«Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια» λέει η γνωστή παροιμία. Δεν χρειάζονται λοιπόν πολλά λόγια για να περιγράψουμε μια κατάσταση αγορών που συνεχίζει να κινείται (ακόμη τουλάχιστον) στο ίδιο μοτίβο των τελευταίων εβδομάδων.
Στις αρχές Νοεμβρίου 2024 είδαμε την αγορές ελαιολάδου να καταρρέουν. Στη συνέχεια η πτώση ανακόπηκε και το διαπιστώσαμε έγκαιρα γράφοντας στο Παρατηρητήριο Τιμών (20/12/2024): «θα διακινδυνεύσω να πω ότι η υποτιμητική κερδοσκοπία των τελευταίων ημερών έφτασε/φτάνει στο τέλος της δοκιμάζοντας τα κατώτερα επίπεδα τιμών». Πράγματι αυτή η ισορροπία συνεχίστηκε και στο «ποδαρικό» του Νέου Έτους, οπότε και αυτή η εβδομάδα ισορροπεί στα ίδια περίπου επίπεδα. Ισορροπεί με ευστάθεια ή με αστάθεια; Με άλλα λόγια το εύρος που κινούνται σήμερα οι τιμές θα διατηρηθεί ή θα αλλάξει ταχύτητα, είτε προς τα επάνω, είτε προς τα κάτω; Αυτό είναι το ερώτημα των ημερών αλλά εύκολη απάντηση ΔΕΝ υπάρχει. Με κάθε επιφύλαξη, προσωπικά, θα παραμείνω στην εκτίμηση ότι μέχρι να αλλάξουν τα βασικά δεδομένα προσφοράς-ζήτησης, άρα για μεγάλο χρονικό διάστημα:
- όλοι (αγοραστές και πωλητές) θα είναι επιφυλακτικοί,
- άρα οι όποιες μεταβολές των τιμών θα είναι πολύ πιο περιορισμένες από τις απότομες μεταβολές της προηγούμενης διετίας.
Ας δούμε, λοιπόν, πως κλείνει η αγορά της Μεσογείου σήμερα.
Ισπανία
Τα δύο αυτά διαγράμματα της πλατφόρμας του Pool Red απεικονίζουν με τον καλύτερο τρόπο τις κινήσεις των τιμών που αναφέραμε παραπάνω. Εκεί κατά τις 20 Δεκεμβρίου η πτώση σταμάτησε Παρατηρητήριο τιμών (20/12/2024) αρχίζοντας μια νέα περίοδο σταθεροποίησης με ελαφρές αν και σαφείς ανοδικές διαθέσεις.
Σήμερα, διατηρείται το μικρό ανοδικό μομέντουμ, κυρίως των έξτρα παρθένων, τα οποία κινούνται σε ένα μεγάλο εύρος γύρω από τα 5,0 ευρώ/κιλό ανάλογα με την ποιότητά τους. Ανησυχίες εκφράζονται λόγω της έλλειψης βροχοπτώσεων, γεγονός που επηρεάζει τις βιομηχανικές αποδόσεις των ελαιοτριβείων δίνοντας κατεύθυνση προς μικρή μείωση της αναμενόμενης εσοδείας 2024/25, ενώ παράλληλα εκφράζονται και προβληματισμοί για την 2025/26, η οποία όμως απέχει πολύ ακόμη.
Τυνησία
Μετά τις μαζικές πωλήσεις σε χαμηλές τιμές των προηγούμενων εβδομάδων, ακόμη και κάτω των 3,0 ευρώ/κιλό, οι τιμές ανακάμπτουν επιχειρώντας να προσεγγίσουν τα 4,0 ευρώ/κιλό.
Ιταλία
Τα εγχώρια ελαιόλαδα βρίσκονται θωρακισμένα από το brand “Made in Italy” σε τιμές άνω των 9,0 ευρώ σταθερά. Άγνωστο μέχρι πότε θα διατηρηθούν τόσο ψηλά, βοηθούμενα και από μια πολύ κακή φετινή παραγωγή, κάτω των 180.000 τόνων.
