Αγαπητοί μου αναγνώστες και αναγνώστριες,
βλέπω γύρω μου δύο σχολές ανάλυσης.
Την πρώτη θα την ονόμαζα «οι σχετικά απαισιόδοξοι». Βλέπουν την άνοδο των τελευταίων εβδομάδων να έχει ημερομηνία λήξης τις αρχές Αυγούστου, τότε που παραδοσιακά οι Ιταλοί και Ισπανοί κλείνουν για διακοπές. Όταν το εμπόριο ξανανοίξει τον Σεπτέμβριο θα έχουμε μια καθαρή εικόνα της εσοδείας 2025/26 -μάλλον όχι στα υψηλά νούμερα των πρώτων προβλέψεων του Μαίου με τα τότε δεδομένα της πολύ καλής ανθοφορίας- αλλά σίγουρα μιας άνετης προσφοράς, η οποία δεν θα αφήσει περιθώρια για άνοδο των τιμών, ίσως επιτρέψει και μια περιορισμένη πτώση.
Υπάρχουν όμως και «οι σχετικά αισιόδοξοι» με αξιοπρόσεκτα επιχειρήματα. Οι Ιταλοί (χονδρεμπόριο, τυποποίηση και σούπερ μάρκετ) είναι άδειοι από αποθέματα. Όπως και οι Ισπανοί από καλά έξτρα. Άρα, αναγκαστικά θα εμφανιστούν ως αγοραστές στην Ελλάδα, ακόμη και τον Αύγουστο -έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν. Δεν αποκλείεται λοιπόν η διατήρηση του ανοδικού ρυθμού των τιμών, προφανώς όχι με άλματα αλά Μίλτος Τεντόγλου που είδαμε τα προηγούμενα χρόνια -αυτά τα αφήνουμε και τα ευχόμαστε στον πρωταθλητή μας- αλλά έστω με λίγα σεντς.
Κανείς σοβαρός επιχειρηματίας -που διακινδυνεύει τα λεφτά του – ή σοβαρός αναλυτής -που διακινδυνεύει το καλό του όνομα-, δεν θα αναλάμβανε τα ρίσκα μιας απόλυτης πρόβλεψης για τα παραπάνω δύο σενάρια. Μεσολαβούν τρείς τουλάχιστον αστάθμητοι παράγοντες:
– κλιματολογικές συνθήκες, πόσο θα επηρεάσουν την παραγωγή (ποσότητα, καρπόδεση, ελαιοπεριεκτικότητα, και την ποιότητα, στις βασικές ελαιοπαραγωγικές χώρες της Μεσογείου),
– κατανάλωση, θα διατηρηθεί η αύξησή της, θα επανέλθει στα πρό κρίσης επίπεδα; Επιμένουμε σταθερά σε αυτόν τον παράγοντα, γιατί -διεθνώς τουλάχιστον- αποτελεί τον πιο σημαντικό και υγιή προκειμένου να εξασφαλίζει ένα δίκαιο και ικανοποιητικό επίπεδο τιμών παραγωγού,
– τι θα γίνει τελικά με την απειλή των δασμών Τραμπ; Οι ΗΠΑ με 400.000 τόνους εισαγωγών αποτελούν την «ατμομηχανή» του παγκόσμιου εμπορίου. Δυστυχώς στις συζητήσεις για το μέλλον του ελαιολάδου η Ελλάδα είναι απούσα .
Συμπερασματικά, βρισκόμαστε σε μια φάση αβεβαιότητας, λεπτών ισορροπιών. Προσωπικά, θα επέμενα στο «πούλα σταδιακά στην άνοδο και μετάνιωνε».
Άλλωστε , το ισπανικό ισοζύγιο 30 Ιουνίου 2025 , που μόλις πριν λίγο αναρτήσαμε, συνηγορεί υπέρ μιας συντηρητικής πολιτικής μάλλον, παρά υπέρ ανοιγμάτων με ρίσκο.
Ας δούμε τι γίνεται στα κυριότερα εμπορικά κέντρα της Μεσογείου.
Ισπανία
Μέχρι και πριν 2-3 ημέρες ήταν σαφής η ανοδική διάθεση των τιμών παραγωγού καθώς η πρόβλεψη για την 2025/26 κατεβάζει τον πήχυς της πρόβλεψης. Τα νεώτερα στοιχεία δείχνουν, πάλι, ένα μάζεμα των αγοραστών σε πιο συντηρητικές πολιτικές.
Ιταλία
Οι τιμές της εσωτερικής αγοράς συνεχίζουν να διατηρούνται στα δυσθεώρητα ύψη του +9 ευρώ, όπως όμως έχουμε επανειλημμένα επισημάνει πρόκειται για την αγορά του Made in Italy. Οι ελαιοπαραγωγοί πούλησαν τις ελιές τους στα ελαιοτριβεία από το φθινόπωρο πέρσι και … ξένοιασαν από τις εμπορικές σκοτούρες αν η τιμή του λαδιού θα ανέβει ή θα κατέβει λίγα σέντ. Τα ρίσκα τα πήραν οι άλλοι κρίκοι της αλυσίδας αξίας, ελαιοτριβεία, εμπόριο, βιομηχανία τυποποίησης.
Τυνησία – Τουρκία
Μια ελαφριά άνοδος των τιμών, που μένει να αποδειχθεί αν θα συνεχιστεί.
Ελλάδα
Έχουμε ήδη δώσει το περίγραμμα της αγοράς. Η μικρή άνοδος των τιμών ξεκλείδωσε ένα κομμάτι της προσφοράς, που την αξιοποίησε. Το έξυπνο χρήμα πρόλαβε κι έκανε σημαντικές αγορές από Κρήτη και Λακωνία εξαιρετικών ποιοτήτων στα 4,25 €/κιλό. Ακολούθησαν κι άλλοι αγοραστές στο 4,25 μικροποσοτήτων, μάλλον προς τα «συνήθη» παρά προς τα «premium» έξτρα -κάποια στιγμή θα επανέλθουμε στην άτυπη αυτή ορολογία που την καθιερώσαμε εδώ και αρκετά χρόνια. Τελευταία αγορά από τη Ζάκρο που έστειλε μήνυμα με 4,28 €/κιλό . Στη Λακωνία επίσης μεμονωμένα βυτία έφυγαν με 4,40. Μένει να δούμε τη συνέχεια.
~~~…~~~
Οι τιμές (βυτίο, ex-work) αυτή την εβδομάδα στην Ελλάδα είναι:
| περιοχή | τιμή βυτίου, ex-work |
| Λακωνία έξτρα | 3,90 – 4,40 |
| Κρήτη έξτρα | 3,90 – 4,28 |
| Μεσσηνία έξτρα | 3,80 – 3,90 |
| Λαμπάντε 5° | 2,30 |
Πηγή: olivenews.gr
