ημέρες δύσκολες, ειδικά για το ελληνικό ελαιόλαδο, όπου τα μηνύματα απογοήτευσης κατακλύζουν τους παραγωγούς και όσους βρίσκονται στη θέση των πωλητών με (μισο)γεμάτες δεξαμενές ενώ η νέα εσοδεία 2025/26 ολοένα και πλησιάζει. Επιτακτικά τίθεται το ερώτημα «τι (να) κάνουμε;», όμως οι τιμές είναι απλά το σύμπτωμα, τα αίτια είναι πολύ βαθύτερα, έρχονται από το παρελθόν, κι όσο δεν συζητιώνται σοβαρά, όσο αυτοί που ευθύνονται για τη διαρκή απαξίωση του ελληνικού ελαιολάδου διατηρούνται σε «θέσεις – κλειδιά» και μάλιστα νουθετώντας (!) τους υπολοίπους, τόσο η κατάσταση θα γίνεται μη αναστρέψιμη, ενώ όλες οι άλλες χώρες διαρκώς βελτιώνονται αυξάνοντας την απόσταση από την Ελλάδα. Δεν θα επιμείνουμε για πράγματα που γράφουμε και ξαναγράφουμε εδώ και αρκετές δεκαετίες.
Τα χαρακτηριστικά αυτής της εβδομάδας:
Η Ισπανία έχει σταθεροποιηθεί σε τιμές ελαφρά πάνω από το κόστος με ένα μεγάλο άνοιγμα (“ψαλίδα”), που υπερβαίνει ακόμη και το ένα ευρώ μεταξύ των “χημικά έξτρα παρθένων” και των πραγματικών έξτρα αν λάβουμε υπόψη και τα οργανοληπτικά τους. Πρόκειται για ελαιόλαδα με πληθωρική μεν παρουσία σε διαγωνισμούς γευσιγνωσίας, με αντιστρόφως όμως ανάλογη αναιμική παρουσία στην πραγματική αγορά όπως έχουν φέτος δημιουργηθεί οι καταστάσεις. Καθώς η κατανάλωση ανακάμπτει και η Ισπανία ετοιμάζεται να υποδεχθεί τα εκατομμύρια των τουριστών, οι οποίοι τρώνε ΚΑΙ ελαιόλαδο
Καμπάνια της Ισπανικής Διεπαγγελματικής για εμφιαλωμένο ελαιόλαδο στο τραπέζι του εστιατορίου ,
το βάρος της αυξημένης ζήτησης των επομένων θα το σηκώσουν τα ραφινέ / λαμπάντε 1°, των οποίων επίσης οι τιμές έχουν σταθεροποιηθεί. Στόχος είναι να έρθουν οι φετινές πωλήσεις ίσα – ίσα, “να γλείψουν τις δεξαμενές”, ώστε η 2025/26 να ξεκινήσει με ελάχιστα αποθέματα.
Όλα αυτά αναμένοντας τις επιβεβαιώσεις για Παγκόσμια παραγωγή ρεκόρ, την 2025/2026 με τη νέα εσοδεία να ξεπερνάει τον ιστορικό μέσο όρο των προηγουμένων ετών. Τότε θα δούμε και τις πραγματικές αντοχές της αγοράς που θα ανιχνεύσει τα νέα επίπεδα ισορροπίας των τιμών.
Η Τυνησία, στην αναμονή για μια υπερπαραγωγή ρεκόρ, συνεχίζει από την αρχή της εμπορικής περιόδου να πουλάει διαρκώς στη διεθνή αγορά κρατώντας τις τιμές ρεαλιστικά αξιοπρεπείς (3,70 €/κιλό τα έξτρα της),
Τυνησία: Αποδιοπομπαίος τράγος ή παράδειγμα προς μίμηση;
Η Ιταλία διατηρεί τις τιμές της στα γνωστά ύψη των 9,50 €/κιλό του Made in Italy, μόνο που αυτές είναι μάλλον θεωρητικές καθώς, πρώτον, οι ελαιοπαραγωγοί πούλησαν τις ελιές τους όταν αυτές ελαιοποιήθηκαν το φθινόπωρο, πήραν τα λεφτά τους και “ξένοιασαν”, και δεύτερον, η φετινή χρονιά ήταν από τις χειρότερες από άποψη ποσοτήτων, με αποτέλεσμα οι δεξαμενές σε ελαιοτριβεία / εμπόριο / βιομηχανία, να είναι πιο άδειες και από μισοάδειες. Τα λαμπάντε 5° κυμαίνονται στα 2,50 €/κιλό.
Η Τουρκία έχει “βραχυκυκλώσει” στα “πουλάω – δεν πουλάω” με αποτέλεσμα να συσσωρεύει αποθέματα αλλά να αναμένει μια μέτρια παραγωγή.
Η Ελλάδα όπως προαναφέραμε έχει κι αυτή “βραχυκυκλώσει” αλλά για για τους δικούς της λόγους. Είμαστε η μόνη χώρα που όχι μόνο δεν έχει θεσμούς, δεν έχει κάποια σοβαρή “εθνική ελαϊκή πολιτική”, αλλά “κατάφερε” να ευτελίσει ακόμη και τη δημόσια συζήτηση. Στο μεταξύ:
- Η υποτιμητική κερδοσκοπία εντείνεται και πιέζει τους πιο ευάλωτους. Όσους δεν πούλησαν όταν έπρεπε και μπορούσαν, ενώ σήμερα έχουν κυριευθεί από την απογοήτευση, την έλλειψη στηρίγματος -που είναι οι συνεταιρισμοί;- την έλλειψη ρευστότητας -που είναι οι τράπεζες;- την έλλειψη εμπορικών διεξόδων -που είναι η βιομηχανία τυποποίησης;
- Καθώς οι τιμές υποχωρούν γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο, το ρίσκο μεγαλώνει, σε όποιον θα ήθελε να αγοράσει για να στηρίξει την αγορά, τους προμηθευτές του. Κι αν αύριο οι τιμές υποχωρήσουν κι άλλο;
- Τα μηνύματα ότι επίκειται μια μεγάλη εσοδεία 2025/26 καθημερινά και θα πυκνώνουν και θα επισημοποιούνται, βαραίνοντας ολοένα “το κλίμα” της αγοράς.
Άρα:
| Αν συμφωνήσουμε ότι το πιο πιεστικό πρόβλημα είναι τα αποθέματα με πιο πιθανό το σενάριο οι τιμές παραγωγού να υποχωρήσουν κι όχι να ανέβουν, και με δεδομένο ότι ο δρόμος των σούπερ μάρκετ είναι κλειστός με εξαίρεση τους 12 – 15.000 τόνους των 10 – 15 εταιρειών, τότε, η μόνη λύση και διέξοδος είναι το «5λιτρο του παραγωγού» που θα ανταγωνιστεί να πάρει ένα μεγάλο μερίδιο από τους 60.000 τόνους του ανώνυμου 16κιλου τενεκέ. |
Με όλες τις επιφυλάξεις που προαναφέραμε οι τιμές αυτή την εβδομάδα στην Ελλάδα είναι:
| περιοχή | τιμή βυτίου, ex-work |
| Λακωνία έξτρα | 3,80 – 4,15 |
| Κρήτη έξτρα | 3,80 – 4,10 |
| Μεσσηνία έξτρα | 3,50 – 3,70 |
| Λαμπάντε 5° | 2,20 – 2,30 |
Πηγή: olivenews.gr