Ωστόσο, θα άξιζε να μελετηθούν και συζητηθούν οι απόψεις κορυφαίων ισπανών επιχειρηματιών, οι οποίοι ερωτήθηκαν πως εξηγούν το φαινόμενο να είναι οι ιταλικές τιμές υπερδιπλάσιες των ισπανικών. Στις απαντήσεις πολλών εξ’ αυτών (διαβάστε σχετικά μέρος Α’ και μέρος Β’) υπάρχει έντονο το στοιχείο της αυτοκριτικής (!) ενώ δεν διστάζουν να εξυμνούν την ιταλική πολιτική του “Made in Italy”.
Ελλάδα
Η αγορά είναι υποτονική με ελάχιστο ενδιαφέρον να εκδηλώνεται από όσους βρίσκονται στην πλευρά του πωλητή αλλά και του αγοραστή. Τα 5,0 ευρώ/κιλό αποτελούν μια αντιπροσωπευτική τιμή προέλευσης (παραγωγού), τα οποία ανάλογα με τις ποιότητες και τοπικές ιδιαιτερότητες υποχωρούν έως και τα 4,50 ευρώ αλλά ανεβαίνουν και με μεμονωμένες πράξεις όπως τα 5,70 ευρώ/κιλό ενός βυτίου από τον Α.Σ. Μολάων, που αγοράστηκε από την Κρήτη.
Τα βιομηχανικά 5° έχουν υποχωρήσει στα 3,0-3,30 ευρώ/κιλό, αισιοδοξώντας να εκδηλωθεί ζήτηση με ανοδικές τάσεις. Το μπρούτο πυρηνέλαιο έχει πέσει στα 1,20 ευρώ/κιλό.
Η κατανάλωση
Δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε με κάθε ευκαιρία και όσο μπορούμε να ακουγόμαστε πως ο πιο κρίσιμος παράγων για την υγιή και στέρεη βελτίωση της αγοράς, και των τιμών παραγωγού, είναι ένας και μόνον: η αύξηση της κατανάλωσης. Η οποία σημαίνει δύο πράγματα. Πρώτον, δουλειά και πάλι δουλειά, δηλαδή συνεχείς δράσεις προβολής του ελαιολάδου, κάτι που βλέπουμε σε άλλες χώρες, όχι όμως και στην Ελλάδα. Και δεύτερον, προσγείωση των τιμών καταναλωτή σε επίπεδα που μπορεί να ανταπεξέλθει το μέσο νοικοκυριό. Δυστυχώς βλέπουμε άλλες χώρες να έχουν ήδη προσαρμοστεί με ταχύτατους ρυθμούς, π.χ. τα ισπανικά σούπερ μάρκετ προσφέρουν το έξτρα κάτω των 7 ευρώ/λίτρο και το «ελαιόλαδο» (μίγμα ραφινέ με παρθένο) στα 5,85 ευρώ/λίτρο, ενώ στην Ελλάδα ο μεν «τενεκές» κρατιέται στα ύψη απτόητος από τις απειλές των πεντοχίλιαρων, ενώ το επώνυμο τυποποιημένο – κάτω των 15.000 τόνων ετήσιων πωλήσεων από τις αλυσίδες λιανικής – όχι μόνο δεν πέφτει αλλά υποδέχτηκε το 2025 με γενναίες αυξήσεις! Κερδοσκοπία ή αυτοκτονία; Ίσως και τα δύο…
Υ.Γ. Κι επειδή ξεκινήσαμε με μια παροιμία ας κλείσουμε με μια άλλη: «Παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είναι μπαλωμένο». Παραξενεύομαι βλέποντας τα συστημικά, «μεγάλα» ΜΜΕ, να αναπαράγουν αναλύσεις και εκτιμήσεις διεθνών πρακτορείων, τα οποία με χαρακτηριστική καθυστέρηση πολλών μηνών ανακαλύπτουν τώρα αυτά που ελληνικά εξειδικευμένα μέσα ενημέρωσης έχουν αναφέρει εδώ και αρκετούς μήνες. Κάποτε υπήρχε και το «προτιμάτε τα ελληνικά προϊόντα», πόσο μάλλον όταν αυτά συμβαίνουν για το ελαιόλαδο, το «λάδι», ένα κατ’ εξοχήν «εθνικό προϊόν».
Πηγή: olivenews.gr
