάση υποχώρησης. Τα λαμπάντε 1º κινούνται σε ένα εύρος από 6,2 -6,6€/κιλό.
Τυνησία: με λίγα πια αποθέματα υποχωρεί στο 7,30€/κιλό τα έξτρα.
Τουρκία: δυσκολεύεται πολύ με τα βιομηχανικά της και τα ραφινέ CIF 6,30€/κιλό.
Ιταλία: μπορεί και παίζει κατενάτσιο διατηρώντας τα 9,20€/κιλό λόγω μικρών αποθεμάτων και φτωχής αναμενόμενης σοδειάς.
Ελλάδα: Στη Λακωνία γίνονται δημοπρασίες, οι οποίες είτε απορρίπτονται (7,33€/κιλό) είτε γίνονται δεκτές με 7,60€/κιλό. Η Κρήτη αν και έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα, ωστόσο ακούει το μικρότερο αγοραστικό ενδιαφέρον με την ανησυχία να απλώνεται καθώς γίνεται ολοένα και πιο φανερό πως ό,τι και να γράφουν ορισμένα site η ζημία είναι αναπόφευκτη. Είτε για όσους κράτησαν τα ελαιόλαδά τους θα είναι λογιστική, είτε για όσους αγόρασαν ακριβά, θα είναι πραγματική.
Αποδεικνύεται για μία ακόμη χρονιά πως η απουσία εθνικής ελαϊκής πολιτικής, χωρίς την κατάλληλη δομή σε οργανώσεις και ηγεσία, κοστίζει βαρειά αποδυναμώνοντας το μέλλον του “εθνικού μας προϊόντος” σε ένα κόσμο ολοένα πιο ανταγωνιστικό, που προοδεύει, ξεπερνώντας την κρίση της διετίας 2022-2024.
Πηγή: olivenews.gr
