Η ισπανική άρα η ευρωπαϊκή, άρα και η παγκόσμια αγορά συνεχίζει να σκιάζεται από τις καταγγελίες του προέδρου του συνεταιριστικού κολοσσού DCoop, Antonio Luque, για εκτεταμένη νοθεία «με άλλα έλαια» του ραφινέ ελαιολάδου.
Ισχύει στο ακέραιο ανάλυση που την αμέσως επόμενη ημέρα έκανε το olivenews.gr.
έχοντας τις δικές μας αντικειμενικές πηγές ρεπορτάζ και δυνατότητες ανάλυσης. Όχι αντιγράφοντας συγκεκριμένo ισπανικό Μέσο, το οποίο μπορεί να μην είναι τελείως αντικειμενικό αλλά να διακειται κάπως πιο φιλικά προς την πλευρά της βιομηχανίας (όλα γίνονται… – οπότε το ελληνικό Μέσο καταντά να είναι «φερέφωνο», ηθελημένα ή αθέλητα).
Η υπόθεση ισπανικό ραφινέ θα συνεχίσει να απασχολεί, ωστόσο από όσα μεσολάβησαν την εβδομάδα που πέρασε μπορούμε να εξάγουμε τρία συμπεράσματα.
Πράγματι είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση ο Antonio Luque, προσπαθεί να υπερασπιστεί το ψυχολογικό και πραγματικό όριο των 5 ευρώ ερχόμενος σε σύγκρουση με την βιομηχανία που θέλει να οδηγήσει τις τιμές χαμηλότερα. Όλος αυτός ο θόρυβος βλάπτει την εικόνα του ελαιολάδου ειδικά σε μία εποχή που πρωταρχικό μέλημα πρέπει να είναι η αύξηση της κατανάλωσης.
Κατά τα άλλα η εβδομάδα αυτή αποτύπωσε ανάγλυφα την εικόνα που θα έχουμε μπροστά μας για μεγάλο χρονικό διάστημα: «ασυμφωνία χαρακτήρων» μεταξύ πωλητών και αγοραστών, έντονα σκαμπανεβάσματα τιμών, μέτριες ποιότητες απ’ άκρη σε άκρη της Mεσογείου αποτέλεσμα των αντίξοων κλιματικών συνθηκών των 2 τελευταίων ετών.
Η κατανάλωση
Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μία τρίτη συνεχή χρονιά κρίσης, με μία όμως φωτεινή – και ελπίζουμε καθοριστική – εξέλιξη: την κατανάλωση. Από όπου μπορούμε να έχουμε αξιόπιστα στοιχεία, επιβεβαιώνεται πως όσοι μετανάστευσαν στα φθηνότερα σπορέλαια, δεν το ξέχασαν το ελαιόλαδο, ξαναγυρίζουν διαπιστώνοντας τα πρώτα εμφανή σημάδια πως οι τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετ υποχωρούν ανταποκρινόμενες στην απότομη πτώση (διόρθωση) που ξεκίνησαν οι τιμές παραγωγού την 1η Νοεμβρίου.
Στο λιανεμπόριο, το φθηνότερο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο στην Ισπανία έχει πλέον υποχωρήσει στο επίπεδο των 6,75 ευρώ το λίτρο. Ωστόσο, στην Ελλάδα, η αντίστοιχη χαμηλότερη τιμή στο ράφι είναι 10,39 ευρώ το λίτρο, όπως έγραψε το olivenews.gr.
Ισπανία
Η «ασυμφωνία χαρακτήρων», η «ψυχική απόσταση» (να το πούμε πιο κομψά) μεταξύ παραγωγών (κοοπερατίβων) και βιομηχανίας τυποποίησης αποτυπώνεται στο ταμπλώ των τιμών. Τα έξτρα έσπασαν το φράγμα των 5,0 ευρώ, η μέση τιμή είναι στα 4,80 ευρώ αλλά ο μεγαλύτερος όγκος πουλιέται με 4,40 ευρώ. Το περιέργο (;) είναι πως τα παρθένα είναι σχετικά ακριβότερα με 4,85 ο μέσος όρος και 4,60 τα φτηνότερα έως 5,0 τα ακριβότερα, ενώ το λαμπάντε 1° βρίσκεται στα 4,60 ευρώ ξεκινώντας από 3,80 τα φτηνότερα έως 4,80 τα ακριβότερα.
Παρακολουθούμε και αναμένουμε τις εξελίξεις, γνωρίζοντας πάντα πως πρόκειται περί κολοσσών, η DCoop παράγει 200 χιλιάδες τόνους ελαιολάδου με τζίρο 1,6 δισ. ευρώ και θυγατρικές στις ΗΠΑ.
Ιταλία
Η ανισορροπία των τιμών απεικονίζεται με τον πιο έντονο τρόπο και τις μεγαλύτερες διακυμάνσεις. Επί πολύ καιρό οι τιμές (τα καλά έξτρα, π.χ. Andria), ήταν πάνω από 9,0 ευρώ, απότομα υποχώρησαν έως τα 7,5 ευρώ, επίσης απότομα ξανανέβηκαν ακόμη και στα 9,60 ευρώ. Με κομένη την ανάσα που θα έλεγε και ο Γκοντάρ κάποτε.
Τυνησία
Έχοντας μια πολύ καλή ποσοτικά παραγωγή άνω των 300 χιλ. τόνων οι πωλήσεις φεύγουν όσο γίνεται με τις τιμές να υποχωρούν, κάτω των 4,5 ευρώ τα έξτρα, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις είναι «αυθόρμητα βιολογικά».
Τουρκία
Αναμένοντας μια ακόμη μεγαλύτερη παραγωγή, ίσως και άνω των 400 χιλ. τόνων, το εμπόριο έχει μπλοκάρει. Ο συνεταιριστικο-κρατικός οργανισμός ελαιολάδου, είναι η πρώτη φορά που δεν έχει εξαγγείλει τιμές, απλά γιατί δεν υπάρχουν αγοραστές. Έτσι τα 4,3 ευρώ που ακούγονται για το ραφινέ έχουν μάλλον θεωρητική αξία.
Ελλάδα
Η Κρήτη αποτελεί το ακραίο παράδειγμα ασυμφωνίας πωλητών-αγοραστών. Το αγοραστικό ενδιαφέρον είναι ελάχιστο και κυρίως από τοπικούς τυποποιητές. Ελάχιστοι ελαιουργοί εξαγγέλουν (σχετικά) υψηλές τιμές για να προσελκύσουν παραγωγούς οπότε είναι σε εξέλιξη μια πλειοδοσία ανακοινώσεων χωρίς αντίκρυσμα σε μια αγορά που έχει παγώσει.
Η Πελοπόννησος είναι πιο οργανωμένη και λειτουργεί με την Μεσσηνία μεταξύ 5,30-5,40 ευρώ το κιλό (πάντοτε για έξτρα, βυτίο ex-work), η Λακωνία σε μεγάλο εύρος από 5,50 έως και 6,50 ευρώ για τα ιδιαίτερης ποιότητας, η Αργολίδα λόγω τοπικών τυποποιητών και εύκολης πρόσβασης παραδοσιακά στους καταναλωτές του Πειραιά ανεβαίνει μεταξύ 5,50 και 5,80 ευρώ, με την Λέσβο να έχει μεγάλες αποκλίσεις από 5,10 έως 5,80 ευρώ το κιλό.
Τέλος να επισημάνουμε ότι εδώ και καιρό και όσο πλησιάζουμε προς το τέλος του έτους, οι αποφάσεις των παραγωγών επηρεάζονται από τον παράγοντα Εφορία, οπότε μεταθέτουν τις πωλήσεις για το 2025.
Επιτραπέζια ελιά
Μια σημαντική εξέλιξη στην διεθνή αγορά είναι η συμφωνία της ΕΕ με τις χώρες της νοτίου Αμερικής (Mercosur): Οι ισπανικές ελιές θα συνεχίσουν να φορολογούνται με δασμούς 12,6%, ενώ οι εισαγωγές από χώρες της Νότιας Αμερικής θα απελευθερωθούν, καθώς οι δασμοί εισόδου στην ΕΕ θα εξαφανιστούν σταδιακά από το σημερινό 12,8% έως τη συνολική τους εξάλειψη σε επτά χρόνια. Ωφελημένη θα είναι η Αίγυπτος, καθώς έχει συνάψει εμπορική συμφωνία με τη Mercosur από το 2017, χάρη στην οποία οι δασμοί στις αιγυπτιακές ελιές θα μηδενιστούν το 2027, όπως έγραψε το olivenews.gr, ενώ σε άλλο ρεπορτάζ, είχαμε παρουσιάσει μια εικόνα της αγοράς επιτραπέζιας ελιάς της Μεσογείου.
Πηγή: olivenews.gr
